Segðu mér eitt… afhverju er fjölkvæni bannað í öllum krisntum þjóðfélögum en ekki í löndum þar sem ríkistrúin bannar það ekki?

Í BNA eru undanþágur frá þeim lögum fyrir fólk sem tilheyrir ákveðnum trúarhópum.

Endilega haltu svo áfram að halda því fram að trú hafi ekki áhrif á lög

koma með ónauðsýnleg komment um greind mína.

Þér ferst að mæla, þú komst sjálfur með ónauðsynlega spurningu um trú mína.

-Efasemdir um þróunarkenninguna.
Hún er svo gallamikil að það er ekki hægt að gera annað en að efast um hana.
Ekkert er minnst á Guð.

Ég spyr hver skapaði efnin? Hvaðan koma þau?

Ég var að búast við að fá svar við spurningu 1 nei, og þá leiðir spurning 2 af henni.

Við vorum… rétt í þessu að túlka sköpunarsöguna á mismunandi hátt. Þú sagðir að ljós þýddi sólarljós, því er ég ósammála, það finnst mér röng túlkun. Ég hef lesið biblíuna eins og hún leggur sig, ég man kannski eftir hverju versi, enda þykk bók. En ég náði inntakinu nokkuð vel (örugglega ekki öllu, enda ungur að árum er ég las bókina) samkvæmt presti nokkrum sem fermdi mig.

Og hversu sterkur grunnur er það? svona þekkingarfræðilega séð.

En mörgum finnst þetta ekki vera rétt og telja að það sé til réttar og rangar gjarðir.

Ekki mistúlka það sem ég skrifa. Ég spurði þig hvort þín persónulega skoðun væri eftirfarandi:

Til er eitt rétt gildi og ein regla að ekkert sé rétt né rangt eða ekki hægt að segja til um það í þessum heimi nema það eitt að svo sé það og er það eina reglan sem hægt er að segja til um að sé sönn, rétt og fullgild, en allt annað er afstætt.

Ég sagði hvergi að þetta sé einhver heilagur sannleikur. Ég er ekki einu sinni á þessari skoðun sjálfur.
Prófaðu að lesa þetta yfir aftur.

Þreytandi þegar maður missir allt svarið út með því að bakka..




Ég túlkaði ekki neitt þegar ég skrifaði okkar heimi. ég skrifaði reyndar okkar heimi svo ég myndi ekki túlka neitt, þannig túlkunin kæmi eftir á. Niðurstaðan gerir hvergi ráð fyrir að til sé einn heimur eða fleiri heimar þannig ef þú meintir að til væri einn heimur sem allt væri í þá á niðurstaða mín fullan rétt á sér, þá verður einfaldlega “okkar heimur” sá eini, en niðurstaðan túlkaði ekki neitt, er hlutlaus í sjálfu sér þar sem hún segir ekki til um hvort heimurinn sé einn eða hvort það séu til fleiri. Túlkunin kemur eftir á og eftir þinni skoðun er til einn heimur (hlýtur að vera þín skoðun) og allt er til í honum þá er okkar heimur einfaldlega sá eini. Engin rangtúlkun þar sem niðurstaðan túlkar hvorki né gerir ráð fyrir að heimurinn sé einn eða fleiri. Niðurstaðan er samhljómandi við forsendu þína og þinni skoðun þar sem þú túlkar heimin sé einan, okkar heimur er auðvita þá sá eini heimur. Þú rangtúlkaðir niðurstöðuna.




Þegar ég sagði þetta:

ég held öllu opnu þangað til ég fæ vísindalega sönnun, þangað til trúi ég kannski ekki á Guð, en ólíkt þér vil ég ekki útiloka algjörlega að hann geti með einhverju móti verið til.

svaraðir þú þessu:

Þetta er rökvilla. Þetta er óskhyggja. Þú veist vel að það verður aldrei hægt að sanna óyggjandi vísindalega hvort guð sé til, þar sem vísindaleg rök byggja á sönnunargögnum. Sönnunargögn í málinu eru einfaldlega ekki til.

Hvernig er þetta rökvilla? Ég geri ekki ráð fyrir neinu, nema með sönnunum og geng út frá að guð sé ekki til. En ég get ekki algjörlega útilokað það að hann sé til, það væri rökvilla að útiloka það algjörlega án þess að hafa sönnun fyrir útilokuninni. Auðvita verður sá sem segir: “Þessi vera er til” að sanna það ef taka á, vísindalega, mark á honum og uns hann sannar það geng ég út frá því að veran sé ekki til. En þegar einhver segir: “það er algjörlega útilokað að þessi vera sé til” Þá verður sá að koma með sönnun. Nei veran hefur enga sönnun sem slíka né bendir ekki neitt til þess að veran sé til, en ef þú ætlar að útiloka hana algjörlega verðurðu að koma með sönnun fyrir því, fram að því gengurðu einfaldlega út frá að hún sé ekki til. Ef fara á vísindalega að þessu. Kannski verður guð aldrei sannaður né afsannaður (þó við getum ekkert fullyrt um það) og þá getum við aldrei algjörlega útilokað hann, þangað til göngum við aðeins út frá og gerum ráð fyrir að hann sé ekki til, ef fara á vísindalega að. Ef við myndum útiloka allt algjörlega sem við getum ekki sannað í dag, myndi samfélagið vart þróast, þangað til við sönnum það hinsvegar getum við gengið út frá því að eitthvað vist sé ekki til og verður ekki. Óskhyggja? Nei, ég á enga “von” sem stjórnast meir af mínum óskum en hlutlægu mati á staðreyndum. Þvert á móti. Enda geng ég út frá því að Guð sé ekki til þar sem engin sönnun er. Það er hinsvegar raunveruleg óskhyggja að segja að það algjörlega útilokað því algjöra útilokun þarftu að sanna, þangað til eins og ég sagði, ef fara á vísindalega að, gengur maður aðeins út frá því að hann sé ekki til.

Þessarri forsenda þín að trúa engu fyrr en þú hafir sannanir annað hvort með eða á móti, er að vissu leiti ágæt, en er samt ansi gölluð. Það er jú rétt að maður á ekki að trúa fullyrðingum í blindni, heldur meta hvort það séu til gögn sem færa rök fyrir þeim. Hins vegar er ekki hægt að sanna negatívu og sönnunarbyrðin er ekki á okkur sem trúum ekki, heldur þeim sem fullyrða.

Akkurat, það er ekki okkar að afsanna einhverja veru ef einhver segir að hún sé til. Þangað til hún verður sönnuð geng ég út frá því og geri ráð fyrir að hún sé ekki til, þótt ekkert afsanni hana, því það er hinna að sanna. En ef þú fullyrðir þetta: “Það er algjörlega útilokað að þessi tiltekna vera sé til”. Þá þarftu sönnun fyrir útilokuninni, þótt þú gerir ráð fyrir að veran sé ekki til þar sem engin sönnun er með henni. Það er ekkert sem sannar þessa veru né bendir til þess að hún sé til en, ef vísindalega á að fara að, þá máttu ekki stíga á hinn pólinn og útiloka hana algjörlega þótt hún sé ekki sönnuð í dag. Við getum ekki algjörlega útilokað allt sem við getum ekki sannað, það væri fráleitt, en þangað til eitthvað er sannað, gerum við ráð fyrir að það eitthvað tiltekið sé ekki til og göngum út frá því.

Vísindalega, verðum við því að áætla að fullyrðingin sé röng, ef engin gögn eru þeim til stuðnings. S.s. við verðum að ganga út frá því að eitthvað sé ekki, þar til það er sannað. Við þurfum ekki að bíða eftir því að einhver sanni að það sé ekki, ef engin rök eru til fyrir því að það sé

Akkurat, hef aðeins verið sammála þessu. “við verðum að ganga út frá því að eitthvað sé ekki, þar til það er sannað. og jú.. ”Við þurfum ekki að bíða eftir því að einhver sanni að það sé ekki, ef engin rök eru til fyrir því að það sé" Við göngum út frá því að fullyrðingin sé röng, en við getum ekki, ef vísindalega á að fara að, útilokað það algjörlega að þetta geti verið svona, þótt engin sönnun sýni fram á það né neitt bendi til þess í dag. Ef þú ætlar að ganga út frá því að það sé algjörlega útilokað að eitthvað geti verið til, þá verðurðu að sanna það, útilokunina. Þangað til gengurðu aðeins út frá því að svo sé það ekki.

Því er það óskhyggja og rökvilla að hugsa sem svo “ja, ég útiloka það ekki, þó það sé nákvæmlega ekkert sem bendir til þess”

Þótt eitthvað bendi ekki til þess þá gefur það þér ekkert til að útiloka það algjörlega. Ef vísindamenn hefðu farið svona að hlutum væri búið að útiloka að eitthvað minna en atóm sé til, en svo var það, það var til eitthvað minna en atóm þótt á einhverjum tímapunkti það hefði verið nákvæmlega ekki neitt sem benti til þess. Þangað til við sönnum eitthvað göngum við út frá að það sé ekki til, en ef á að stíga á hinn pólinn og útiloka það algjörlega verðurðu að sýna fram á hvernig það mögulega getur ekki verið til og sannað það. Þetta er ekki rökvilla né óskhyggja að útiloka eitthvað algjörlega ekki, jafnvel þótt það sé ekki neitt í dag sem bendir til þess, né sanni það. Það gefur þér ekkert til þess að útiloka algjörlega eitthvað.

Þessi hugsanaháttur er nákvæmlega sama rökvillan og heldur miðlum og öðrum loddurum gangandi. Þeir notfæra sér þessa hugsun fólks. T.d. John Edward, sem tekur peninga fyrir (er hann þá gjaldmiðill?) að ljúga að fólki sem hugsar “ég útiloka ekki að hann geti hugsanlega verið að ná sambandi við látna ástvini mína” gegn betri vitund. Sama rökvillan og þú beittir.

Rangt. Ef þú færir nákvæmlega eftir því sem ég myndi gera, þar sem þú gengur út frá því að í þessu dæmi sé sama rökvillan og ég beitti, þá myndirðu nei, ekki útiloka algjörlega að miðlar séu sannir. En af hverju er þetta þá rangt hjá þér í dæminu? Jú, því ég myndi ganga út frá því að þeir séu ekki sannir þangað til þeir getað sannað sjálfa sig. Þangað til trúi ég þeim ekki né aðrir er nota þessa aðferð. Að útiloka ekki algjörlega nema sönnun sé fyrir útilokuninni, en samt sem áður ganga út frá því að það sé rangt þangað til að það sanni sjálft sig. Þetta var enn annar útúrsnúningur þinn. Það felst engin rökvilla í að útiloka ekki algjörlega eitthvað, þótt það bendi ekkert til þess í dag né sanni. En gengur aðeins út frá því að það sé rangt