…auðvitað gæti mér ekki verið meira sama!

En hvers vegna leitar fólk eftir hinu æðra?
Hvers vegna er þessi þrá eftir einhverju sem ekki er í raun til staðar í okkar heimi og ekki áþreifanlegt?

Er möguleiki að þessi þrá eftir “hinu æðra” sé sönn af því að hvers vegna ættum við að sækjast eftir einhverju sem ekki er til?

…því hvers vegna myndi mig langa í súkkulaði ef ég vissi ekki hvað súkkulaði væri?

Ingi

Æi voðalega ertu eitthvað viss í þinni sök. Fullt af fullyrðingum sem þú gerir ekki nánari grein fyrir. Maðurinn er andlega þenkjandi vera, eða a.m.k. hefur hann hæfileika til þess. Hann er eina dýrið sem hefur hæfileika til þess að hugsa um stöðu sína í alheiminum, og hann getur hugsað abstrakt, ímyndað sér heima og geima sem eru ekki til í “raunveruleikanum”. Hann getur samið tónlist og búið til listaverk, sem eru afsprengi skapandi hugsunar. Það eina sem gerir okkur að manneskjum, og skilur okkur t.d. frá öpum, er að við getum hugsað um “það sem ekki er”, og skapað. Ef við áttum okkur ekki á því förum við á mis við hvað það þýðir að vera maður. En guð? Iss, við þufum hann ekki…kynntu þér texta Nietzsche í linkasafninu Stóru Byssurnar.

Ég trúi sjálf ekki á guð en ég er ekki trúleysingji, það er allt of stórt orð til að láta upp í sig. Ég trúi á marga hluti: Von, framtíðina, hamingju, þekkingu. En aftur á móti skil ég afhverju fólk þarf að láta þessa hluti inn í eitthvað form og kalla það guð.

Mennirnir eru þannig gerðir, eða við gerðum okkur þannig, að við getum ekki trúað neinu fyrr en það er komið í eitthvað fast form og ég skil það vel. Fólk getur bara ekki þolað það að við gætum vel verið það eina sem til er í þessu sólarkerfi. Við erum bara með einfalda minnimáttarkennd og ekkert annað.

Ég segji það aftur: Ég trúi ekki á Guð en ég trúi á þann, flestan, boðskap sem hann ber.

RoMpE

Ég trúi sjálf ekki á guð en ég er ekki trúleysingji, það er allt of stórt orð til að láta upp í sig. Ég trúi á marga hluti: Von, framtíðina, hamingju, þekkingu. En aftur á móti skil ég afhverju fólk þarf að láta þessa hluti inn í eitthvað form og kalla það guð.

Mennirnir eru þannig gerðir, eða við gerðum okkur þannig, að við getum ekki trúað neinu fyrr en það er komið í eitthvað fast form og ég skil það vel. Fólk getur bara ekki þolað það að við gætum vel verið það eina sem til er í þessu sólarkerfi. Við erum bara með einfalda minnimáttarkennd og ekkert annað.

Ég segji það aftur: Ég trúi ekki á Guð en ég trúi á þann, flestan, boðskap sem hann ber.

RoMpE

“Vísindin hafa afsannað Guð …”.

Ég ætla nú ekki að fara að verja tilvist guðs sérstaklega, enda ekki mjög trúaður sjálfur (a.m.k. ekki kristinn). En þessi fullyrðing á samt varla rétt á sér. Það fer auðvitað eftir því hvaða hugmynd við gerum okkur um guð hvort vísindin hafa afsannað hann eða ekki. Vísindin eru t.d. búin að leiða líkum að guðshugmynd Aristótelesar!

Aristóteles setur fyrstur manna fram tilraun til þess að sanna tilvist guðs. Það er í tólftu bók Frumspekinnar. Hann kemst að því að heimurinn hljóti að eiga sér uppruna og þar með einhverja orsök. Þessi fyrsta orsök, segir hann, er guð. Hann er primus motor sem kemur heiminum í gang. Vísindin hafa áþekkar hugmyndir í dag. Það er bara ekki talað um primus motor lengur heldur big bang. Og það tala fæstir um að big bang sé guð. En það er sama. þetta er nokkurn veginn saga hugmyndin.

Þú getur varla haldið því fram að vísindin hafi afsannað guð. En það er rétt að vísindin hafa gert ákveðnar hugmyndir um guð afskaplega ólíklegar og ótrúverðugar. Það mætti segja að vísindin hafi breytt hugmyndum okkar um guð eða fengið okkur til að hætta að hugsa jafn mikið um hann. En þau hafa ekki afsannað hann.

Ég verð bara að tjá mig um það hversu rosalega svona aumir hræsnarar eins og þú (greinarritari) fara í taugarnar á mér.

“Fermdist fyrir peningana” ……. “……er trúleysingi í dag” …. “ Ég mun sennilega gifta mig samkvæmt kristinni trú”.

Ég vona að ég þurfi ekki að útskýra það nánar af hverju mér þykir þetta vera hræsni af verstu gerð en þó grunar mig að það sé fjöldinn allur af andlega daufdumbu fólki þarna úti sem finnst þetta bara sjálfsagt mál.

STAY REAL !!

“Við erum öll syngjandi, dansandi mykja heimsins”. Þetta er vitnun í eina af uppáháldsmyndunum mínum. En þessi mynd sýnir okkur líka að við höfum enga stjórn á lífi okkar né hug. Jack var enginn undantekning, við erum öll stjórnuð af hvötum sem við erum altaf að reyna að stjórna. En við getum það ekki. Það sýnir að hugi okkar er takmarkaður. Þetta er einginn ný kenning, ég held að flest allir halda því framm. Það er ekkert sem bendir á það að við skynjum umhverfið okkar eins og það er… hver veit… kanski er ekkert umhverfi… ég veit ekki. Einginn veit og ég held því framm að við munum aldrei komast af því. En ef við komumst að því að við skynjum umhverfið okkar rétt, þá held ég að við verðum fyrir nokkrum vonbrigðum. Því að þetta umhverfi sem við búum í er byggt á vísindum og eins og áður hefur verið sagt þá er búið að afsanna guð með vísindum.
En ef við komumst af því að við erum í einhvernskonar “Matrix” og við getum vaknað upp úr honum þá held ég að þessi heimur sem við vöknum upp úr er bygður á alt öðrum prinsipum. En hver veit… kanski er hann alveg eins og þessi…
Það er rétt hjá þér “Mansonfan” að ÞESSI heimur býður ekki upp á guð… en kamski þessi heimur sem við sofum í…
Ég held að við munum aldrei komast að því… við getum ekki skynjað heimin öðruvísi en við gerum núna… alt bendir á það að hugi okkar er bundinn í þessum heimi, en samt erum við ekki alveg sátt. Hvort það er eithvað í genum mannsins sem gerir það að við erum að leta að einhverju æðra eða ekki veit ég ekki, öruglega. Trú er það sem byggir upp samfélagið. Þá erum við með annan hlut sem getur bent á það að einginn guð er, það að við höfum sjálf skapað hann til að getað stofnað samfélag.
Við ráðum sjálf hvað við trúum á. Persónulega held ég því framm að við lifum í draumaheimi og munum ekki vakna upp (fyrir en við erum dauð kanski? hver veit)

Þetta er það gáfulegast sem ég hef heyrt sagt í langan tíma!!!!!!!!!!

Í fyrsta lagi eru vísindin ekki búin að afsanna tilvist guðs, ekki einu sinni fyrir sjálfum sér og ef svo er þá þætti mér gaman að sjá þá sönnum svart á hvítu. En mér er spurn, því sjálfur taldi ég mig trúleysingja. Hvað leggur trúleysinginn mikið á sig til þess að afneita trú sinni? Hvað leggur síðan sá trúaði mikið á sig til þess að sannfæra hina um það að guð sé til. Ég hef mína trú yfirleitt fyrir mig en spyrji mig einvher þá er ég fús til þess að segja honum eða henni afhverju ég telji að guð sé að verki í mínu lífi. Ég er sammála því að kannski séum við ekkert sérstök en hins vegar þá tel ég sannarir fyrir tilvist guðs oft nægjanlegar þar sem að fólk telur sig í milljóna tali hafa framkvæmt hluti sem það annars væri ófært um að framkvæma nema fyrir tilstilli átrúnaðar síns á guð. Og það er augljóst mál að guð er til hjá þeim sem að óska sér þess og virkar á þá áreynslulaust á meðan að trúleysinginn keppist líkt og íþróttamaður við að afneita honum.

Skoðaðu öll þessi svör sem þú hefur fengið. Fólk vill tala við þig. Í raun finnst mér guð vera að verki þegar ég hef áhuga á meðbræðrum mínu, þegar ég droppa sjálfshyggjunni því það er eitthvað sem ég er yfirleitt annars ófær um að gera. Ég eyði 95% af tíma mínum í það hugsa um sjálfan mig. Samband mitt við minn guð byggist aðallega á því að ná þessu service leveli niður um einhver prósent, á hverjum degi, einn dag í einu.

Ég er að nokkru leiti sammála, en ég er ekki alveg trúleysingi þótt ég trúi ekki á hið æðra ég trúi á sjálfan mig.

PS. Það er vit í þessu.

Ertu alltaf svona neikvæður? Eða rökréttur? Því miður er ekki búið að sanna að rökfræði sé það sem heimurinn gangi fyrir, því til þess að sanna einhvað þarf rökfræði til. Spurning sem ég held að margir þori einfaldlega ekki að spyrja sig er: “er ég góður eða vondur?” og vera alveg viss um að geta svarað sjálfum sér án þess að ljúga.

Það er það sem þetta snýst um á endanum, hvort sem þið trúið því eða ekki. Á endanum snýst þetta um hvort við finnum ró í því sem við gerum og látum af okkur leiða.

Áður en fólk ætlar að trúa á einhvað þá er betra að vita sjálfur hvar maður stendur í afstöðu við það sem maður ætlar að trúa á, eða allvega vita hvaða afstöðu mann langar að taka, þó svo að maður hafir ekki gert neitt í því í augnablikinu.

Það hafa margir spekingar velt öllum heiminum fyrir sér, spekingar í leit að einhverju, einhverju sem þeir geta útskýrt: af hverju? Einfalt: Svo að þeir þyrftu ekki að hafa áhyggjur af því. Því þá færist yfir þá ró. Hinsvegar kemur róin ekki því það koma alltaf fleiri spurningar.

En ef fólk vill ekki auka á sínar áhyggjur og stefna harðbyr í endalausar vangaveltur sem geta gert venjulegan mann geðveikan á stuttum tíma, og halda áfram og lifa sýnu lífi í ró og næði, þá ákveður það að trúa á það sem það vill standa fyrir og reynir að lifa eftir þeim reglum sem þeirra trú setur þeim. Spurningin er svo á hvað, hver velur að trúa á.

Oft talar fólk, um fólk, sem predikar um trú, sem vitleysinga, þegar það sjálft predikar yfir öðrum hvað einhvað annað fólk eru vitlaust að trúa á einhvað. Og það er til fólk sem trúir því statt og stöðugt að það hafið fundið einhverja lausn sem fólk sættir sig við án þess að spyrja að einhverju? Að það að trúa á Guð sé bara sjálfsblekking og vitleysa og svo koma engar lausnir. Hvað er málið?

Er þetta minnimáttarkennd í okkur sjálfum eða fólkinu sem trúir? Myndirðu biðja Guð um að fyrirgefa þér ef þú værir að deyja? Ertu maður eða mús? Ég held að maður ætti að þekkja sjálfan áður en maður predikar yfir öðrum hvað hann sé vitlaus að trúa.

Og það má alls ekki gleyma einu: Það er til fólk sem trúir á Guð vegna þess að sönnunargögnin voru yfirþyrmandi. Kannski ekki fyrir alla, en fyrir þetta fólk, með sinn sjálfstæða vilja og frjálsa hugsun, og góða greind, voru þetta nógu góð sönnunargögn.

Ein svona hugleiðing í lokin. Það er oft sagt hér á huga að einstaklingar séu gáfaðri en fjöldinn, að fólk sé fífl, að fjöldinn viti ekki neitt og sé siðlaus, öll röngu gildin koma fram miðað við mann sjálfan. Og það sem maður veit sjálfur með vissu að sé rétt, er meirihlutinn ósammála. Hvernig sannar/afsannar maður svona fullyrðingu um að einstaklingar séu gáfaðari en fjöldinn? Allir segja þetta og allir “trúa” þessu…

friður
potent