Hvað er þakklæti þegar þú þarft ekki á neinu að halda nema hlutinum sem þú fékkst þegar þú hefðir átt að þakka fyrir. Til hvers að vera þakklátur, hver er tilgangurinn og afhverju er fólk þakklátt? Það er í raun ekki þakklátt, það fær rétt svo léttan sting í hjartað þegar einhver mannandskoti gerir eitthvað fyrir það enda er það verulega sjaldgæft í nútímaheimi. Ætti þakklæti ekki að vera mikið meira en bara stingurinn og brosið? Eigum við að borga til baka? En ef við borgum til baka erum við þá ekki að afsala þakklætinu með því að jafna upp í skarðið sem aðilinn bjó til með hjálpsemi eða gjörning? Eða er kannski bara allt í lagi að feika það, brosa og segjast virkilega vera þakklátur? ég vil virkilega finna fyrir þessari tilfinningu, ekki bara vita af henni en það virðist ekki ganga alveg. Mér er eiginlega bara skítsama hvað fólk gerir fyrir mig enda hugsa ég bara um mig og mitt rassgat því það skiptir öllu máli fyrir mig og mina velgengi í lífinu. Það er samfélagið sem hefur gert mig að því skrímsli sem ég er og ég kenni því alfarið um. Ég get bara ekki eytt mínum tíma og orku í að taka mér tíma í að hugsa um hvað skólafélagi minn hafi lagt á sig til þess að kaupa handa mér kókflöskuna sem hann réttir mér. Hann stóð í biðröð, hélt á kókflöskunni, borgaði , labbaði að borðinu mínu og rétti mér flöskuna. Eins og mér sé ekki sama? Við höfum öll gert þetta og að drekka vatnsglas er alveg jafn skemmtilegt og erfitt. Ef að einhver myndi bjarga mér út úr brennandi bíl meðvitundarlaus og slösuð myndi ég eflaust þakka manneskjunni fyrir bara fyrir kurteisis sakir. En aftur spyr ég til hvers? Bjargvættur minn varð að reyna að bjarga mér. Annars væri hann heigull og hann hefði eflaust haft samviskubit að eilífu vegna þess að hafa ekki reynt. Björgunin myndi snúast meira um hann heldur en mig nokkurn tímann vegna þess að allir hugsa bara um sig og sína. Þetta er vel þekkt staðreynd. Horfum á Bandaríkjaforseta og landið yfir höfuð. Þeir styðja ekki minnkun á losun efna í umhverfið eitthvað blabla sem ég botna semi mikið í (áhuginn er tæplega nógu mikill um umhverfismál að ég nenni að lesa átján bls á hverjum degi í mogganum um þau) vegna þess að þróunarlöndin þurfa þess ekki eða hafa ekki efni á því. Með öðrum orðum tíma þeir því ekki að sjálfsögðu. Bandaríkjamenn ráðast inn í ríki þar sem er gróðavon og eyða fáránlegum mannsafla og peningum í það. Bandaríkjamenn blablabla ! Getur fólk ekki hætt að nöldra yfir þessum helvítis könum einu sinni? Við gerum þá mikið merkilegri en þær væru ef við nöldruðum ekki svona. Nú er ég komin hinu megin við blaðið alveg komin útúr öllu samhengi og hverjum er ekki sama? Þið lesið þetta yfir kaffibollanum ykkar og eða sígarettunni, snýst ekkert um þessa grein eða mínar pælingar því að þær skipta ykkur engu máli. Þetta snýst um ykkur, mig og alla hina. Því að við erum það sem skiptir máli. Ég nenni ekki að skreyta þetta neitt og hef enga ástæðu til. Nútímamaðurinn hugsar ekki um samfélagið, samfélagið hugsar ekki um heildina eða heiminn og heimurinn hugsar ekki um okkur. Hvað hafa hugsuðir okkar tíma gert okkur með þessum helvítis stjórnmálastefnum alltaf hreint? Kapítalismi, nasismi, sósíalismi, kommúnismi…og hvert hefur þetta leitt okkur? Að sjálfselskum eigingjörnum ösnum. Valdamesta land í heimi, Bandaríkin, nenna ekkert að pæla í okkur hinum og hvað þá andrúmsloftinu enda græða þeir á því. Fólkið kippir sér ekkert upp við hversdagslegu greiðana og góðverkin sem aðrir í kringum það sinnir enda er það bara tímasóun í annríkinu sem fólk á við. Og hverjum er hægt að kenna? Ég er nú þegar búin að benda á samfélagið og kenni því um. Og hvað er samfélagið? Samfélagið erum við fólkið. Á þessum öldum sem maðurinn hefur verið uppi erum við komin á byrjunarreit í hugsunarhætti. Við erum ekkert nema frekar krypplaðir apar með síma, tölvur og stress sem kunna ekki að meta góðverk þótt það biti okkur í rassinn. Ég er komin í marga hringi, komin útum allt og veit ekkert hvað ég er að segja og mér er bara alveg sama. og eg veit ekkert hvort ég ætti að vera setja þetta hér eða einhvers staðar annars staðar ..en mér er bara alveg sama um það líka..