Sæll midgardur

ég gluggaði í orðabók til sjá hver munurinn á þessum orðum væri, uppfinning og uppgötva.

Uppgötva - Finna, Finna upp, Búa til, Grafast fyrir um, Komast að einhverju.

Uppfinning, -ar, -ar - Það að finna eitthvað upp, eitthvað sem er fundið upp.

Ég er ekki sjá hver munurinn er fyrir vísindalegar framfarir varðandi beitingu þessa orða. :)

Nema það er einhver munur sem mér er ekki ljóst þá myndi ég áætla að annaðhvort orðið er jafngilt.

lain.

Miðgarður (og Lain kannski líka):

Já mér sýnist við vera sammála um hugtökin uppfinning og uppgvötvun, skilgreiningin sem þú komst með hér að ofan, er mun betri en sú sem ég grautaði út þarna sjálfur.

Ss. Uppgvötvun felst í því að finna e-ð sem var hér fyrir.

En Uppfinning, að búa e-ð nýtt til úr því sem þegar var fundið (uppgvötvað).

Við erum reyndar ekki á eitt sáttir hvar stærðfræðin liggur með tillit til þessara hugtaka. Ég vil túlka stærðfræðina fyrst og fremst sem uppgvötvun, en þú fremur sem uppfinningu. Ég sé raunar engin rök til að breyta skoðun minni, þó ég sjái rök fyrir máli þínu.

Ef við tökum bara rúmfræði Evklíðs, sjáum við að þríhyrningar lúta ákveðnum lögmálum, sem eru uppgvötvuð. EN, hvernig þau eru táknuð eða túlkuð, er uppfundin aðferð. Svo sem að skipta hring í 360 jafn stóra hluta, en af því hlýtur þríhyrningur að hafa 180 slíkar einingar sem summu sinna horna.

Af ofannefndu dæmi, eru lögmál og eðli hringja og þríhyrninga UPPGVÖTVUN, en túlkun þessara lömála eða eðlis, er UPPFINNING.

Það er ekki hægt að breyta eðli þríhyrnings, eða hrings! (Þíhyrningur, þrjár beinar línur, engar samsíða, og hver lína aðeins með einn sameiginlegan punkt. Þríhyrningurinn er svæðið sem línurnar afmarka í sameiningu.)

Talan pí, er auðvitað tala sem býr í uppfundnu talnakerfi. En ef við nálgumst hana myndrænt, væri hægt að ca hana út með því að setja e-a þrjá hluti á borð, ásamt afgangi sem er umfram (brotið). En það væri mun nákvæmara að draga beint strik (lengdin skiptir ekki máli), finna svo miðpunkt striksins.

(Það er gert með því að gera tvo jafnstóra hringi með miðju í sitthvorum endapunkti, draga svo línu á milli punktana sem þeir skerast í, sem eru tveir, sitt hvoru megin við línuna. Þar þessi nýja lína sker upphaflegu línuna, er miðpunktur striksins.)

Þessi miðpunktur er svo miðja þess hrings sem við munum draga, en stærð hringsins er auðvelt að stilla með því að máta sirkilinn við sitt hvorn enda út frá miðpunktinum.

Við drögum ss hring með miðju á punkti sem skiptir upphaflegu línunni í nákvæma helminga. Þeas línan er þvermál hringsins, og helmingarnir radíusarnir.

Nú höfum við búið til nákvæma myndræna skilgreiningu á pí!

Pí er, hve mörg þvermál þarf til að draga hringin utan um það þvermál. Þeas ef þvermálið væri einn meter, hve margir metrar eru þá hringurinn dregin utan um hann.

Þetta samband er lögmál! Þal er píið það einnig! Talnakerfið sem notað er við umræður um töluna er aftur á móti uppfinning!

En án þeirra hluta sem eru uppgvötvaðir, eru lögmál, væri ekkert fyrir stærðfræðina að ræða um, þal væri engin stærðfræði.

Kjarni stærðfræðinnar felst í uppgvötvunum, en uppfinningarnar eru breytingum háðar. Þe við gætum ákveðið að breyta tungumáli stærðfræðinnar, þar sem okkur gæti þótt það úrelt og klunnalegt. En hið nýja mál myndi að sjálfsögðu fást við sömu gömlu hlutina, þe kjarna stærðfræðinnar.

Forsenda talna hlýtur td að vera ákveðing sundurgreining heimsins í aðskilda hluta, og svo skilningur á fjölda þeirra, sem er svo táknaður með tölum. En grunnurinn er fjöldi, ekki táknið sem notað er til að tákna fjölda.

Jæja þetta er nú orðið gott held ég bara. ;)
Annars held ég að við séum meira sammála en við erum ósammála. ;)

Kv
VeryMuch