Ég vil byrja á því að segja að eftirfarandi eru pælingar mínar og ég hef verið að skrifa þetta smátt og smátt og ég bið þig um að gagnrýna þetta ekki nema þú lesir allan textann, takk fyrir.


Pælingar um trúarbrögð

Allt frá því er ég var krakki hefur fólk sagt mér hve góður og almáttugur guð er, að hann sjái allt og allt sem hann gerir sé gert af ástæðu og það væri ómögulegt fyrir mannfólkið að skilja hvernig hann hugsar hlutina, “Leiðir guðs eru órannsakanlegar” hefur maður heyrt. Þegar ég varð eldri hef ég farið að spyrja mig hvort ég ætti að gleypa svona við því sem mér hefur verið sagt. Það má vel vera að það sé til eitthvert æðra form tilveru eða eitthvað annað form sjálfsmeðvitundar sem við erum ekki var við en af hverju, af hundruðum trúarbragða ætti okkar að vera sú rétta ? Hvernig vitum við það ? Bíblíuna nefna sumir, en hún brýtur öll eðlisfræðilögmál (og ekki gleyma því sem kallast “common sense”) , sömu lögmál og hafa kennt okkur mikið meira um eðli heimsins en trúarbrögð hafa nokkurn tíman gert. Ég bendi líka á að kirkjan var sú stofnun sem sá um varðveislu biblíunnar og er ekki mjög líklegt að þeir hafi breytt einhverju (eða mestöllu ?) til að það fari betur í almúginn.

Út frá því sem ég hef séð virðist heimurinn lúta stærðfræðilegum lögmálum en ekki einhverri veru sem hefur búið til allt og alla, nema auðvitað guð eða hvað sem maður vill kalla höfuðpur trúar sinnar hafi búið heiminn til með þeim reglum (sem er vel hugsanlegt og ég reyni ekki að segja annað) , en væri þá ekki fyrsta skrefið í að skilja tilvist okkar að rannsaka þetta mál sem alheimurinn er skrifaður á. Hvort sem maður er trúleysingi eða harðtrúaður þá ætti maður ekki að mótmæla vísindum, þó þau stangist á við trú þeirra.

Önnur spurning sem ég hef oft spurt mig er hvernig þetta byrjaði allt saman, það er að segja trúarbrögð eða önnur form á dýrkun á ímyndaðari veru. Tilgáta mín er að líf fólks fyrir þúsundum ára var ekki upp á marga fiska. Meirihluti fólksins vann baki brotnu til að halda uppi litlum prósentuhluta heildaríbúanna eins og Egyptar, síðan seinna önnur lönd eins og Bretland, Frakkland (þó Bretland og Frakkland hafi ekki búið til sín eigin trúarbrögð notuðu þeir þau) . Þeir sem stjórnuðu vissu að fólkið myndi varla endast lengi, lifandi lífi sem var eintómt puð, hungur og óhamingja þannig þeir gætu hafað sannfært almúgin um tilveru æðri afla (þó þeir hafi kannski ekki gert það meðvitandi) og ef þeir myndu leggja hart að sér myndu þeir fara til himna eða annars álíka staðar. Þetta virkaði líka til að koma í veg fyrir morð og nauðganir því fólk sem framdi þau verk færu beint til helvítis og myndu brenna þar. Það má segja að trúarbrögð hafi verið ákveðið form af stjórn sem var notuð til að halda löndum og samfélögum saman. Þetta gerðist eflaust ekki bara þar sem einræði eða aðalstéttir voru heldur líka hjá einföldum bóndum sem gátu einfaldega ekki sætt sig við að vinna allt sitt líf, eignast börn, deyja og síðan gera börnin þeirra það sama og svo framvegis. Þeir þurftu það sem allir aðrir þurfa, tilgang. Tilgangur er lífnauðsynlegur og tilgangur lífs þeirra var að vinna, eignast börn , deyja og fara síðan til himna, þar sem þeir myndu lifa í vellystingum það sem eftir væri.

Líf nú á dögum er ólíkt því sem það var. Lífskjör eru betri, við lifum lengur og börnin okkar eru tiltölulega örugg. Það má því segja að trúarbrögð séu úreld. Þau halda okkur ekki lengur saman heldur stýja okkur sundur vegna þess að nú erum við ekki að sameina fólk í samfélög (það er búið núþegar) , heldur erum við að sameina samfélög við heimsbyggðina. Trúarbrögð eru ekki lengur hjálpartæki fyrir stjórnun, heldur aðeins hindrun. Ég er ekki að tala um að taka kirkjur eða banna trú, mér líkar hvað trú stendur fyrir, þ.e. lifa heiðarlegu lífi án ofbeldis eða morða. Kristna trúin í Evrópu gerir þetta vel, en annars staðar er þetta bara hindrun í þróun landa. Pælið í öllu fólkinu sem hefur verið drepið því hinn aðillinn er ekki sammála trú þeirra. Þetta er aðallega að gerast í miðvesturlöndunum og öðrum svipuðum stöðum. Ég heyrði einhvern tíman góða líkingu sem hljóðar svo: Þegar manneska heyjir heilagt stríð á hendur annarar manneskju er eins og tveir leikskóladrengir að rífast yfir því hvor eigi betri ímyndaðan vin. Þetta er ekki verra eða lífræðilega óæðra fólk, heldur óþroskaðara sem samfélag og fáfróðara.

Ég er ekki að hvetja fólk til að hlaupa og láta skrá sig sem trúleysingja heldur vekja umhugsuns á því hversu lítið við vitum í sambandi við trúarbrögð, við munum aldrei fá fullkomið svar við spurningunni um guð. Það er þess vegna sem ég er á móti því að prestar og aðrir séu að dreifa hugmyndum sem þeir fullyrða að séu sannar en vita samt ekkert um. Trúarbrögð ættu að vera hvað einstaklingurinn trúir og hann ætti að halda því fyrir sjálfan sig og ekki láta aðra hafa áhrif á skoðanir sínar. Ég sjálfur trúi að það sé eitthvað sem gerist eftir dauðan, ég trúi ekki að það slokkni bara á manni og maður hættir að vera til. Ég trúi því sem mér finnst vera rétt og svo lengi sem trú mín skaðar ekki aðra kemur það engum við. Það má segja að ég trúi á orðin fjögur: Ég veit það ekki….