Ekki léleg pæling. Þetta fannst mér samt slappt;

Þetta vekur hjá sumum þá pælingu að við eigum okkar eigin heila, heilinn á ekki okkur. Þar sem við eigum okkar eiginn heila, og heilinn túlkar litina sem að við sjáum og við sjáum það sem við getum höndlað og það sem við viljum sjá. Afhverju getum við ekki stjórnað því hvað við sjáum. Fólk sér stundum hluti sem eru ekki þarna, ofsjónir er það kallað. Ef ég vil sjá bleika kanínu á borðinu fyrir framan mig, hvers vegna get ég ekki séð hana sterkt og skýrt fyrir mér þannig að ég sjái ekki muninn? Í rauninni ættum við að geta það.

Þetta er kjánalegt. Við erum með augu sem sjá það sem er til staðar. Augað sér í 3D, svo augað sér allt sem er til staðar svo lengi sem það sé í 1-3 vídd.

Þessir hlutir eru allt í kringum okkur, kallast eðlisfræði. Sammála Afhverju.

Það er sá möguleiki að það eru fleiri hlutir á sveimi, sem að kanski kasta ekki af sér ljósi eða þá að hugur okkar getur ekki höndlað upplýsingarnar um að þessir hlutir eru þarna. Kanski getum við ekki einu sinni snert þá.

True, er búin að vera að pæla í því sama lengi.

Nokkrir gallar þegar maður lítur á þetta.

Hlutir endurkasta ljósi. Ljós af bylgjulengdinni 400-750 nm er hægt að greina með mannsauganum. Þetta er einungis lítið brot þar sem ljósbylgjur geta verið með bylgjulengd frá nokkrum metrum niður í tugi píkómetra. Mest allt ljós er ósýnilegt mannsauganum.

En pæling þín verður að fela í sér minnst tvo möguleika. Ef hlutirnir kasta ekki af sé ljósi, þá verða þeir annað hvort að gleypa það, eða hleypa því í gegnum sig.

Ef þeir gleypa það þá ættu þeir að vera svartir og við gætum því samt séð þá, beint heldur óbeint með því að bera þá saman við umhverfið.
Ef þeir hleypa ljósi í gegnum sig, rétt eins og gler, er lítil ástæða fyrir því að halda að við getum ekki snert þá… eins og við öll vitum, þar sem gler er gert úr efni og víxlverkar við annað efni.

Til þess að þessi pæling virki hjá þér þurfum við einhvað ‘efni’ sem hefur allt aðra eiginleika en það sem við eigum að þekkja, þ.e. að það víxlverki ekki við ljós né venjulegt efni.

Sumir vilja meina að slíkt ‘huldu efni’ sé til og vilja meina að það sé nánast 30% alls í heiminum. En ef þú ert að tala um það fyrirbæri þá getum við samt sem áður mælt það þar sem það hefur ákveðin þyngdaráhrif, þ.e. verkar með þyngdarkrafti á venjulegt efni.

Annars, varðandi síðasta hlutann, þá stjórnum við ekki heilanum í okkur frekar en við stjórnum þyngdaraflinu. Við getum ekki flogið einungis með því að vilja það, frekar en við getum séð fantasíu einungis með að vilja það.

Ljóseindir fara inn um augað, skella á augnbotninum sem sendir viss taugaboð (mismunandi fyrir hvern ‘lit’-bylgjulengd) sem berast til heilans og þau túlkuð. Ef þú vilt breyta þeirri mynd þá er ekki nóg að vilja það, heldur verðuru að breyta sjálfum efnaboðunum.

Rétt eins og við verðum að beyta lögmálum eðlisfræðinnar ef við viljum fljúga (með því að búa til svifdreka, flugvélar eða eldflaugar og breyta þannig flæði efna í kringum okkur) þá verðuru líklegast að taka inn ofskynjunarefni sem raska venjulegum túlkunum á taugaboðum til heilans og fær heilann til þess að túlka þau öðruvísi.

[hlutir] sem að kanski kasta ekki af sér ljósi eða þá að hugur okkar getur ekki höndlað upplýsingarnar um að þessir hlutir eru þarna

Það er reginmunur þar á. Vissulega nemum við aðeins ljósbylgjur af takmörkuðu tíðnisviði, það þýðir þó ekki að heilinn höndli ekki upplýsingarnar, það er aðeins takmörkun efnasambandanna í sjónfrumum okkar. Heilanum berast aldrei boð um þessa ‘aðra hluti’ því augað hefur ekki búnaðinn til að skynja þá. Það eru til hlutir sem kasta ekki frá sér ljósi (raunar allar eindir sem ekki eru hlaðnar) en þær skipta okkur ekki máli, þar sem sama ferli sem skapar ljósið er það sem gerir okkur vart um eindirnar. (Þ.e. rafsegulvíxlverkun.)

Við getum ekki “stjórnað því sem við sjáum” því við getum ekki skyndilega umbreytt sjónfrumum okkar til að gera þær næmar fyrir innrauðu ljósi, svo dæmi sé tekið. Til þess þyrftum við hreinlega önnur skynfæri, nokkur sem við þurfum ekki á að halda (sem er ástæða þess að við höfum ekki þróað þau með okkur).

Ofsjónir eru svo ekki háðar viljastyrk, frekar en flest annað í hausnum okkar. Aðeins örfáir hlutir eru framkvæmdir af ‘vilja’ og þeir eiga sér þó allir efnislegar orsakir. Ofskynjanir eru skilgreiningunni samkvæmt hvorki meira né minna en ‘skynjanir án skynjunar’, ef þú skilur; boð eru gefin um eitthvað inni í heilanum eins og boð hefðu borist um það utan frá, t.d. um bleika kanínu á borðinu fyrir framan mann.

Vísindamenn hafa áður rannsakað muninn á því sem við sjáum í draumi og því sem við sjáum í vöku. Þeir komust að þeirri niðurstöðu að heilinn getur ekki greint muninn (þess vegna vöknum við stundum og erum handviss um að það sem við dreymdum gerðist í raun og veru). Hvað er málið með það?

Orðið sem þú ert að leita af er yfirskilvitlegt, það væri samkvæmt skilgreiningu ekki á okkar færi að þekkja slíka hluti.

það er einmitt það er sem er svona leiðinlegt … “ekki á okkar færi að skilja” … soldið lame að geta ekki skilið svo margt sem er i heiminum eða er ekki í heiminum. Kanski er ég bara að bulla út í loftið, það er ábyggilega þannig, en mig langar samt til að skilja hluti sem eru ekki á okkar færi að skilja. Kanski er þetta soldið líkt því að vilja vera zepra hestur, maður er það bara ekki =/ I WISH I WAS A ZEPRA ! (ég veit að það er skrifað zebra, I just don´t care)

Ég held að heilinn sé með svona program að hann geti stoppað þig af… þ.e.a.s. ef þú gætir farið á sýrutripp með því einu að vilja það, myndi heilinn blocka á þig svo þú myndir hunskast í vinnuna í stað þess að eyða deginum leitandi að strumpunum, því ef allir myndu leita að strumpum allan dagin… dræpust ansi margir.