Um daginn sá ég, á einni af göngum mínum, lítinn járnsmið, í moldinni, að berjast í gegnum hans Everest, til að komast hinum megin á gangstíginn. Ég byrjaði að hugsa, er þetta ekki svona alls staðar í heiminum, allir að berjast fyrir lífi sínu, oft fyrir ekki meiru en auka pening, auka sælu, aðeins meira nammi, meira af vinsældum? Eru allir að reyna að komast yfir á hinn bakkann, þar sem grasið er grænna?

Ég efast ekki um það að ég er svona líka, alltaf að berjast, berjast fyrir einhverjum tilgangslausum hlutum. Af hverju, af…hverju? Til hvers erum við hérna? Erum við hérna til að berjast? Berjast þangað til við deyjum, eða vinnum, eða lendum í bitru jafntefli? Er það tilgangur lífsins? Er tilgangurinn að reyna að verða eitthvað? Það virðist vera einmitt case-ið hjá öllu fólki, til að exist-a í þessu samfélagi, þá þarf maður að læra og vinna. Engin önnur leið.

Bara svona hugleiðing.