VeryMuch fyrir 22 árum, 5 mánuðum Fjöldi lestra: 649

Tilgangur:

Til þess að tilgangur sé til staðar, þarf nokkra þætti:

Athöfn: Það sem framkvæmt er; eða bara meðal (e.“means”).

Tími: Þar sem athöfn gerist í tíma, er hún honum háð. Tilgangur er ss framvinda og þal háður tíma.

Vilji: Athöfn þarf að hafa sprottið af vilja e-s. Annars væri um hendingu að ræða.

NB. niðurstaða athafnar er ekki nauðsyn fyrir tilvist tilgangs. Þar sem tilgangur býr í vilja þess sem veldur athöfninni, líka áður en hún hefur náð fram að ganga; þe náð niðurstöðu sinni.

Meðvitund: Vilji krefst meðvitundar, til að hann sé ekki vélvirkni. Vilji er ss aðeins afleiðng meðvitundar.

OK til að summa þetta upp:

Ég vil rekja tilvist tilgangs uppfrá e-r uppsprettu á eftirfarandi hátt:

TÍMI>MEÐVITUND>VILJI>ATHÖFN

Þetta eru ss þeir þættir sem ég greini nauðsynlega, fyrir tilvist tilgangs, þe merkingu hugtaksins “tilgangur”.

Það má dela um hvort rétt sé að raða þessum þáttum á þennan hátt, eða raða þeim yfir höfuð. Þetta er aðeins mín útfærsla, sem ég mun breyta án fyrirvara ef mér sýnist annað réttara.

En svo ég leyfi mér að tala frjálslegar, þá er tilgangurinn afsprengi okkar egin heila, þe meðvitund. Þetta er okkar aðferð til að skilja heiminn og taka þátt í honum.

Til hvers að framkvæma athöfn?
Af þessari spurningu sprettur tilgangurinn.

Hver tilgangur athafnar er, veltur á vali viljans.

Aðeins sá sem veldur athöfn getur sannarlega vitað tilganginn, utanaðkomandi geta getið sér til um hann, eða trúað orðum þess sem framkvæmir athöfnina. En aðeins sá sem framkvæmir athöfn getur sannarlega vitað tilgang hennar.

Athafnir sem framkvæmdar eru án vilja, td “óvart”, “slys” og þh, eru án tilgangs.

Varðandi tilgang lífsins. Af ofangreindu, þarf vissa þætti svo að tilgangur geti fyllt merkingu hugtaksins “tilgangur”. Vissir þættir þurfa ss að vera til staðar svo tilgangur eigi sér stað.

Til að finna tilgang lífsins í víðustu mynd þess, þarf að finna framkvæmanda athafnarinnar “líf”, hann þarf að hafa “vilja”, þal meðvitund. Við vitum að athöfnin á sér stað í tíma. (Við íþm höldum að tími sé til og sé “að verki” í lífinu og eða tilveru þeirri sem sett er saman úr reynslu okkar.)

Það er augljóst mál að við getum framkvæmt athöfn með tilgang og skýrt þann tilgang “Tilgang lífsins”. En sú skýrn er marklaus, eða mark lítil. Það ætti að vera augljóst af ofansögðu.

Ég dreg mig í hlé og segi takk.
Kv.
VeryMuch

Crucio fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Dregurðu þig í hlé? Hva meinaru, ertu að fara erlendis eða?

Ps. Góð grein

sæll

Fyrra álit

Blublu fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Tilgangur er ekki til, aðeins ástæður.

Fyrra álit

VeryMuch fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Blublu:

Hvað er ástæða?

Er ástæða ekki orsök athafnar e-s með vilja?!

Þe ástæðan er, það sem talið er, eða “vitað er”, að var uppspretta e-r athafnar, sem framkvæmd var.

Ástæða er ekki það sama og tilgangur. Íþm hvað varðar minn skilning á þessum tveimur hugtökum.

Endilega útskýrðu þitt sjónarhorn.

Kv.
VeryMuch

Fyrra álit

Blublu fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Ég viðurkenni að ég er ekki búinn að spá mikið í þetta og núna þegar ég les upprunalega póstinn þá sé ég að ég hef misskilið hann nokkuð, en þetta er það sem ég var að hugsa. Ef þetta er vitleysa þá verður bara að hafa það. :)

Til dæmis ef einhver maður gerir eitthvað, þá gerði hann það vegna þess að hann var að hugsa um að gera það. Ef maðurinn hugsar til dæmis “ég ætla að gera þetta TIL ÞESS AÐ bla bla.. ” þá er tilgangurinn aðeins til í huga mannsins. Ástæða þess að hann gerði þetta var einfaldlega sú að hann hugsaði um að gera það. Það sem ég er að reyna að segja er að tilgangur er afstætt hugtak sem mennirnir bjuggu til. Maðurinn heldur kannski að það hafi verið einhver tilgangur með því sem hann gerði, en hann er enginn.

Allaveganna þá var þetta impulse svar sem átti ekki að pæla mjög mikið í.

Fyrra álit

VeryMuch fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Blublu:

Ef e-r gerir e-ð, en gerir það þó viljandi. Mun hann í það minnsta hafa sjálfa athöfnina sem tilgang, þe markmið. Athöfn eins og að “rétta hendi í átt að hurðarhún” hefur td þann tilgang að “taka um hurðarhúninn” og svo endanlega að snúa hurðarhúninum og opna hurðina. En sá einn sem framkvæmir veit sannarlega tilganginn.

Við getum einnig hugsað okkur athöfnina að klappa höndum, bara til að klappa, en það hefur þó þann tilgang að klappa höndum. En etv blundar þrá til útrástar, eða löngun til að rjúfa þögn, eða slá takt, undir þessari athöfn.

Athafnir eins og leikir á taflborði, er dæmi um athaföfn sem hefur sérlega greinilegan tilgang. En það gerir ekki minna úr tilgangi annara athafna sem má rekja til vilja e-r persónu, þe meðvitundar.

Ég er að mörguleiti sammála þér um efnislegt innihald þeirrar hugmyndar að “tilgangur sé tilbúningur okkar”. En etv er hann nauðsynlegur “tilbúningur”, eins og hver og einn býr sér til ástæðu til að fara á fætur á morgnanna. En hinn kaldi raunveruleiki, sem blasir við þeim sem eyðir miklum tíma í að sjá skýrar, felur ekki í sér neina ástæðu til að fara fram úr á morgnanna, eða lifa yfir höfuð. Allt þetta eru gefnar forsendur til þess að lifa hversdagslífið af. En það er öllum raunverulega hugsandi mönnum (og konum) nauðsynlegt að sjá í gengum “fallega slikju blekkingar” sem gerir okkar mannlegu tilveru bærilega, jafnvel mögulega. Að þessu leiti tek ég undir það að tilgangur sé aðeins í huga mannsins. En ég vil þó umorða þetta. Tilgangurinn er mun frekar hluti af huga mannsins, heldur en tilbúningur hans. En um þetta má deila. Ég er sjálfur ekki fullkomlega búinn að gera upp hugan minn í smæstu atriðum hvað þetta varðar.

Haltu áfram að pæla. Þetta eru fínar pælingar hjá þér.

Kv.
VeryMuch

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Þetta er engin vitleysa, sýnist mér. Tilgangur er ástæða af ákveðinni gerð. Það er oft hægt að tala um ástæðu fyrir einhverju, hvers vegna eitthvað sé eins og það er. Svo er hægt að tala um margs konar ástæður, og ein þeirra er tilgangurinn. Lítum á það að færa peð af c4 til d5. Hver er ástæða þess að peðið færðist? Nú - það var einhver sem tók peðið upp og færði það til. En svo er önnur ástæða, sem er tilgangurinn, nefnilega sá að drepa peð og þar með komast nær því að máta andstæðinginn (eða í það minnsta ná fram jafntefli). Þetta mætti líka segja um t.d. uppsetningu á sviði fyrir leikrit: (a)“Hvers vegna er þessi stóll þarna - vegna þess að einhver setti hann þar.” (b)“Til hvers er þessi stóll þarna - vegna þess að hann hefur ákveðnu hlutverki að gegna í leikritinu, akkúrat þarna.”

En þetta virðist kannske vera lítilsverður munur. Ég er ekki alveg viss. En ég er nokkuð viss um að “impulse svör” séu oftar en ekki jafn merkileg og löng og útpæld svör (en auðvitað með alls konar fyrirvörum).

Fyrra álit

VeryMuch fyrir 22 árum, 5 mánuðum

thossinn:

Mér sýnist þú vera að flýta þér eilítið.

“Tilgangur er ástæða af ákveðinni gerð.”

Ég er ekki sammála.

Hvað er ástæða?

Eftir nokkra umhugsun sýnist mér vera ljóst að ástæður séu orsakir, sem eru hafa gerst, og þegar þær eru skoðaðar síðar kallast ástæður þess að ákveðin niðurstaða varð raunin.

Tilgangur, sem einnig má kalla markmið, sem etv er gegnsærra orð í þessu sambandi, hefur ástæður.

Hver tilgangurinn eða markmiðið verður, orsakast á einhvern hátt. Hverjar orsakir e-s tilgangs eru í raun er líklega ómögulegt að greina í raunverunni, það væri aðeins hægt í röklegu kerfi.

En ferlið sem fæðir tilgang eða markmið, er háð áhrifaþáttum, sem eru orsakir breytinga. Summa allra þessara þátta, er orsök tilgangs eða markmiðs. Þegar tilgangur hefur verið markaður, kallast þessi orsök ástæða.

Ég læt þetta duga. Þó ég mætti eflaust greina þetta betur.

Ps. Impulsív svör eru góðra gjalda verð, en eiga það til að vera röng.

Kv.
VeryMuch

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Það var eitthvað í þessa átt sem flaug í gegnum mig þegar ég vaknaði áðan.

Tilgangur athafnar væri t.d. sá, að bæta líf einhvers - “Mig langar að bæta líf þessa manns” Ástæðan fyrir þeirri athöfn væri hins vegar löngun gerandans til að bæta líf einhvers - “Ég gerði þetta vegna þess að mig langaði að bæta líf einhvers.”

Fyrra álit

BSP fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Er ekki bara málið að hætta að hugsa og fara að framkvæma er það ekki niðurstaða allrar þeirrar heimspeki kenslu í heiminum?

Battery

Fyrra álit

Popcorn fyrir 22 árum, 5 mánuðum

BSP: það ætla ég nú að vona ekki!

Prófaðu bara að framkvæma án þess að hugsa, ekki
stunda það þó of lengi, af kurteisi við sjálfan þig
og fólkið í kringum þig.

Þar fyrir utan er heimspeki AÐEINS “framkvæmd” sem
hugsun. Heimspekikennsla kæmist væntanlega ekki að
því að heimspeki væri gagnslaus! :)

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Því miður er flestum algerlega ókleift að hætta að hugsa en halda samt áfram að framkvæma. Og ef maður hugsar lítið um afleiðingar þess sem maður gerir, þá er næsta víst að maður skapi sér óþarfa erfiði og vesen.

Fyrra álit

midgardur fyrir 22 árum, 5 mánuðum

tossi:

Nú er þetta tiltölulega takmarkaður tilgangur sem þú nefnir, (sbr. dæmin að drepa peð, eða sigra skák). Mér finnst eðlilegra að flokka slíkt sem leiðir að öðru marki, þ.e. þetta eru meðulin sem viðkomandi notar til að nálgast tilganginn/markið. Hugsanlega má rekja sig þannig áfram eftir meðulunum að tilgangnum. Æðri meðul skákmannanna getur verið að verða heimsmeistari í skák. Æðra meðal þar fyrir ofan getur verið að öðlast frægð og viðurkenningu osfrv. Hugsanlega er mögulegt að rekja sig þannig áfram sífellt æðri meðulum sem leið að lokamarkinu, þ.e. tilgangnum með þessu öllu saman. Slíkur tilgangur getur jafnvel náð útfyrir einstaklinga.

Persónulega veit ég ekki hvort okkur sé endilega hollt að leita að slíkum tilgangi og vinna að honum vitsmunalega. Sagan hefur kennt okkur að einmitt þegar einstaklingar keppa og starfa fyrir tilgang sem er þeim langtum æðri vinna þeir mestu glæpi mannkyns, eða hvað?

M.

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 22 árum, 5 mánuðum

midgardur:

En þótt dráp peðs sé vel hægt að flokka sem leið (eða meðal) að æðra markmiði, nefnilega máti, þá er það engu að síður einstök athöfn sem hefur sinn eigin tilgang. Þó svo að einhver athöfn sé aðeins leið að marki, þá breytir það engu um það að hún er sjálfstæð athöfn. Þótt ég grafi holu til að setja niður rólu, og þótt ég setji niður rólu til að klára það verkefni, og þótt ég klári það verkefni til að geta farið í önnur, og þótt ég fari í önnur verkefni til að halda vinnunni (þ.e. til að vera ómissandi, og því ekki rekinn), þá breytir það engu um það, að holugröfturinn (hvert eitt og einasta skipti sem ég sting skóflunni í jörðina) er athöfn með sinn eigin tilgang.

Og ég raunar sammála þér. Þegar menn telja sig vera að vinna fyrir eitthvað mikið og mikilvægt, þá hættir þeim til að líta framhjá öllu öðru en markmiðinu.

Og tossa-orðaleikurinn er gamall og þreyttur.

Fyrra álit

gthth fyrir 22 árum, 5 mánuðum

thossinn:

Þú ert aristótelískur, þykir mér :)
Ég er reyndar sammála þér um þetta.

Miðgarður, ég er ekki að halda fram að menn eigi að vera aristótelískir eða að það sé gott að vera það (þótt það sé ekki að öllu leyti slæmt heldur) :)
En það er nú gott að vita hverjir hafa áhrif á mann, a.m.k. betra en að loka augunum fyrir því að áhrifa frá öðrum kunni að gæta á hugsun manns :)

___________________________________

Fyrra álit

midgardur fyrir 22 árum, 5 mánuðum

ghtht:

Enda skeytir þú ekki aftan við “nú líst mér vel á þig” :)

M.

Fyrra álit

midgardur fyrir 22 árum, 5 mánuðum

thossinn:

Fyrirgefðu, hef óvart lesið þetta nikkið þitt sem tossinn, ætlaði því ekki að fara í neinn orðaleik.

M.

Fyrra álit

[Notanda eytt] fyrir 22 árum, 4 mánuðum

Ég er svo sem ekki þekktur fyrir neitt sérstakan húmor heldur … væri húmorinn í góðu lagi, þá hefði ég nú bara hlegið að þessu.

Fyrra álit

HoddiX fyrir 22 árum, 5 mánuðum

Er ekki betur við hæfi að segja líf vera ástand, frekar en athöfn?

Ef líf væri athöfn, ertu þá ekki að gera of mikið ráð fyrir einhvers konar guðlegri veru… Svona “unmoved mover”?

Fyrra álit

VeryMuch fyrir 22 árum, 5 mánuðum

HoddiX:

Þetta er fín athugasemd. Ég tók “athöfn” beint inn þegar ég notaði ályktanir mínar á lífið.

Orðið “athöfn” var upphaflega valið, þar sem ég hafði atburð sem framkvæmdur sé af vilja, þe meðvitund, í huga.

Í raun er það sem á að rúmast innan mengi “athafnar” að vera keðja orsaka og afleiðinga, sem hægt væri að rekja til orsakar sem væri afleiðing vilja, þal meðvitundar.

Það má vel taka undir að orðið “athöfn” feli í sér fyrirfram skekkju. En mér datt bara ekki betra orð í hug. Enda er málið einkar klunnalegt tæki til að miðla hugsunum.

Kv.
VeryMuch

Fyrra álit

Retro1 fyrir 22 árum, 5 mánuðum

góð grein

If it aint broken dont fixit

Fyrra álit

Heimspeki

Heimspeki

Ofurhugar

Stjórnendur

Hverjir eru inni

Greinar

Tilgangur:

Dýr

Dægurmál

Fræði

Leikir

Lífið

Lífsstíll

Margmiðlun

Menning

Skjár

Sport

Tónlist

Tækni

Vélar

Hugi