Mér finnst það. Annaðhvort eiga báðir að fá refsingu eða þá á B ekkert að fá refsingu til þess að réttlæta það.

Jáá, mér þætti það óréttlátt að B skuli fá refsingu en ekki A. Frekar að A og B myndu báðir annaðhvort sleppa við eða fá refsingu. Annars held ég að réttlæti sé að verða ofmetið orð.

Þetta er orðaruglingur, réttlætið er ekki að grípa inn í heldur óréttlætið eða hvernig sem þú orðar þetta. Réttlætið er náttúrulega furðulegur persónugervingur sem kemur raunverulega ekkert við sögu.

Málið er að A tók eign af B og hefur því framið glæp sem er refsiverður fyrir dómsstólum. Ef B tekur aftur það sem hann á hefur hann ekki framið neinn glæp en dómsstólar gætu átt erfitt með að sjá að hluturinn var upprunaleg eign B og því dæmt hann sekan. Þetta er dæmi um óréttlæti, ekki dæmi um réttlætið (persónugervinur) að gera eitthvað slæmt.

Það réttlætir allt dæmið ef B fær ekki refsingu fyrir að stela af A.

Spurning hinsvegar, ef A fengi upprunalega óréttláta refsingu, væri þá óréttlæti að láta B fá réttláta refsingu fyrir sinn þjófnað?

Síðan hvenær er réttlæti eitthvað afl sem grýpur inní hlutina? Er réttlæti ekki samheiti yfir aðgerðir sem eru réttlátar? Aðgerðin þar sem “réttlætið grípur inní” er óréttlát og því er þetta óréttlætið að grípa inní ef eitthvað er.

já, ekki nema c komi og lemji b og f handtaki c og l bjargar honum úr fangelsi.