Allavega er manni ekki ætlad ad vera med theim sem manni finnst vera sætar.
Allt of mikid af tilfinningalausum horum sem alltaf eru ad skipta um kærasta.<br><br><a href="http://www.kingsofchaos.com/recruit.php?uniqid=hhw9p7nm“><font color=”purple">Hehe…</a></font

Ást er án efa AFAR flókin tilfinning, líkast til samsett úr
alls konar hrumhvötum, sem og öðrum tilfinningum.

Í grunnin byggist hún líkast til á kynhvöt og etv þörfinni
fyrir félagsskap. Fegurð, og hugmyndir um fegurð, eru alltaf
factor.

Persónueinkenni manneskju eru alltaf stór þáttur, en það er
alveg eins erfitt að átta sig á þeim og hvers vegna tiltekin
persónueinkenni falla tilteknum manneskjum í geð.

Ég held að ástin sé of flókið viðfangsefni til að geta fjallað
um það “analytically” á fullnægjandi hátt.

Og þeim svartsýnisseggjum sem segja að ástin sé bara efnahvörf
í heilanum vil ég benda á að sú útskýring er ekki nákvæm.
Það að tilfinningin sem ást framkallar sé tilkomin af
efnahvörfum í heilanum er þvert á móti aðeins staðfesting á því
að ástin sé raunveruleg.
<br><br>—
I'll sock your knocks!

Ha? Síðan hvenær gengur ást útá útlit. Ertu að segja að blindir geta ekki orðið ástfangnir? Ef þú heldur að þú sért ástfanginn af einhverri manneskju því þér finnst hún svo sæt ertu á miklum villigötum.<br><br>^_______________________________^