Mér sýnast flest svörin við þessu vera í spurningunni. Mundu bara að sleppa því ekki að þurrka þér þó þú vitir að þú blotnir einhverntíma aftur.

Við þurfum markmið, markmið keyra okkur áfram. Við viljum stæltan líkama því þá eykst sjálfsálit okkar og andlega vellíðan.

Svo má líka bæta við að okkar veraldlegi auður sé í raun okkar litla sjálfsævisaga. Þetta eru hlutir sem maður hefur keypt í gegnum tíðina og minna okkur á ákveðinn tima. Til dæmis þegar ég gref upp gömlu góðu “Bad” kassettuna þá hugsa ég um tíma minn í Laugarnesskóla, þegar Queen og Michael Jackson æðið gekki yfir og kassettan minnir mig líka á partý hjá Elvu Dögg Melsted þar sem heimilið hennar einkenndist af Micheal Jackson plakötum, geisladiskum og plakötum ásamt alls konar memorablia tengt átrúnaðargoðinu hennar.

Þetta eru minningar á margan hátt. Auðvitað er svo fólk sem kaupir hlutina einungis upp á status quo og finnst mér það frekar futile.

Við förum i klippingu því sumum líður illa við að hafa of sítt hár eða of mikið þeas.

Hvað er fullkomnun? Það getur enginn sagt hver er hinn fullkomni og hreini maður. Við erum öll mismunandi og margir afreka mikla hluti án þess að vera stæltir eða fallegir. Genin tengjast ekki fullkomun heldur hvað við gerum. Ef við erum sátt við okkur þá erum við fullkomin í okkar augum. Við þurfum ekki að vera fullkomin í augum annarra. Fullkomnun elur bara upp hatur og öfundsýki.

My 2 cents

Veraldlega gæði eru hluti af veraldlegau lífi og því er eðlilegt að við girnumst það, þó það sé vissulega ekki nauðsynlegt. Hefur þú prufaða að safna hári? Betri samskipti eru líklega það sem kann að bjarga mannkyninu þegar á allt er litið.

Vera okkar á jörðinni kann að vera stutt, og því er best að reyna að gera sem mest úr henni, ég segji kannski ekki að við gerum mest úr henni með því að kaupa okkur e-ð nýtt, en fyrir sumum er það þannig að þeim líður betur. Uppbygging líkamans hefur það gildi að tryggja okkur lengra og heilbrigðara líf, því ekki viljum við lifa lífinu þjökuð af sársuka og sjáukdómum.

Nei heimurinn er ekki fullkominn, það er satt. Og ekki geta allir orðið stæltir og sexý, en það geta allir tekið sig á, og orðið betri bæði líkamlega og andlega.

Nú veit ég ekki hversu vel þú ert að þér í andlegum fræðum, en skv ákv kenningum þá snýst líf okkar um fullkomnum vegna þess að sálin okkar er nú þegar fullkomin, en hún er í ófullkomnum líkama…….þ.a.l skapast ákveðið ójafnvægi, eins og gefur að skilja.

Þú spyrð “Af hverju snýst líf okkar alltaf um fullkomnun jafnvel þótt að fullkomnun er ómöguleg?” Þetta er það eina sem stakk mig pínulítið í þessum vangaveltum þínum :) Það er ekkert til sem segir að fullkomnun sé ómöguleg! Fullkomnun er að sjálfsögðu ekki auðveld í líkamlegu formi en á andlegau sviði er hægt að ná því. Fullkomnun er orð sem lýsir ástandi, og til að geta búið til orð þarf ástandið að vera til sem það lýsir….ekki satt? Lífið snýst ekki um fullkomnun, heldur um þróun, og hver og einn leitast við að þróa sig á einhvern hátt, þó loka markmiðið sé “oftast” að ná fullkomnun.

Æ það er endalaust hægt að ræða þetta en svona er það víst.

Það er hægt að nota sömu rök um lífið sjálft, af hverju erum við að reyna að lifa þegar við vitum að við munum deyja.

Við erum félagsverur. Við ÞURFUM að ganga í augun
á fólki. Þetta er okkar hegðunarmynstur og við
sleppum ekki við það.

Sumt af þessu má rekja til þess að við þurfum að
lifa af. Að fá sífellt meira og meira tryggir
afkomu okkar.

Svo liggur svarið einnig í sálfræðinni.
Prófaðu bara, í hvert skipti sem ÞÚ kaupir
eitthvað, ferð í klippingu eða eitthvað annað,
að spyrja sjálfan þig “af hverju”, kannski
liggur svarið í þér sjálfum.

3gill:

Auðvitað er þetta rétt hjá þér, mannskepnan hugsar allt of mikið um veraldleg gæði. En sannleikurinn er sá að þessi veraldlegu gæði gera okkur hamingjusöm, að vísu bara í stuttan tíma en margir lifa fyrir einmitt þessa “stundarhamingju”.
En sönn hamingja felst auðvitað í því að rækta sinn innri mann. Það gerir maður allt sitt líf. Fyrir mitt leyti tel ég að það sé ómögulegt að ná fullkomnun þó svo að vissulega komist sumir nálægt því. Það er ekki takmarkið, að vera eitthvað fullkomin. Og ef manneskjunni væri ætlað það hlutverk að ná fullkomnun hefðuð við öll verið sköpuð eins frá upphafi.

hmmm… ég myndi ekki þurfa að fara að búa í hellum og hlaupa um á lendarskýlum. Frekar vil ég hafa þetta eins og þetta er, hafa hlutina sem mannskepnan hefur búið til.