Þetta er örugglega að mörgu leyti rétt hjá þér að guð sé ekki til nema í hugum fólksins. En fyrsta lagi þá vil ég spyrja þann trúlausa, hver ert þú að segja að guð sé ekki til. Fólk sem hefur, segist,eða upplifir daglega nærveru guðs hafa allir eitt sameiginlegt og það eru ekki trúarbrögð. Það er sú staðreynd að guð , hvers kyns sem hann er, hefur alltaf verið þarna og það er er aðeins þitt að leita hans. Maður sem aldrei hefur leitað guðs getur varla talist viðræðuhæfur um eðli hans, frekar en ég get ekki tjáð mig um eðli einhvers sem ég hef ekki leitað eða lagt mig í líma við að kynnast af einlægni. Það að stúdera trúarbrögð hefur ekkert með guð að gera eða leitina að honum. Segjum sem svo að Akureyri sé guð og leiðirnar sem liggja þangað séu trúarbrögð, versta leiðin afsannar ekki tilvist Akureyrar því leiðirnar hafa ekkert með Akureyri að gera þær eru aðeins gerðar til að vísa ókunnugum veginn.

Það er hægt að leyta guðs með ýmsum leiðum skipulögðum, jafnt sem óskipulögðum en þegar þú hefur fundið hann þá þarftu að breyta samkvæmt þeirri trúarsannfæringu sem þú hefur öðlast annars er guð dauður í hjarta þínu. Það að trúa sannar ekki tilvist guðs fyrir sjálfum þér ef þú heldur áfram að breyta í eigin vilja, en það að breyta samkvæmt vilja guðs sannar tilvist hans aftur og aftur.

Það sem hræðir trúleysingja frá guði er yfirleitt sú staðreynd að 1. Þeir neita að leita hans, 2 trúarbragðafnykur hefur blindað þá, 3. Egóið er svo sterkt og ríkjandi að þeir geta ekki játað sig undir eitt né neitt, 4 Vísindamisskilningur.

Vísindi sem byggjast upp á því að afsanna tilvist guðs geta varla talist vísindaleg, þar sem niðurstaðan er fyrirfram ákveðin og sú staðreynd að við vitum harla lítið um eðli hlut, t.d rafmagn, gerir okkur auðvelt fyrir að fá þessa niðurstöðu. Börn eru t.d fljót að fá niðurstöður sökum þess að þau eru fávís og órökvís, þau verða helst að hafa niðurstöðuna skýra fyrir framan sig til þess að koma auga á hana.

Við sem leitað höfum guðs og talið okkur hafa fundið hann hofum samanburð af tveimur jafnstórum heimum. Þeir sem ekki hafa gert það hafa aðeins annan heiminn við að styðjast.

En það að finna guð setur mannin ekki á hærri stall og það truflar oft trúleysingjann, því hve oft hefur ekki komið til hans trúaður maður og sagt honum að hann sé að breyta rangt.

Rafeindir haga sér líkt og þar sé um greind að ræða, þær heyra undir flókin lögmál, svo flókin að mannleg greind fyllist lotninu, samt sem áður er ytri mynd þessarra rafeinda allt önnur en sú sem býr í eðli þeirra, borðið fyrir framan mig er kalt og í takt við þyngdarlögmálið og þess eðlis sem enn er þekkt, en eru innviðir borðsins jafn tómlega tilviljanakenndir og margir vilja meina, er ekki það líf sem býr í þessu borði alveg ótrúlega greindarlegt og í raun svo greindarlegt að við hljótum að spyrja afhverju þessar rafeindir æða ekki bara stjórnlaust út í tómið.

Eðli guðs hefur aldrei búið í bókum, en hins vegar finnst mér sjálfsagt að fylga formúlum til þess að stytta sér leið, líkt og vísindin gera, en formúlur fá menn aldrei til þess að breyta rétt, menn hafa vitund sem þeir breyta gegn í sífellu, jafnvel þótt þeir viti betur og hafi með sér bæði rök vísindanna og bókstafi ritninga, en hjarta þeirra er samt ennþá fangelsað í þeirra eigin vilja og hvötum, sem hlýtur að teljast frekar þröngur sjóndeildarhringur.

Höfundur þarf að hafa talsvert fyrir
því að sanna tilvist guðs
fyrir sjálfum sér
en það hefur undantekningarlaust
reynst honum vel,
ólíkt löngunum hans
og vilja.

Það er nokkuð ljóst að við höfum alveg gerólíkar hugmyndir um merkingu þessara orða - ef við hefðum svipaðar hugmyndir, þá værum við varla að þessu.

En íslensk orðabók segir:

eigingirni: sjálfselska, það að vera eigingjarn.
eigingjarn: sjálfselskur, sérdrægur, síngjarn.
fórn: hlutur sem fórnað er, gjöf, offur.
fórna: færa fórn; f. e-u: leggja e-ð í sölurnar.
fórnfús: hjálpsamur, fús til að leggja mikið í sölurnar.

Webster er miklu hjálpsamari, þótt hann sé á ensku:

sacrifice: the surrender or destruction of something valued for the sake of something having a higher or more pressing claim.
selfish: caring only or chiefly for oneself; concerned with one's own interest, welfare, etc., regardless of others. (ég nota “selfish” sem þýðingu á “eigingjarn”, aðallega vegna þess að mér dettur ekkert annað enskt orð í hug sem gæti passað betur. Mig grunar líka að þetta orð sé hægt að nota um bæði sjálfselsku og eigingirni)

En ef hugmynd þín um fórn sé að gefa eitthvað án þess að einusinni vonast til að fá eitthvað í staðinn, þá er varla furða að þér þykir lítið til fórnar og fórnfýsi koma. En sé það rétt hjá þér þá er ég ekki viss um að það sé nokkurs staðar til réttnefnd fórn, hvorki í trúmálum, skák, hernaði eða nokkru öðru sviði mannlífs. Ég vil bara hafa mildari afstöðu til fórnarinnar, og segja að þegar eitthvað verðmætt (sérstaklega eitthvað sem er mikils virði peningalega) sé látið í staðinn fyrir eitthvað sem fórnfærandinn telur að sé mikilvægara, þegar upp er staðið, og sem hann getur ekki tryggt að muni gerast. Það þykir mér raunar vera mikilvægasta atriðið við fórn - sá sem færir hana getur ekki með neinu móti tryggt að hún muni hafa tilætlaðan árangur.

Það er líka mitt viðhorf að maður geti borið eigin hagsmuni og hamingju fyrir brjósti, án þess þó að vera eigingjarn. Þannig er hermaðurinn sem fórnar sér fyrir undankomu félaganna að bera eigin hagsmuni fyrir brjósti þegar hann fórnar sér (það kynni þó einnig að geta skrifast á einhvers konar heilaþvott, þar sem honum er kennt að hagsmunir herdeildarinnar séu hans hagsmunir). Ég á líka frekar erfitt með að koma auga á það, hvernig það gagnist mér að félagar mínir séu til í að fórna sér fyrir mig þegar ég er sjálfur dauður - en það kann að skýrast af því að ég hef ekki lesið mikið af frásögnum af hernaði, nema þá í sögubókum, þar sem sjaldan er fjallað um einstaklinga en frekar um heila heri. Kannske blæs þessi verknaður félögum mínum hugrekki í brjóst og þeir standa (og kannske falla) með mér, frekar en að skilja mig einan eftir á meðan að þeir sleppa. En hver svo sem ástæðan að baki verknaðinum/fórninni er - hégómi, von um góða meðferð fyrir handan, eða bara fórnfýsi og umhyggja fyrir félögum, löngun til að falla sem hetja eða hvað sem er - þá er samt sem áður um fórn að ræða.

Um eigingirni og óeigingirni hef ég eiginlega lítið meira að segja; ætli það verði ekki að duga, eins og er, að sætta sig við að við höfum einfaldlega ólík viðhorf til þessa.

Og ég þakka sömuleiðis fyrir mig - á meðan að gagnrýnin er ekki persónuleg (“OMG!!! Ertu heilalaus eða … ?!?”) þá er engin ástæða til að taka henni þannig.

ekki allt sem eg skrifa í biblíuna er beint haft eftir guði. og því miður er sumt sem er í biblíuni breitt af mönnum.

ég tel samt boðorðin vera heil. og orð eins og elska skaltu náungan eins og sjálfan þig er megin boðskapur biblíunar.

Gabbler, ekki það að ég sé neitt smámunasamur en Adam varð bara 195 ára, Metúsalem varð hinsvegar um 930 ára.

Mal3:

Lúsífer þýðir ljósberi. Nafnið er myndað af latnesku orðunum lux (ljós) og sögninni fero (bera, færa). Á forngrísku heitir hann Fosforos - sem þýðir það sama, ljósberi - en áður en Grikkir kynntust kristnum var Morgunstjarnan (Venus) oft kölluð Fosforos :)