Stafsetningarvillur….eilífar stafsetningarvillur!!! Ég get því miður ekki með góðri samvisku svarað þessari grein, þar sem þessar stafsetningarvillur eru að gera mig geðveika.

Thank you, spank you, and goodbye;)
Survivor, the dævö

Mér finnst þú vera að taka of stórar ályktanir um eðli Guðs. Það er ekkert víst að hann sé eilífur. Það er ekkert víst að hann sé almáttugur og það er ekkert víst að hann hafi guð yfir sér. Það eina sem er víst er að ef heimurinn skapaðist, þá er Guð hvað sem það var sem skapaði hann. Því trúi ég að Guð sé til, en ekki endilega eins og í biblíunni.

Ef við göngum út frá Big Bang kenningunni þá var ekkert til á undan heiminum. Og þá meina ég ekki ekkert sem er einhvað heldur ekkert sem er ekkert. Algjör skortur á einhverju og ekki einu sinni það. Svo varð til singularity (Skapað af Guði!?!) sem sprakk og myndaði heiminn. “Skömmu síðar” varð hann eins og hann er í dag.

Auðvitað getur staðist að þetta sé allt saman hugarburður. Ef hann heldur áfram þangað til við deyjum, skiptir það þó ekki máli, því þá verður allt eins og ef þetta væri raunverulegt. Ef þetta er hugarburður hljótum við þó að vera til, því fólk sem er ekki til getur ekki orðið fórnarlamb hugarburðs.

Eigum við ekki að taka eitt skref fyrir í einu. Byrjum fyrst á spurningunni hvort þetta sé allt hugarburður. Hvers þá? Hver er að ímynda sér? Er til annað ástand þess sem er að ímynda sér þetta allt en ímyndunarástand? Erum við kannski ímyndun guðs? Er s.s. líklegt að einhver ímyndi sér eitthvað sem geti aftur ímyndað sér eitthvað? Ef við segjum að við ímyndum okkur þetta sjálf, þ.e. hver fyrir sig, hvernig getum við þá haft samskipti við hvert annað? Hvernig getur t.d. það að sparka í stein valdið sársauka hjá öllum? Það er ekki gefið. Hugarburður fellur ekki alveg að því sem að við reynum í þessum heimi.

Það er best að eitt sé alveg á hreinu fyrst: við vitum ekkert með vissu um tilurð heimsins annað en það að hann er til og að við erum til í honum ásamt fjölmörgum öðrum lífverum. Það eru til fjöldinn allur af kenningum um það hvernig heimurinn varð til en í seinni tíma þá hefur miklahvellskenninginn verið mest viðurkennd og hafa fjölmargar útgáfur komið af henni til þess að laga mismunandi galla hennar. Það er s.s. almennt talið að heimurinn hafi fæðst í sérstæðu. Þegar spurt var hver hafi skapað guð þá erum við að gefa okkur það að guð hafi ekki verið til áður en ef guð er eilífur þá þarf enginn að hafa skapað guð. Að vissu leiti má rökstyðja svipað um heiminn en miklahvellskenningin gerir ráð fyrir því hafi einhvern tímann átt sér upphaf en það þarf alls ekki að vera. Hins vegar þá fæðast allir hlutir (eða verða til) eða deyja (eða eyðast) allt í kringum okkur svo að það hlýtur að teljast eðlilegt að svo sé um alla hluti en það þarf alls ekki að vera.