Af hverju ætti ég að geta það án þess að taka dæmi? Við vitum fullt af hlutum (í hversdagslegum skilningi þeirra orða) án þess að geta skilgreint þá; við vitum alla vega hvað þeir eru ekki. Ég get ekki skilgreint á fullnægjandi hátt hvað eikartré er og heldur ekki hvað fíll er. En ég veit mæta vel að fíll er ekki eikartré. Ég þekki þetta tvennt í sundur. Ég veit líka hvað er ekki heimspekilegt vandamál. Það má örugglega gera heimspekilegt vandamál úr öllu, en það er ekki allt heimspekilegt vandamál. Síður en svo.

En ef ég þarf að segja eitthvað um heimspekilegar spurningar eða kenningar þá segi ég að þær eru fyrst og fremst almenns eðlis. Það er fyrst og fremst þetta sem greinir að heimspeki og goðafræði þegar heimspekin var að verða til hér á Vesturlöndum. Ekki það að heimspekin hafnaði hinu yfirnáttúrulega og leitaði vísindalegra skýringa. Þannig var það alls ekki. En hún leitaðist við að svara spurningum á almennari hátt. Ekki með því að vísa til tiltekins goðmagns sem bjó í tilteknu vatni og gaf því kannski nafn sitt, heldur með því að setja fram almenna kenningu sem útskýrði hvort sem hún fól nú einhvern guðdóm eða nokkuð yfirnáttúrulegt í sér eða ekki.

Og nú aðeins um gulrætur og appelsínur. Hvernig er það heimspekileg spurning af hverju einhver tiltekin málvenja varð til? Hvernig er það heimspekileg pæling af hverju litur sem dregur nafn sitt af ákveðnum hlut er ekki endilega besta dæmið um hlut með þeim lit? Orð eru með ýmsum hætti skyld, orsifjafræðileg; eitt orð er komið af öðru, önnur tvö eiga sér sameiginlegan uppruna. Er þar með sagt að hlutirnir sem þau vísa til séu eitthvað tengdir eða skyldir? Í einu orði: Nei.

Og nú tek ég dæmi: Er til dæmis málfræði tengd einhverjum dýrðarljóma? Í ensku eru orðin alla vega skyld. Réttar sagt eru þau upprunalega sama orðið: “Grammar” og “glamour”. Hvort tveggja er komið af latneska orðinu “grammatica”, málfræði, sem upphaflega er fengið úr forn-grísku, “gramma” sem þýddi stafur. En enskurinn tók orðið fyrst á því málstigi þegar hann gat ekki gert nægilega góðan greinarmun á r'um og l'um (ekki ósvipað og Japanir í dag). Þess vegna varð tökuorðið í fyrstu “glamour” en seinna varð sama tökuorð “grammar”. Fyrirbærin á bak við orðin eru vitaskuld ekkert tengd fyrir það, þaðan af síður sami hluturinn eins og orðin voru upphaflega.

Nákvæmlega á sama hátt hefur liturinn appelsínugulur ekkert með appelsínur að gera. Þetta er bara málvenja. Og hér er engin heimspekileg spurning eða heimspekilegt vandamál enn sem komið er.<br><br>__________________________
Aut tace aut loquere meliora silentio.