Vel skrifað. Það er líklega rétt hjá þér að ég orðaði þetta vitlaust. Ég hefði átt að bæta þessu við, “Miðað við þær forsendur og aðferðir sem Sókrates beitti, getum við ekki vitað neitt nema það eitt að við vitum ekki neitt.”
Þakka þér ábendinguna.

Já. Einmitt. Fólk veit hvernig “Kenningin” er
“nokkurnveginn”. Kenningin, spyr ég. Það eru margar
þróunarkenningar og misjafnt hver þeirra er í tísku.

Áður en lesturinn hefst skal haft í huga að ekkert er
satt og sannað, klárt og kannað. Við erum öll bara að
grúska í kenningum. Þó ég sé ekki að reyna að móðga
neinn vil ég samt að fólk taki þetta allt inn á sig og
velti sér uppúr þessu og komi með málefnaleg svör af
sama kaliber og berast þegar skít hefur verið kastað í
náungann. Mér finnst merkilegt fyrirbæri hér á huga að
menn svara því málefnalegar eftir því sem þeir lenda í
fáránlegra og vanhugsaðra skítkasti.

Fyrir nokkru var í tísku kenning sem gekk út á það að
lífið hefði hafist á jörðinni á þann máta að ákveðin
efni urðu fyrir rafstaumi sem knúði þau til að hvarfast
og mynda stærra, flóknara efni og svo koll af kolli
einhvern veginn. Gagnrýni á þessa kenningu snýst
aðallega um það að svo flókin efni hefðu ekki haft
lífslíkur snjóbolta í helvíti, á því að verða til, þó
að sú “lífræna súpa” sem átti að hýsa efnahvörfin
hefði verið svo umfangsmikil að næði hún 500 ljósára
þvermáli, að nokkru leiti vegna þess að þegar svona
rafstaumi er hleypt á efni eru álíka líkur á því að
efni sundrist aftur og á því að það bæti við sig, en
einnig vegna þess að fjölliðun(það er ferlið nefnt
þegar sameindir bæta við sig á þann hátt sem þarf til
að gera þessi stóru lífrænu efni)getur ekki farið fram
í vatni. Prótín, nú til dags er aðeins búið til af DNA,
en DNA verður einungis til úr öðru DNA og RNA. Mótrök
sem færð voru fyrir því að sameindir mynduðust víst á
jörðinni voru þau að efnin gætu hafa hoppað upp úr
vatninu og fengið í sig straum sem gerði akkúrat rétta
efninu sem auðvitað var í viðbragðsstöðu, svífandi um í
rafmögnuðu loftinu, og beið þess að eitthvað svona
myndi gerast, færi á að tengjast stóru sameindinni, sem
svo stingur sér aftur í vatnið til að sundrast ekki i
nákvæmlega sama rafmagni og hún vonar að haldi áfram að
stækka sig, risa sameindina. Fyrir utan það augljósa er
eitt rangt við þessa mynd. RNA er þess konar
risasameind sem sundrast í vatni.

Nú er í tísku kenning þess efnis að lífrænu efnin hafi
svifið til jarðar í loftsteini. Þessi kenning varð til
vegna þess að menn hættu að trúa því að mögulegt hafi
verið að lífræn efni hafi getað myndast á jörðinni m.a.
vegna vatnsins sem sundrar efnunum. Þeir leiða líkur
til þess að efnin hafi myndast í einum gasrisanna´,
nágranna okkar t.d. júpiter. Þar gætu hafa verið hentug
skilyrði fyrir myndun slíkra efna: Hvernig komust þau
hingað? Ja, humm, uh… það kom loftsteinn og tók efnin
og fór með þau til jarðarinnar og sveif nógu hægt til
að brenna ekki upp eða sjóða efnin inni í sér og síðan
lenti hann mjúklega á nákvæmlega réttum stað til að
lífrænu efnin gætu hafið þess konar víxlverkun sem
leiddi af sér fyrstu lífverurnar, sem AUÐVITAÐ þróuðust
og þróuðust, hvað sem það orð þýðir annars, þar til
allt varð eins og það er núna.

Þróun. Lífrænt efni, RNA, hóar í vini sína og þeir
troða sér allir saman í prótínhjúp sem ákvað að verða
til að gamni sínu og þá er kominn veira, Húrra!
Nú til dags eru bara til veirur sem teljast ekki vera
lifandi fyrr en þær festa sig við frumu (það getur ekki
verið önnur veira) og sprauta kjarna sínum inn og skipa
frumunni að búa til fleiri veirur. Veirur eru ekki
frumbjarga lífverur og hafa ekki getað stuðlað að þróun
því þær lifa ekki nema eithvað þróaðra komi á undan.
Úps.
Segjum þá að fyrsta lífveran hafi verið gerill sem
lifði á úthverfum efnahvörfum brennisteins. Gerlar eru
dreifkjörnungar. Einn daginn datt nokkrum þeirra í hug
að hafa kjarnan alltaf á sama stað í umfryminu, og allt
í einu fóru að koma fram nýjar gerðir lífvera, sem voru
einkjörnungar. En einkjörnungarnir gátu ekki nærst á
úthverfum efnahvörfum og gátu allt í einu borðað
gerlana og aðra einfrumunga, Því einhver frumuEinstein
fann upp meltingu lífrænna efna og gat því framleitt
öll nauðsynleg ensím og mekanisma til að valda því að
efni annarrar lífveru komu inn í viðkvæmt jafnvægi
umfrymis hans. Svo datt einni frumunni að vinna orku úr
sólarljósi. En ljóstillífun er svo flókin að menn
skilja enn ekki að fullu hvernig hún fer fram, og það
hefur aldrei fundist einfalt afbrigði af ljóstillífun
svo ég viti. Ég vildi að ég gæti breytt gerð frumnanna
minna svona. En þetta hefur ekki gerst oft aftur síðan
þá af einhverjum völdum.
Svo fann einhver upp kynlífið. Einhverjar frumur tóku
upp á því að deila með sér erfðavísum eins og ekkert
væri sjálfsagðara.
Svo kom að því að nokkrar frumur urðu ofsa góðir vinir
og svaka hjálpsamar og fóru að gera ýmislegt hver fyrir
aðra. nokkrar buðu sig fram til að melta, aðrar til að
fanga bráð og sumar til að knýja veruna áfram.
Fjölfrumungar spruttu upp eins og gorkúlur og komu af
stað tískubylgju sem enn sér ekki fyrir endan á. Já það
er fyndið hvernig gerist stöku sinnum, að einhver fruma
tekur sig til og fer að hegða sér allt öðruvísi en
forritið sem foreldrið lét þau fá sagði til um. Til
gamans vil ég sletta því hér að enn hefur ekki fundist
beinn forveri nokkura dýra, þ.á.m. manna, heldur er
alltaf talað um hliðlæga stofna innan tegunda. T.d. var
Neanderthal- maðurinn ekki forveri mannsins heldur
frændi hans. Og fyrst að voru svona margar hliðlægar
greinar við þann stofn sem maðurinn varð síðan að.Hvað
varð um hinar manngerðirnar. Mannskepnan er svo
einsleit erfðafræðilega að við erum öll talin vera
komin af um 10.000 manns sem voru uppi fyrir um
79-80.000 árum. En fyrir þann tíma er talið að maðurinn
hafi verið miklu fjölbreyttari erfðafræðilega. Hvað
varð um þá menn? Af hverju er ekkert eftir af þeim
neinstaðar?

Ef þú kæmir saman hópi vísindamanna í dag og gæfir þeim
ótakmörkuð fjárráð og eins mörg stök frumefni og þeir
gætu ímyndað sér að þurfa að nota gætu þeir ekki búið
til RNA, DNA, veiru, geril eða nokkra lífveru sem væri
áþekk því sem nú gerist eða hefur mögulega gerst fyrr á
tímum. Lífverur eru gríðarlega flókin fyrirbæri og menn
á mínum aldri (22) eða yngri sem telja sig gjörþekkja
málið eru á villigötum. Ég er sjálfur rétt að byrja að
geta ímyndað mér hversu lítið ég veit um þessi mál.

Þess má geta að ég tel lífverur hafa þróast frá
einföldum upp í flóknar á nokkurnvegin þann hátt sem
hér er lýst. Mér þykir bara einfaldara og líklegra að
Guð hafi notað þessa aðferð við að skapa en að eitthvað
hipsumhaps hafi áorkað öllu þessu. Eða eins og
kenningin um rakhníf Occams segir nokkurnveginn-
Einfaldasta skýringin er liklegust til þess að vera
rétt.

Þótt að samsæriskenningar séu auðveldasta leiðirnar að svari, er aldrei að vita hvort þær eru sannar þannig að ekki útiloka þær strax. Það má samt ekki útiloka kenningar sem virðast fáránlegar, þær gætu verið sannar eftir allt saman.

Það er ein kenningin sú að það tók Guð 6 daga að skapa jörðina og hvíldi í einn dag. Gerum ráð fyrir því að þetta séu guðlegir dagar sem eru miklu lengri. Það gæti þess vegna verið þannig að tímabilið núna sé eins og sjöundi guðlegi dagurinn hjá honum, þess vegna er hann ekki að gera neitt. Þetta er bara ein af kenningum mínum.

Annar möguleiki er sá að allt sem hefur gerst hafi verið tilviljanir, náttúrulegar orsakanir eða vegna þess að Gyðingar voru snjallir. Múrar Jeríkó(þarna borgin á fjallinu með risastóru veggina sem Gyðingar áttu að yfirtaka) gætu þess vegna hafa hrunið vegna byggingagalla og það má lengi telja.

Hvernig vitum við ef handritin eru bara ekki dæmisögur? Hvað ef þetta voru ekki kraftaverk heldur bara dæmisögur?

Gleymum ekki að það þarf að endurþýða Biblíuna oft því tungumálið er það fornt og ekki varðveist yfir aldirnar. Um leið og þeir uppgötva merkingu tákns, þá þýða þeir alla Biblíuna með það til hliðsjónar og þá getur þess vegna komið allur annar sannleikur í ljós. Guð gat þess vegna hafa verið andstæðan við þá merkingu sem við höfum í dag.

Þess má geta að Kaþólska kirkjan hefur útilokað hluta af Biblíunni eins og þegar Jesús gekk með dýrum eyðimerkurinnar þegar hann flúði til Egyptalands. Það er aldrei að vita hvað annað þeir hafa fjarlægt.

Þakka þér skjót viðbrögð og góð svö

Gott að vita.
Þetta er greinilega jólagjöfin í ár! :D

Saklaus uns sekt hefur verið sönnuð er líka gloppótt á sinn hátt. En ef að morðmálið leysist aldrei þýðir það samt ekki að hann sé sekur!

Þú þarft að lesa meira ef þér sýnist Guð ekki hafa gert neitt undanfarin 1000 ár. sögur af kraftaverkum hafa aldrei verið fleiri en nú á tímum. Og ekki tala ég um það sem Guð hefur gert fyrir mig nema við góða vini mína

Já…ég er sammála þessu. Sjálfur er ég ekki trúaður og trúi ekki á neitt það sem biblían segjir. Biblían er hinsvegar hinn besti guid fyrir lífið.

Guð svarar öllum bænum en svarið er ekki endilega já heldur er það oft nei eða bíddu. Oft er mjög erfitt að átta sig á hversvegna Guð segir ekki já strax við einhverju sem okkur finnst svo sjálfsagt að hann segi já við. Ástæðurnar fyrir því geta verið að hann sé að prófa trú okkar eða að við treystum ekki Guði. Guð getur líka svarað okkur á einhvern annan hátt en við viljum að hann geri, bjóði uppá eitthvað sem okkur finnst leiðinlegt að gera. Bænin er flókið mál en ef þið hleypið Guði inní hjarta ykkar og treystið honum þá munu hlutirnir fara að gerast.

Þegar Uriel segir að það verði bara að kynnast manninum, þá er átt við guð, ekki satt?

Þegar verið var að tala um ‘notagildi guðs’ var þá ekki frekar verið að tala um notagildi umræðna um tilvist hans?

Það er að minnsta kosti afar gagnsamt að vita hvort að guð, eins og lýst er í t.d. Biblíunni, sé til eða ekki, uppá grundvöll siðferðis og allt það.

Ef guð er til (eins og lýst er í Biblíunni), þá er eins gott að maður hlýði, þar sem refsinginn annars verður hræðileg (nema maður trúi á ‘pre-destination’, eins og minnir að það sé kallað). Ef það er hins vegar enginn guð til að gefa manni ástæður til siðlegrar (góðrar?) breytni, þá verður að finna aðrar ástæður. Annars er ekki hægt að segja af hverju það megi ekki drepa eða ljúga (svo tvö dæmi séu tekin).

Ef guð setti okkur t.d. boðorðin tíu, gerði hann það af því að þau eru góð, eða eru þau góð af því að hann fyrirskipaði þau?

Hvernig er hægt að nota vini eða fjölskyldu?

Vinir eru til margra hluta nytsamlegir. Maður getur gert þeim greiða, annað hvort til að gleðja sig eða þá, nú eða til að eiga inni hjá þeim. Ég myndi segja að ‘góður’ vinur gleður vini sína fyrst og fremst til að gleðja sig, og það er algert aukaatriði hvort að ‘skuldin verði greidd’. En einungis kjáni myndi stöðugt vera að gleðja sína vini og leggja á sig stöðugt erfiði, án þess að fá nokkurn tímann eitthvað til baka (nema maður afþakki allar tilraunir til endurgreiðslu).

Börn manns eru líka til síns brúks hæf. Flestum foreldrum (þótt ég sé ekki svoleiðis mannvera þykist ég nú geta sagt sitthvað um þessa tegund) þykir gaman að sjá börn sín glöð. Svo er líka vonast til þess, að þegar börnin eru úr grasi vaxin, þá muni þau vera sínum góðu foreldrum þakklát fyrir góða æsku, og muni jafnvel endurlauna þeim greiðann, þegar maður sjálfur er of gamall til að hugsa um sig sjálfur.

Þorsteinn.