Ég vil trúa því að það sé líf eftir dauðann, því ef það er ekkert þá bara… Hvað þá? :o.

Það verður að vera eitthvað.

Annars veit ég ekki, gæti alveg verið minni. Ég skil ekki heimspeki svo ég ætla ekkert að segja um það..

Leiðinlegt að svekkja þig enn það er ekkert líf eftir dauðann, þú og ég erum bara taugasambönd sem rofna síðan þegar þú deyrð þetta er sannleikurinn :) !

Jim Morrison er idolið mitt

Jim Morrison sagði I´m The Lizard King, I can do anything

Nei….sannleikurinn er sa ad vid vitum ekki hvad gerist eftir daudann…thess vegna bjuggum vid til thetta “lif eftir daudann” til thess ad verda ekki hrædd vid thad sem bidur okkur. kannski glatast lif okkar fyrir okkur. kannski ekki. vid getum i raun og veru ekki sagt neitt um thad… vid vitum ad visindamenn hafa ekki getad utskyrt allt sem gerist eda allt sem er til, og thvi getum vid eiginlega sagt ad thad se eitthvad tharna uti sem vid vitum ekki hvad er….tha er thad bara okkar ad velja hvort vid viljum trua thvi ad thar se annar heimur eda eitthvad annad… eg personulega er i vafa um hvad eg a ad halda…..vona samt ad salir okkar lifa afram!!

ég heeld það sé líf eftir dauðan því allt heldur´
áfram sálir okkar hverfa ekkert sisvona bara
við gleymum hvað við vorum gerðum í síðasta
lífi í biblíuni stendur að við höldum áfram að lifa uppi stað sem er kallaður himnaríki
ég trúi alveg að það sé himnaríki sem við förum
á þegar við deyjum en veðum við þar ara forever
veit ég ekki
svo ég vill halda að þegar ég dey fari ég til himnaríkis

við hverfum bara

Það er til fólk sem hefur verið lýst dáið af dánardómstjórum eða læknum og lifna síða við. Þetta fólk lýsir reynslu sinni eins og sálförum. Semsagt að sálin svífi fyrir utan líkaman. Að mínu mati og það sem ég get ímyndað mér er að líkaminn deyr og sálin lifi en fari bara á annað (plane of existance) tilveru-stað. Aðra tilveruvídd svona best orðað á íslensku.

Og á þessum stað getum við svo verið og flakkað um ótal víddir og tímasvið sem “draugar” þar til við kjósum að endurholgast og snúa aftur í okkar vídd sem einhver/eitthvað annað.

En það er bara ég og mínar pælingar.

Mér finnst þetta hálf ruglingsleg grein í hreinskilni sagt en ég held samt að ég hafi áttað mig á því hvað þú ert að segja ;)

Í fyrsta lagi, þá hverfur ekkert hér um slóðir í bókstaflegri merkingu, efni og orka breytir um mynd og eðli o.s.frv. sem er afar áhugavert ef að það er satt eins og við göngum út frá.

What happens if you stick your penis in to a wormhole?

Pælingar eins og að ofan leiða oft til skemmtilegs hjals og pælinga en enda enga síður í vitleysu og rugli oft á tíðum einfaldlega því að við vitum lítið sem ekkert um eiginleg ormagöng eða hvort þau séu til í raun og veru.

Að lýsa hegðun hlutar í umhverfi sem að við þekkjum ekki er harla erfitt og þess vegna ætla ég ekki að reyna fara spá í það hvað sál á að vera eða hvernig hún ferðast eða hvort hún geti sótt sér bíómyndir af netinu.

En ég get gert mér hugarlund um hvað gerist við líkama sem deyr og rotnar. Enn frekar, get ég borið hann saman við klisjukennt dæmi sem er að kenna lifandi veru við vél. Hér kemur pælingin:

Tölvan samanstendur af hlutum á borð við gjörva, stút fullan af smárum og margra gerða af minni og öðru smádrasli. Nú, við gætum, í þessu afleidda dæmi líkt heilanum í heild sinni við harðandisk, en það er frekar ónákvæm lýsing. Enga að síður virkar minniskerfi heilans að því virðist svipað og minni tölva í heild sinni (ekki bara harðidiskurinn). Við höfum upplýsingar í vinnsluminni og flýtiminni, þær upplýsingar sem að við höfum á hraðbergi sökum þess að við erum að vinna með upplýsingarnar eða vorum rétt í þessu að nota þær. T.d. veit ég þessa stundina að innihald Coka Cola Light er nánast alveg næringarlaust og inniheldur aðeins 1,5KJ af orku, en það er aðeins vegna þess að ég er að drekka það þessa stundina :)

Ég las einnig bók um daginn eftir HH Dalai Lama, ég man lýtið um hana en boðskapurinn er svona nokkuð framarlega í hausnum á mér… ég þyrfti að rifja aðeins upp með bókina fyrir framan mig til að muna meginmálið betur, en það er mikið meira í hausnum á mér eftir að ég las bókina, nokkur lykilorð geta framkallað langar línur úr bókinni, eins og góða frasa sem að ég gæti hafa lagt á minnið, þessar upplýsingar væru á harðadisknum…

Er ég nokkuð að rugla alveg hérna framan af?

Alla veganna, svo virðist sem að þeir sem að fá högg á hausinn eða eitthvað slíkt eiga það til að missa upplýsingar úr vinnsluminninu. Svo er náttúrulega alveg til tilfelli þar sem að fólk gleymir meiru en það, en já, þetta virðist gerast.

Hvað var ég að tala um aftur? Uhm, já. Heilinn virðist vera nokkuð lýkur þessu grunnkerfi tölvunar en við hins vegar skiljum tölvur nokkuð vel en okkur er reynist erfitt að átta okkur á heilanum. Kannski er heilinn á okkur bara flókinn tölva (einhver sagði að ef að heilinn á okkur væri nógu auðveldur til að skilja hann værum við alltof heimsk til að átta okkur á því), og kannski ekki…

Samt er erfitt að lýta framhjá því að hann virðist í grófum dráttum ekkert mikið öðruvísi.

Alla veganna, ef að ég slekk á tölvunni minni þá hreinsast mikið af upplýsingum úr flýtiminni, sumt geymist, en allt á harðadisknum ætti að haldast þarna inni. Svo ef að ég myndi hella sýru á tölvuna mína og eyða henni upp, þá væri ekkert eftir af upplýsingum til að framkalla. Græjan til að ná í þær og græjan sem geymdi þær er bara horfinn!

Gæti verið að þetta gerist þegar að við deyjum? Líklegast hellir engin sýru á þig en það eru miklar líkur á að þú rotnir í rólegheitum í kirkjugarð í heimabænum og eyðist upp.

Kannski…

Þegar þú segir sál þá er maður náttúrulega dálítið úti að aka, hvað er sál? Engin líffræðingur sem að svarar því auðveldlega, ekki einu sinni sálfræðingur spáir í slíka hluti undir venjulegum kringumstæðum. Hugtakið sál er, að ég held, ættað úr forneskju, trúarbrögðum o.fl. Það er líklegast engin eiginleg sál.

Hvernig getum við þá munað hluti og verið meðvituð um okkur sjálf ef okkar “sál” hverfur og bara hættir að vera til í framtíðinni þegar við deyjum?

Ef það er engin sál ætti þetta dæmi að vera augljóst, en hvort það er rétt eða ekki hefur enginn hugmynd á. Hins vegar get ég sagt að rökfræðilega er ekki sniðugt að ganga að slíkum afleiðingum réttum ef að forsendan er vafasöm ;)

Af hverju getum við ekki bara dáið? Mér finnst það ágæt spurning… af hverju leitast mennirnir við að bæta við allt sem að gæti verið jafn einfalt og það lítur út fyrir að vera? Einhver þyrfti að vera í fastri vinnu við að beita rakhníf Ockhams!

Jæja, nóg um það, bless í bili.

ég held að það sé líf eftir dauða.

ég held að þetta sé þannig að maður segjum svo er gamall og liggur á sjúkrahúsi, alveg að deyja og svo deyr maður. Maður gleymir öllu sem maður hefur vitað og gert í fyrra lífi. Svo, allt í einu þá er einhver karl í hvítum sloppi sem réttir einhverri konu mann.

Ég get ekki sagt að ég sé mjög trúaður maður vegna þess að efnyshiggjumann tel ég mig vera, en ég öfunda ykkur trúuðu þar sem þið lifið ekki í neinum vafa það skal ég segja ykkur að hljómar eins og mjög gott líf. Ég hef trú á að allt sé hægt að útskýra með vísindum, en ég trúi einnig á drauga og sálfarir, en ég tel að þetta sé aallt hægt að rökskýra á vísindalegan hátt, eins og sálin sé bara ósýnilegt líffæri eða eitthvað, en meiri trú hef ég þó á atóma kenningunni, að við séum öll gerð úr sama efninu og því séum við lifandi vegna réttra efnasamblanda. Ég veit að ég stangast mikið á við sjálfan mig, en það er vegna þess að ég er ekki búinn að gera upp hug minn, hvort ég sé rómantískur og trúi á líf eftir dauðann, eða hvort það sé ekkert eftir dauðann. Ég leita svarsins en spyr þó ykkur ekki.

Einn flottasti rökstuðningur um líf að handan er sú, að orka gegtur ekki eyðst, og í okkur öllum er þessi orka (hún jú heldur efnaskiptum og taugaboðum gangandi), en þegar við deyjum , fyrst að orka getur hvorki myndast né eyðst, bara breyst.. hvert fer þá öll þessi orka?
Þetta er reyndar að svara spurningu með spurningu.. svo að já…

sofa!

heeh ég heft oft hugsað nákvæmlega sama og þú en a´endanum komst ég bar aað þvi að við erum bara lífverur sem erum með nógu margar heilasellur til að vita að okkur þannig að í rauninni þegar maður deyr þa´slökknar bara á okkur og við sofnum ánþess að dreyma og vakna aftur …. maður getur bara hugsað sér til dæmis að það er ekkert þegar maður deyr allveg einsog að maður getur ekki séð með puttunum á sér …. en það sem maður skilur ekki við þetta er að það er allt í lagi að sofna og vakna aftur þvi að þa´vitum við ekki af okkur og það fæðist hvort sem er onnur persóna stuttu seinna … þá er ég ekki að tala aum að við förum í líkama þessara manneskju heldur bara að ef ég tek dæmi um að krakki sé að leika sér með dótabila og dótabillin skemmist … þá er ekkert eftir nema að það er til endalaust af bílum þannig að leikurinn er endalaus einsog lífið sjálft.

af sjálfsögðu er frammhaldslíf, ég var páskaegg í fyrra lífi

Það er ekkert eftir þessa veru okkar, ekkert betra sem tekur við og ekkert verra.
Það er ekkert sem tekur við.
Við erum annaðhvort brennd eða rotnum í jörðinni either way þetta endar.

Af hverju finnst fólki svona erfitt að ímynda sér að vera ekki til? Hvað er svona hræðilegt við það? Ég myndi halda að þegar maður væri dauður vildi maður ekki lifa lengur, svo af hverju vill fólk líf eftir dauðann?

Ýmindið ykkur bíl.

Bíll hefur bílstjóra

Hvað gerist ef vélin skaddast? Þá gengur bílinn undarlega, og jafnvel gengur ekki.

Sama með heilaskadda á okkur

Meðan bíllinn fær bensín gengur hann

Sama er að segja um okkur, meðan við öndum.

Þegar bíll eyðileggst, eða drepst á honum, reynum við að kveikja, en ef það virkar ekki, þá labbaru út úr honum og finnur þér nýjan.

Líkaminn er eins, þú ferð út sem sálin, aftengir þig við líkamann, og ferð þína leið, ræður hvort þú fáir þér nýjan bíl.

Þetta er lengri útgáfan af því sem mér finnst(öðru hverju) , þú getur séð það á ´nisir liftir símanum…´ þar er ég nefnilega skömmuð fyrir að segja skoðun mína.

Ég vil trúa því að það sé líf eftir dauðann………það er til fólk sem sér drauga og ég hef séð drauga eða sálir og það hlýtur að hafa verið fólk sem var á lífi……ég ætla að segja sanna sögu og hún hljómar svona …það voru einhverjir karlar í kirkju að kvöldi til einn af mönnunum sá mann standa fyrir framan gluggan á kirkjunni og hvarf svo…karlinn sem sá manninn standa fyrir framan gluggan hljóp út og það voru engin spor í snjónum…hann fór aftur inn og sagði hinum körlunum frá þessu og þeir báðu hann um að lýsa útlitinu á þessum manni sem hann sá og hann gerði það og þá sögðu hinir mennirnir að þetta hafi verið gamall prestur sem hafði dáið……..og eins og ég sagði áðan þá er þetta sönn saga og það bendir til þess að maður verði einhverskonar sál eftir að maður deyr þó að það sé ekki hægt að sanna það….en ég trúi því !!!

Ég trúi því að það sé eitthvað annað líf sem tekur við eftir að líkami okkar deyr… Ég veit samt ekki hvað, en hef mikið pælt í því

Samkvæmt öllum þekktum lögmálum myndu líkamar okkar rotna og öll ‘vitund’ fjara burt að lokinni heilastarfsemi.
Vitund okkar þarf ekki að skilgreina sem einhverskonar yfirnáttúrulegt fyrirbæri. Við erum einfaldlega þróaðar verur með öflugt samrými skynjunar og hugsunar.
Við erum vissulega sérstök náttúrulega séð að því leiti að geta notað ‘abstract hugsun’ eða hvað það var nú kallað, annað er það ekki.

Hinsvegar er það annað mál hvort tilvera okkar endi á þeim tímapunkti þegar líkami vor deyr.
Ef heiminum er stjórnað af einhverskonar eind t.d. ofurtölvu eða guðlegri einingu þá er vissulega ekki ólíklegt að einhverskonar minning eða ‘viðurkenning’ tilveru okkar kunni að varðveitast. Þar sem eining á borð við slíka hefur líklega skapað heimin í einhverjum tilgangi og allt sem gerist í honum hefur því tilgang, þar á meðal við.

En ég ætla ekkert að fara að staðfesta eitt eða annað né í raun gefa eitthvað til kynna.
Bara hugsanir.

Já góð pæling um Framhaldslíf .. En sjálfur trúi ég ekki á líf eftir dauða ég trúi frekar bara á vísindi og svona … við búum til líf og fæðum það og deyjum og þá rotnar líkaminn bara og ekkert meira bara búa að gera sitt hlutverk eiginlega og held ég að líf eftir dauða er bara eitthvað sem fólk noti til að reyna að líða betur um að deyja ef þið skiljið hvað ég meina ,
P.s kann ekki á þetta Tilvitnunar dæmi ..
——————————-

When I was young I thought that money was the most important thing in life; now that I am old I know that it is.
When I was young I thought that money was the most important thing in life; now that I am old I know that it is.
Oscar Wilde

Ég hef dáið.

Ég lifði líka dauðann af, þess vegna er ég hér núna.

Ég vona bara af öllu hjarta að það sé ekki líf eftir dauðann. Lifa aftur og aftur? Hversu þreytandi er það?

En haldiði þá að við fæðumst alltaf aftur sem aðrar manneksjur? það gengur eiginlega ekki upp því mannkyninu er alltaf að fjölga. Persónulega vona ég og trúi því að það sé eitthvað eftir dauðann því annars virðist lífið svo algerlega tilgangslaust. Ég trúi ekki á biblíuna og er ekki mjög trúaður maður í þeim skilningi. en ég trúi allavega að það hljóti að vera einhver tilgangur fyrir því sem við erum að gera. Það þarf ekki endilega að vera rétt hjá mér, enda er þetta mín trú.

Jæja mig langaði að tala og reyna að útskýra fyrir ykkur hvað þetta er sem sum af ykkar sálum eru ekki reiðubúin að meðtaka!

Sum af ykkur haldið að þið séuð hér til einskis, sem er mikill miskilningur.
öll saman eruð þið í mismunandi leiðangrum til að nálgast það sem við köllum Guð (hið algjöra) Sem er Almáttugt,eillíft, alnálagt og ódrepanlegt.

Það má líkja þessu við sólina og við séum öll geislar frá henni, við erum ekki sólin sjálf heldur hluti af henni.(mynlíking)
Að halda að þetta sé okkar fyrsta skipti sem að við erum hér á jörðinni, er ekkert nema fáfræði og þröngsýni.
Persónuleiki þinn er ekkert annað samansafn af tillfinningum og þroska og allskonar atriðum sem þú hefur lennt í gengum ævirnar.
Þeim sem finnst þetta vera bull hættu þá að lesa og snúðu þér af einhverju öðru!!
Þá ert þú einfaldlega ekki tilbúin fyrir sannleikann.
Sannleikinn kemur ekki of snemma og ekki of seint heldur ákkúrat þegar þú ert tilbúin fyrir hann.
Þeir sem hafa getað hugleitt um dauðann, og af einhverjum ástæðum þegar fólk íhugir thetta sér það alltaf sjálfan sig standa fyrir ofan jarðlíkamann og horfa á sjálfan sig. Þetta atriði er sjálft ÉG-IÐ sem er innst inn í okkur öllum að hafna þessari hugmynd að við getum dáið.

Það sem þú heldur að sért þú, er eiginlega bara persónuleikinn þinn sem deyr með jarðlíkamanum en heldur þeirri þekkingu og þroska sem við höfum aflað.Ení okkur öllum er neisti úr hinu mikla báli sem endurfæðist, meðvitað eða ómeðvitað.
Flestir og ef ekki flest allir fæðast ómeðvitað, út af löngunum og þrám í þetta efnislega og í þetta líf hér. En á endanum verður sálin þreytt á þessu og langar að þroskast og verða nær því sem hún er raunverulega er partur af.
Sálin fæðist aldrei gegn vilja sínum samt, þó að hún fæðist ómeðvitað. þannig má seigja að allt sé fullkomið, þú ert ákkúrat á þeim stað sem þú átt að vera og ert að nálgast reynslu og þekkingu sem hæfir þér. Það er einn hlutur sem enginn fær tekið af þér er þekking og þroski.
Þeir seigja að dauðinn sé bara líf í annarri mynd!

Það má seigja að allir sem þú hittir í þessu lífi, hafa verið tengdir þér einhvernveginn í síðustu lífum. Þó að við lifum í heimi maya (blekkingar) ekki láta blekkjast of mikið.
Því sannleikinn blasir við öllum sem eru tilbúnir. Við erum samt öll á uppleið og aldrei á niðurleið. þó sum okkar standi nánast í stað í andlegum þroska líf eftir líf eftir líf en það kemur að því að þeir átta sig. Því æðstu guðir voru það sem við erum og við munum verða það sem þeir eru.

Ég er alls ekki að seigja að ég sé eitthvað betri en þið, sem skiljið þetta ekki. Alls ekki, er bara að reyna að útskýra þetta sem er mjög stór verkefni í stuttu máli. En vill enda á að seigja að Guð er eillífur, Alnálægur og almáttugur. Við erum Hluti af honum og erum eillíf. Vill líka seigja ykkur að Platon og Pýþagoras og svo margir aðrir heimspekingar trúa á endurholdgun. þetta kom kannski svolítið óskýrt út, en skrifa um þetta allt betur seinna.

þetta er ekki erfitt efni. með vísindum mannana er sannað að ekkert efni getur horfið. Td. ef maður eyðir orku þá eiðist hún aldrei heldur breytist í gufu. svo að frmahaldslíf er eins og að búa í draumi unga fólksins.
skiliðið

Það má líka þetta við Atom… “sannleikur alls” er kjarni Atómsins… og svo eru rafeindir (vísindamenn, heimspekingar, dulspekingar, guðspekingar og svo framvegis) já þessar rafeindir, við erum öll í sitthvori rafeindinni, og snúumst, og snúumst, og snúumst komumst aldrei að miðjunni.

Þannig fyrir hvað er verið að þræta? Ég trúi á endurholgun en ég er ekki að rífa mig með einhverjum “heimspekilegum, dulfræðilegum vísindum” til að sannfæra fólk? Ég kannski hef reynslu á einhverju dulfræðilegu? kannski er ég bara geðveikur? Hver veit?

Eins og ég sagði við fljúgum í kringum kjarna atóms (myndlíking), kjarnin er sannleikurinn og við gerum ALLT til að sogast að miðjunni og eingin framför! þvi ALLIR hafa sýnar skoðanir á þessu, hinu, og gleymum ekki þessu þarna!

Mér væri svosem alveg sama hvort það mundi koma einhver hástærfræðaformúla sem mundi afsanna endurholgun, ég VEIT að ég mun deyja [DEYJA] ég Arnar: bæbæ. Og EF að svokallaða sál mín mundi stíga fótum upp úr mér mundi ég ekki hugsa eins og ég hugsa í þessum líkama… mér gæti þá ekki verið minna sama að ég sé dáin… en ég veit það ekki, EINGIN GERIR ÞAÐ. Og EF það er ekkert… þá stóóór efast ég um að ég skuli þá vera að pæla “HA? EINGIN FUCKIN ENDURHOLGUN? DAMNIT! hefði átt að taka bláu pilluna!!”

Ég held að Guð, hver sem hann er. Sé að bíða eftir því að við áttum okkur á því að lífið er tilgangslaust. Meina, hvað eru mannverurnar að græða á því að þróa sig og fjölga sér. Hverju breytti það ef við sprengdum bara alla jörðina og eyddum öllu mannlegu lífi. Það myndi ekki breyta neinu. Við erum alltaf að vonast til þess að við finnum nýja hnetti líka jörðinni. Til Hvvers?!?

Svo við getum fjölgað okkur enn meira. Búið til fleiri valdafrekna aula. Fleiri menn sem eiga alla peningana. Fleira af fólki sem deyr útaf vannæringu.

Til hvers í andskotanum erum við að leita af nýrri plánetu, ef við erum með 1/3 af plánetunni hérna. í eyðni. Fólk deyr í mörg þúsunda tali á dag. Í löndum þar sem ekki er hreint vatn og veiki vex á trjánum.

Afhverju bíðum við ekki eftir því að geimverurnar, ef þær eru þá til finna okkur. afhverju þurfum við endilega að leggja för út fyrir sjónsvið manna.

Hví ekki að kasta bara peningnum sem fer í rannsóknir á geimnum í sárþjáðar þjóðir þriðju ríkjanna?



Og dómsdagur, er bara kenning eins heimspekings sem var uppi á tímumunum þegar biblían var samin.
Kenningin var þannig að einhvern daginn, myndi mannfólkið verða það þróað að það fatti að lífið er bara leikur sem endurtekur sig aftur og aftur, þar til hvað? þar til hvað? Það er ekkert að fara skeð?

Við förum í skólann, lærum hitt og þetta. Reynum að stofna fjölskyldu, fjölga mannkyninu.

Reynið að mótsetja þetta..

Ég væri alveg til í að gera það sjálfur, en það er ekki hægt. Það deyja allir, við vitum ekkert hvða skeður. Kannski næ ég ekkert að ýta á Áfram. Kannski lætur einhvað yfirvald mig fá hjartastopp.





Við erum bara hópur af ánamöðkum fyrir þeim, þeim hverjum? Þeim sem að við biðjum til, þegar minnimáttunarkenndin er í miklu veldi.










Risaeðlurnar lifðu í sátt og samlyndi svo lengi, að þeim var útrýmt af æðri völdum. Og búið til valdaþyrstra fólk, svo að veðmálin hjá æðri völdunum um dómsdag sem leikendur framkvæma sjálfir.

Endilega drullið yfir mig, ég á örugglega eftir að gleyma því eftir 1 ár. Þá er allt eins hægt að segja, að þessi hluti í lífi mínu hafi dáið. Því að hann er horfinn úr mínum hugsunum.