Jú… góður punktur,

En ekki sér augað sjálft sig, ekki þreifar höndin á sjálfri sér, þú getur ekki beitt skynfærunum að sjálfum sér. Og þ.a.l. finnst mér þetta svona nokkurnveginn vera lítilvægt, sérstaklega þar sem hægt er að orða hugsun Schopenhauers á þess að skírskota í efnislega hluti t.d.: “við skynjunina í huga, ekki hlutinn sjálfann, heldur aðeins það sem hugur okkar fær frá skynjuninni”.

En hvernig geturu verið viss um að augu og hendur séu efnislegir hlutir, það eru ekki hlutirnir sjálfir sem þú ert með í huga, heldur afbökun skynfæra þinna?:)

Þetta er samt, þegar maður spáir í því, mótsagnakennt sem hann segir; að við “höfum augað í huga” það er einsog við séum að hugsa um auga… en hérna, einsog svo oft áður, þá tel ég að hugsunin hafi afbakast með léttúðugri orðanotkun, rétt einsog skynfærin okkar eiga víst að gera við hluti… en ég leyfi mér nú svosum að efast um það einsog hvað annað:) <br><br><font color=“#800080”>_________________________</font>
<p><a href="http://www.simnet.is/unnst">ha?</a>(sorry if i don't like to write the way you like to read)</p

Vorum að tala um eitthvað svipað í listheimspeki…ef blindur maður þreifar á grunnformunum, kassa,þríhyrningi og hring.
Ef hann fengi sjónina aftur, myndi hann þá þekkja þessi efni í sjón nema að loka augunum og þreifa aftur á þeim? Þetta voru margir ósammála um. Kennarinn var viss um að hann myndi ekki þekkja formin þegar hann sæi þau því hann hefði óþjálfaða sjón, en sumir voru ósammála og sögðu að hann gæti ímyndað sér formin í huganum. Ég er sammála því að hann hafi óþjálfaða sjón og myndi ekki þekkja formin í sjón.