Er það ekki srkýtið að þegar allt kemur til alls, þá skilur maður sjálfan sig síst af öllu,
öllu sem maður þekkti og þekkir, einmitt það sem maður hélt sig skilja svo vel.
Ég get ekki allveg útskýrt það sem ég er að hugsa en ég vona að þið skiljið mig…
Þið eruð kannski mjög ósammála þessu en hugsið samt sem áður aðeins útí þetta…

( afsakið stafsettningavillunar )