Við bjuggum til stafi sem mynduðu orð sem mynduðu
setningar sem mynduðu aðgerðir og loks hefðir og myndtákn
og nú loks helling seinna liti sem tákna heitt kallt. Og
frisbydiska sem hægt er að grípa í lausu lofti, franska
rennilása sem framleiddir eru í kína og lítil útvörp sem hægt
er að trekkja upp án þess að þurfa að kaupa batterí. Stóra
flotta farsíma sem verða minni með hverjum deginum og
sjónvörp sem stækka hraðar en börnin okkar. Barnapíur í
formi tölvuskjáa og plastkort sem skráir neyslu. Samt hefur
okkur ekki en tekist að komast að því að hvernig fæða á alla á
þessari litlu jörð. Við höfum ferðast til annara heima til að búa
komandi kynslóðum heimili ef við skildum ofnýta þetta. Svona
okkar gjöf til þeirra . En á meðan sveltum við og sprengjum
milljónir barna annarstaðar. Hmmm ég veit ekki hvort er
mikilvægara fyrir fólkið í heiminum í dag með áherslu á í dag
ljósbleikar litmyndir af steinum frá mars eða um 1000
barnaskólar með rekstrarfé í 10 ár á indlandi eða í afríku.
Eigum við sem mannskeppnur að leitast við að gorta okkur af
hinum ýmsu veraldlegum sigrum vestræns samfélags ellega
reyna okkar besta til að koma fótunum undir ÞEssa pláhnetu
svo hún geti dafnað aðeins lengur. Já soldið væmið en há
fucking raunverulegt og börnin sem ég tala um heita öll
nöfnum sem myndu ekki komast fyrir í doðrantageymslur
sameinuðu þjóðana.