þó að þú finnir ekki fyrir tilvist Guðs þá getur þú ekki afneitað árþúsunda tilfinningum allra í heiminum. Það sýnir bara að þú hefur ekki verið snortinn ennþá af ástæðu sem ég get ekki sagt til um. En ég lofa þér því að ef þú kemur á samkomu þá getum við leiðbeint þér frá trúleysi og þú getur fundið það sem við finnum.

Svona draugaverkir eru auðútskýranlegir. Þetta er ekki einhver ofskynjun. Það sem gerist þegar þú missir útlim er það að líkaminn glatast, en sálin er þarna ennþá. Þegar líkaminn hverfur frá þá verður sálin berari og maður tekur frekar eftir henni. En með tímanum þá venst maður berskjalda tilfinningunni og þess vegna finnur maður svona “drauga”verki yfirleitt mest stuttu eftir að þú missir útlim en svo minnkar það með tímanum. Sálin er heil þó hluti af líkamanum fari. Ef þú hefur fundið fyrir einhverju álíka þá get ég sagt þér að þú hefur fundið fyrir sálinni og guði þó þú áttir þig ekki á því sjálfur.

Enda eru trúarlegar umræður fyrir mér ekki annað en uppspretta af lélegum húmor.

Ég held að vantrúaðir séu ekki að kvarta undan skorti á sönnunum, heldur skorti á sannfærandi vísbendingum yfirleitt.

Ég get auðvitað bara talað fyrir sjálfan mig. Ég er trúlaus (hvað ærði máttarvöld varðar). Ég trúi samt ýmsu án þess að vita það eða hafa sannanir fyrir því, hvað þá vísindalegar sannanir; eins og t.d. ef ég tala við mömmu í síma og hún segir mér að það sé rigning þar sem hún er. Hún gæti verið að skrökva og ég hef enga sönnun fyrir því að það sé í raun og veru rigning þar sem hún er, en ég trúi henni samt; hún hefur t.d. ekki skrökvað að mér áður svo ég viti, hefur enga ástæðu til að skrökva núna o.s.frv. Ég sem sagt trúi ýmsu án þess að hafa sannanir, mér nægir að hafa góða ástæðu (eins og að mamma segi mér að það sé rigning þar sem hún er sem er að óbreyttu prýðileg ástæða til að trúa þeirri fullyrðingu).

Vandinn er að mér finnst ég ekki hafa neina góða ástæðu til að trúa á æðri máttarvöld, ekki snefil af sannfærandi vísbendingu. Ég þyrfti ekki sönnun ef það væri hægt að sýna mér að það sé svo mikið sem sennilegt að æðri máttarvöld væru til. En það eru engar vísbendingar um það og það bendir allt til þess að svo sé ekki.

Ef einhvern langar að segja mér kraftaverkasögur um fætur sem uxu aftur á fólk, þá eru slíkar sögur óþarfar. Ég tek þær ekki trúanlegar.

Nei, ekki endilega skort á sönnunum. Guð er einfaldlega ekki hægt að afsanna, svo í eðli sínu hafa vísindi ekkert með hann að gera. Svo sem ef ég fullyrði að fartölvan mín þoli fall af þriðju hæð, þá nægir þér til sönnunar að fara með fartölvuna á þriðju hæð og henda henni niður. Ég get hins vegar ekki hent Guð niður af þriðju hæð eða sannreynt nokkuð um eiginleika hans.

Ég gæti allt eins sagt að margir væru svo blindir af vísindalegri hugsun að þeir eru búnir að missa sjónar á því sem skiptir máli. GUÐI!! Allavega verð ég hamingjusamur í enda ævinnar þegar ég hef rétt fyrir mér. Hvað með þig?

Eða kjarni málsins:
Ein af frumsetningum rökfræðinnar kveður á um að sanndindi geta verið leidd af ósannindum.

úff.. að/af villur í hámarki hjá mér:

-látið skíra mig um níu ára aldur af eigin frumkvæði

-Kristni er hækja, gerð eftir fyrirmynd heimsmyndar barna

Hvað veist þú um hvað sé satt eða ekki, það er ekki hægt að afsanna Guð og það er ástæða fyrir því. Þykist bara vera yfir aðra hafinn og allir aðrir þurfi einhverja hækju í lífinu. Kannski munntu samt seinna eiga í erfiðleikum í lífinu og þá mun Guð einn koma að hjálpa þér. Þá áttu eftir að skipta um skoðun.

Glæsilegt svar!

Jah kristni var nú ekki til þegar aðeins gamla testamentið var til þannig að það er bara nýja sem gildir, gamla testamentið er ekki eitthvað sem fólk trúir á. Þú getur alveg sagt að kristni sé svona bull eins og þú segir en kristni gæti líka verið eins og ég sagði. Ég persónulega trúi því og þú getur ekki afsannað að guð sé til, mér finnst það nógugóð ástæða.

Taka heimspeki mína úr biblíunni?

Veistu.. Eins skemmtileg og þjóðarmorð eru þá held ég að það sé bara ekki ég.

Ég meina anskotinn.. Guð skipaði móses að drepa alla í fyrirheitna landinnu.. og það gerði hann..

Tja fyrir utan hreinu meyjarnar sem urðu leikföng fyrir hermennina..

Ahh biblían.. þetta var svo yndisleg lesning..

ég trúði einmitt á guð þangað til ég fór í vatnaskóg. eftir þá viku var ég annar maður.

Það er nú ekkert á hreinu að Jesú hafi verið til.

En það er líka það eina sem gott er við trú…hún gefur fólki von…ekki veit ég hvernig þar sem boðskapurinn er algerlega vonlaus…en hún gerir það samt.

Það er heldur engin að gagnrýna persónulega trú hvers og eins, það er engin að agnúast út í það þótt Jón út í bæ biðji bænirnar sínar og líki það. Heldur er verið að gagnrýna hvernir einstaklingar og stofnanir (kirkjur og söfnuðir þeirra) nýta sér þennan eina kost, þessa von sem trúin gefur fólki, í að græða peninga fyrir sjálfan sig eða upphefja sjálfan sig. Einnig er náttúrulega verið að gagnrýna ríkið fyrir að skattleggja þessa von.

Í fyrsta lagi, hverjum ertu að andmæla? Hver er að segja að það eigi að banna nokkurn skapaðan hlut? Ertu ekki bara að leggja einhverjum orð í munn?

Í öðru lagi, hvernig kennir trúin fólki að búa í sátt og samlyndi? Svona eins og þegar biskup segir trúleysi og efahyggju vera hættulega og rót siðleysis? Hvers konar sátt og samlyndi skyldi það stuðla að í samfélagi við trúlausa efahyggjumenn eins og mig? Á ég að vera sáttur við biskup fyrir að gefa í skyn að ég sé hættulegur siðferðinu eða sé siðferðilega verri en hann og hans heimsendakölt?

Hvað með samkynhneigða? Eiga þeir að vera sáttir við þjóðkirkjuna eða aðrar kirkjur og önnur trúarbrögð ef út í það er farið þrátt fyrir að þeim sé meinað að gifta sig? Hvað með það trúaða fólk sem heldur því fram að samkynhneigðir séu sjúkir og afbrigðilegir og verði að leita sér lækninga? Hvernig stuðlar það að sátt og samlyndi?

Hvað með jesúplebbana í Bandaríkjunum sem koma í veg fyrir að fé sé veitt til bólusetningar gegn hpv (human papiloma virus) sem getur smitast við samfarir, t.d. ásamt með klamydíu, og valdið frumustigsbreytingum og síðar krabbameini í konum? Já, koma í veg fyrir það af því að ef engar slæmar afleiðingar eru til þess að hræða stelpur frá því að stunda kynlíf, þá stundi þær kannski bara kynlíf í stað þess að vera skírlífar og spara sig fyrir eiginmanninn á brúðkaupsnóttina! Hvernig stuðlar það að sátt og samlyndi að koma í veg fyrir útbreiðslu sjúkdóma? Hvers konar hjálp er fólgin í því? Ertu viss um að í þessu tilviki sé trúin ekki frekar að gera mörgum lífið leitt út af brengluðu gildismati?

Af hverju ætti einhver að vera sáttur við t.d. páfa (núverandi eða þann síðasta) sem ber ábyrgð á dauða mörg þúsunda manna í Afríku af því að hann bannar notkun smokka og alla fræðslu um þá með þeim afleiðingum að hvergi er útbreiðsla alnæmis jafn mikil? Og hvergi er jafn útbreidd fáfræði um alnæmi. Hvers konar sátt og samlyndi er trúin að stuðla að þar? Hvernig nákvæmlega kennir þetta fólki að vera gott hvert við annað?

Hvers konar sátt og samlyndi, hvers konar sáluhjálp skyldi kaþólska kirkjan stuðla að þegar hún kom í veg fyrir það fyrir örfáum árum að 10 ára stelpa í Níkaragva sem hafði verið nauðgað mætti fara í fóstureyðingu (þótt þær væru þá enn löglegar þar í landi)? Hvernig er það henni fyrir bestu að ganga með barn? Hvað með 9 ára gömlu stelpuna sem var nauðgað af frænda sínum (!) í sama landi fyrr á þessu ári og sagt var frá í fréttum sjónvarpsins? Nú er hefur kirkjan komið því til leiðar að alls engar fóstureyðingar megi framkvæma þar í landi án allra undantekninga og þá verður þetta 9 ára gamalt barn sem skilur eflaust ekki mannvonskuna sem í nauðguninni fólst að ganga með og fæða barn frænda síns; svo mun hún deyja kvalarfullum dauða í barnsförum, þ.e. ef hún lifir af meðgönguna (sjáðu fyrir þér Chiuaua-hund fæða St. Bernharðs-hvolp). Hún ætti kannski bara að vera sátt og lifa í góðu samlæti við þá sem trúin kenndi að vera svona góðir við hana?

Ég nenni ekki einu sinni að nefna stríð annað böl sem trúin hefur valdið; dæmin eru auðvitað óteljandi. Ég læt nægja að nefna þessi örfáu dæmi frá okkar samtíma um hvernig trúin stuðlar ekki að neins konar sátt eða samlyndi og kennir fólki allt annað en að vera gott.

En samt - og ég ítreka þetta - er enginn sem mælir fyrir því að nein trú sé bönnuð. Hvers vegna má samt ekki gagnrýna hana? Sérðu ekki að það er stórhættulegt þegar fólk fær að hafa alls konar skoðanir, sem hafa t.d. áhrif á stefnumótun, án þess að það sé leyfilegt að gagnrýna þær af því að þá gæti einhverjum sárnað? Tough shit! Nákvæmlega ekkert ætti að vera hafið yfir gagnrýni og gagnrýna hugsun, síst af öllu trú.

Það fólk er veiklynt og á helst ekki að fjölga sér.
Náttúruval.

'Bæta við' takkinn ekki að gera sig. En svona by the way þá er ég ekki fermd.

Litla frænka mín heldur því fram að heimurinn hafi verið búinn til af risastórum vaxlit og að tilgangur lífsins sé að krota; eigum við þá ekki að trúa henni?

Ætlaði nákvæmleg að fara að segja eitthvað í þessa áttina, og málið er að kenning frænku þinnar er mun heilsteyptari en biblína

Ég las sköpunarsögu ásanna og fullt af sögum úr goðafræði ásanna fyrir litla bróður minn áður en hann fór í skóla og lærði kristnifræði. Alltaf þegar hann spurði sagði ég einfaldlega; sumir trúa þessu, og las útgáfu sem gaf ekkert annað í skyn en að þetta væri bara saga. Þegar hann heyrði um Guð og Jesú sagðist hann bara trúa á Jesú, því Guð gæti ekki verið sannur því Óðinn, Vili og Vé sköpuðu heiminn… Sagan sem börn heyra fyrst er bara það sem þau trúa. Ég las honum ásasögunna til að koma í veg fyrir að hann húkkaðist á einhverja aðra kenningu, og til að hann lærði eitthvað um íslenskan menningararf. Síðan sér hann þegar hann er eldri að sköpunarsagan er ósönn, þar sem hún er svo auðhrekjanleg.