Þetta gæti samt allt verið þér að kenna, því þú spurðir þessarar spuringar þ.e. hverjum er að kenna? Sem hefur þó, líklega, áður litið dagsins ljós… svo það gæti verið sá fyrsti sem spurði að þessu, eða vakti athygli á óhamingju heimsins - og benti á að einhverjum einum gæti verið kennt um, sem verður dreginn til ábyrgðar…

Ég sagði þetta vegna þess að sá sem er fyrstur til að spyrja er óhjákvæmilega sá fyrsti til að vekja athygli á því að það sé yfirhöfuð einhver óhamingja og böl í heiminum, er það ekki annars?

Er þá ekki hægt að draga þann til ábyrgðar sem segir grandlausu fólki frá bölinu, sem vissi ekki neitt um tilurð þess?

Kannski ert þú sökudólgurinn! (held samt ekki).:)

Mér finnst þetta mjög skemmtileg grein. Með henni ert þú að gefa klassískum orsakalögmálum spark í rassinn með því að aftengja einstaka liði atburðarrásar við afleiðinguna. 3 er afleiðing 1+2 en þú aftengir þessa afleiðingu við orsökina eða forsendurnar. Samt ertu nauðhyggjusinni. Þetta er afskaplega skemmtilegt sjónarhorn og að mínu viti og frumleg.

Ég er ekki sammála þér hvað varðar nauðhyggjuna. Heimurinn er ekki útreiknanlegur, ástæðan er sú að heimurinn virðist vera í sífeldri sköpun. Og sköpun er óútreiknanleg þótt stundum megi leiða líkum að henni.

Ég er síðan að sama skapi þeirrar skoðunar að á morgun gerist það sem gerist á morgun og það verður ekki flúið. Þetta þýðir að það er bara til einn morgundagur eins og það er bara til einn gærdagur. En við getum ekki reiknað okkur að morgundeginu, við getum eingöngu farið þangað til að vera viss um hvað gerist á morgun.

Það eru til andstæðar skoðanir sem fullyrða að morgundagurinn getur verið margir, þ.e. það eru til margar framtíðir og þá um leið margar fortíðir. Mér sýnist eðlisfræðingar nútímans vera að keppast við að sannfæra hvern annan um hvor skoðunin sé réttari. Ég er ekki eðlisfræðingur, vel þess í stað þá skoðun sem mér finnst vera líklegri, skal þó ekki útiloka aðrar í þessum efnum, enda hef ég ekki menntunarlegar forsendur til að ráðast alvarlega að rótum þeirra :)

M.

Ég á bágt með að sætta mig þetta, ég tók til dæmis vitræna ákvörðun um að senda inn þessi skilaboð, og ef það var fyrirfram ákveðið að ég myndi senda þau inn þá gefur þessi fyrirfram ákveðni heimur svo góða blekkingu af frjálsum vilja að það skiptir ekki máli.

Það er alltaf hægt að segja um allt sem maður gerir að það hafi verið fyrirfram ákveðið. En í skammtafræði t.d. ganga jöfnur út á að það eru svo og svo miklar líkur á að þetta sé svona. Við getum nokkurn veginn slegið því föstu að ef þú kastar bolta í vegg þá skoppi hann til baka. En samkvæmt skammtafræðinni er alltaf einhver möguleiki á að hann detti bara niður.

mh, ágæt grein, en well.. ef krakka andskotinn hefði verið að skilja fullt mjólkurglas á góldfinu og ég myndi sparta því um koll og brjóta það … ég myndi bara tuska krakka bjálfann til fyrir að skilja þetta þarna eftir..
Kv
Yamaha

Báðir punktar eru jafn gildir, en það er fyrir þenkjandi menn að skilgreina hvor er við hæfi að fara eftir í samfélagi okkar.

Hugsum þetta frekar svona.. í staðinn fyrir mjólk, hugsum okkur kaffi.. í staðinn fyrir krakka, hugsum okkur starfsmann á matsölustað.. og í staðinn fyrir mann, hugsum okkur konu sem að sest uppí bíl sinn, setur kaffið í klof sitt á meðan hún stýrir bílnum út úr bílastæði.

Ef að hún verður fyrir árekstri og hellir brennandi heitu kaffinu yfir klof sitt.. hverjum er það að kenna?

Þú getur sett upp dæmið á hvaða máta sem er, en þenkjandi menn myndu gefa sér að í rauninni er það manneskjan sem að átti að fylgjast með umhverfi sínu sem á sökina.

Í kaffidæminu gat samt þessi bandaríska kona lögsótt matsölustaðinn og fengið milljónir fyrir það að þau settu ekki ‘kaffi heitt’ á pappaglasið hennar.

Þannig að í rauninni getur þú kennt þeim um sem að tekur ábyrgðina á sig, málið er að sannfæra þann að sá aðili er um að kenna.

K.

þetta er allt guði að kenna. hann á að fara til helvítis

Ertu ekki að gefa þér dáldið mikið um þennan guð eða skapara, eins og t.d. að hann sé alvitur (eða að hann sé yfirhöfuð til)? Einungis sem alvitur gæti hann mögulega séð fyrir allt sem muni gerast í heiminum sem hann skapaði. Það er nefnilega hægt að gera margt án þess að vita af því.

Svo ég grípi til gamals dæmis: Ég (sem bý í einbýlis- eða raðhúsi) kveiki ljós inni í stofu, og þar með sér innbrotsþjófur að einhver er heima og vakandi hjá mér. Þess vegna brýst hann inn til nágranna míns. Það er bein afleiðing af því að ég hafi kveikt ljósið, ekki satt? En ber ég einhverja ábyrgð á því? Ég vissi ekki af neinum manni í þjófshug, ég gat ómögulega séð fyrir að hann myndi fara í næsta hús (þar sem að ég vissi ekki af honum).

Og með boltakastið: Ég get ekki vitað nema veggurinn sé “hologram” (hvað heitir það nú aftur?) eða þá að múrsteinarnir hafi ekki verið límdir saman eins og gera skal, heldur bara lagðir ofan á hvern annan, svo þegar ég kasta bolta í vegginn þá getur boltinn annað hvort farið í gegn, eða þá hrunið. Og hvernig get ég verið eitthvað annað en óbeint ábyrgur fyrir því? Þetta var slys og algerlega ómögulegt að sjá þetta fyrir, nema að ég hafi fyrirfram vitað að veggurinn væri af þeirri gerð sem kastar boltum frá sér en hleypir þeim ekki í gegn eða hrynur þegar bolti rekst í hann. Þannig er líka, að vissu leyti, hægt að kenna boltanum og veggnum um, enda þurfa þeir báðir að vera af ákveðinni gerð til að boltinn skoppi af veggnum og aftur til mín, eða skoppi yfirleitt. Sé veggurinn t.d. húðaður með lími, þá mun boltinn ekki skoppa til baka, og heldur ekki ef boltinn er grautlinur.

Engin ástæða er heldur til þess að útiloka að fleiri en ein “yfirnáttúruleg” vera komi að þessu, t.d. guð og andstæðingur hans, sem reynir að skemma allt fyrir honum. Sé slíkur andstæðingur til, þá er ekki lengur hægt að kenna skaparanum um allt, þar sem að andstæðingur hans gæti verið að rugla og skekkja allt saman. Þetta gæti verið eins og einhver stærðfræðingur að leysa langa og flókna jöfnu, en þegar hann er frá er einhver annar að stroka út einhverja hluta, breyta þeim og svo framvegis.

Þannig að þetta gerir skaparann ekki ábyrgan fyrir öllu sem gerist vegna þess að (a) það er ekki hægt að sjá fyrir allar afleiðingar gerða sinna, og (b) það er ekki óhugsandi að það sé einhver vera að reyna að skemma fyrir skaparanum.

Gefum okkur það að guð er ekki til og hafi aldrei verið til, hverjum var það þá að kenna?

Þetta sem þú ert að koma framm hér er nokkurskonar einfaöldun kenningu sem hefur verið uppi í langan tíma, kenninguna um “orsök og verknað”, og gengur einfaldlega útá það einthvað veldur einhverju sem síðan veldur einhverju, og svo kolli af kolli, og allt hafi þetta hafist þegar alheimurinn hafi startast.

Á þennan hátt má í raun “afsanna” guð áður en eithvað var til var ekkert, ef það var ekkert þá var ekkert til að valda því að guð hafi skapað heiminn.

“gera sér greyn fyrir”= gera sér grein fyrir.
“hann gat reyknað”= hann gat reiknað.
“í annari greyn”= í annarri grein.
“að reykna”= að reikna

jæja, ypsilon notkun vefst eitthvað fyrir greinarhöfundi.

Ég ætla aðeins að pirra þig:

Maðurinn + glasið = slysið

1+2=3

en ástæðan fyrir að glasið var þarna er að maðurinn setti það þangað, svo

glasið = maðurinn + borðið
x = 2 + y

ef við gefum okkur að borð = 4
þá y = 4 og x = 6

6 + 2 = slys.

en borðið var ástæðan fyrir að glasið VAR þarna ennþá:

6 + 2 = slys + borð
6 + 2 = x + 4

og, úps, slysið jafngildir borðinu,
slys = borð, 4 = 4

hverjum var þetta ÞÁ að kenna? :)

Hvað er með kkur nördanna að enda alltaf á einhveri lame enskri línu?

Þú segir:
Mjólkurglas + Maðurinn = Slys
1+2=3

þá hlýtur:
1=3-2
ef við umsnúum jöfnunni… þá..
Mjólkurglas = Slys - Maðurinn

og…
2=3-1
Maðurinn = Slys - Mjólkurglas

???