Það er ekki gott að segja. Við getum hinsvegar athugað það að hvað er gott hverju sinni er breytilegt eftir menningu hvers tíma og siða hvers samfélags.

Sem dæmi getum við tekið að í dag, á vesturlöndum allavega, er almennt álitið rangt að drepa veikburða gamalmenni. Eskimóar fyrir ekki svo löngu töldu það rangt að drepa ekki veikburða gamalmenni. Við getum þó ekki sagt að eskimóar hafi verið grimmir, enda voru siðir þeirra mikið friðsælari en okkar til þessa dags. Það væri líka söguskekkja að dæma þá sí svona.

Ef við skoðum aðstæðurnar sem hver eskimóahópur var í, er skiljanlegt að gamalmenni séu drepin. Við getum líka áttað okkur á því hvernig þessi hugmynd varð, svo að segja, vinsæl meðal margra eskimóa og siðferðislega ásættanleg.

Ef gamalmenni voru drepinn innan ákveðins hóp eskímóa og varð til þess að meiri líkur voru á að hópurinn lifði af veturna en aðrir lifði siðurinn að sjálfsögðu með þeim. Þetta er ekki ólíkt flutningi erfaefna, siðir flytjast á svipaðan hátt með fólki.

Það sem er talið gott í dag eru líklegast gjörðir sem hafa orðið til þess að á einhvern hátt hefur samfélagið styrkst á því að einhverjum hluta. Það er hinsvegar ekki satt um allt, við getum litið á það sem genagalla ;)

Morð er hugsanlega álitið slæmt meðal flestra ef ekki allra samfélaga vegna þess að sú trú verður til þess að menn drepa ekki hvor annan og eyðileggja þannig samfélagið. Við gætum ályktað að ekkert samfélag gæti virkað þar sem hverskyns mirð væri álitið gott þar sem það leiðir til útrýmingar samfélagsins og þ.a.l. hugmyndarinnar.

Þetta er allavega ein leið til að líta á þetta. Það má spekúlera helling í þessu.

Síðan hvenær er bannað að þykja gott að vera vondur? Og öfugt…

Þó að það sé óhentugt, eða óeðlilegt í samfélagslegu tiliti. Þá er nú samt ekkert sem getur bannað þér að bera áhveðnar tilfiningar til einhvers verknaðar.

Einnig er ekkert víst að maður hefur nokkra hugmynd um að verknaðurinn sé vondur sökum eigin tilfininga.

Einnig held ég að góð tilfining sé bara þín túlkun á áreyti eða hverskona upplifunum frá umhverfinu eða þýnum hugsunum eða gjörðum.

Sem sagt að þegar þú færð góða tilfiningu fyrir að gera einhvern verknað. Þá er það ekki bókað mál að verknaðurinn sé góður. Eða að aðrir fynni sömu tilfiningu fyrir sama verknað.

hugtökin gott og vont eru huglæg, þal. merkingarlaus án samhengis og eiga ekkert skylt við raunveruleikann.

Í raun er hægt að skýra þetta á mjög einfaldan máta.


Maðurinn skilgreindi þetta sem “gott” og “vont”.


Þetta er eins og að spyrja.. : Hvers vegna er rautt rautt en blátt blátt? ..Vegna þess við nefndum bláa “blátt” en rauða “rautt”.


ég skil ekki hvað sé eiginlega bannað hér..
Ef þér finnst eitthvað vera “gott” þá finnst þér það vera “gott” .. en þó verðurðu að nota, svo aðrir skilji þig í það minnsta, rétta orðið. Ef þér finnst í raun eitthvað vont þá geturðu sagt að þér finnist það gott en væri það rangt því við höfum skilgreint þessa hluti og eigum til hugtök og orð sem svara til þessarar merkinga; rangt með mál farið þar að segja. En ef þér finnst eitthvað gott þó meirihlutin skilgreini það sem vont, þá finnst þér það auðvita gott.

Held ég setji punktinn hér.

Skoðanir stjórna hegðun okkar, þar á meðal skoðanir á góðu og vondu. Þær skoðanir sem lifa í dag um gott og vont gera það sennilegast því þær hafa rutt öðrum úr vegi og/eða að þeir sem hafi þær hafa rutt þeim úr vegi sem hafa aðrar.

Hverjir eru til í dag? Nær allir menn sem lifa í dag lifa í stórum og öflugum samfélögum. Því ætti ekki að vera vitlaust að draga þá ályktun að ráðandi skoðanir um gott og vont miði að því að styrkja samfélagið (t.a.m. með að byggja upp traust, koma í veg fyrir innbyrðis átök).

ég er með mjög gott svar við þössu öllu,
fólk er einfaldlega fífl og þess vegna er þetta gott/vont vesen til.

Ordinary morallity is for ordinary people.
-Aleister crowley.