Er heimspeki virkilega eitthvað sem maður getur “lært”? Er heimspeki ekki bara það að sjá heiminn í nýju ljósi, að velta hlutunum fyrir sér? Gerir maður það ekki ágætlega án náms?

Og það að gefa einkunnir fyrir próf í heimspeki er rugl. Ekkert er rangt í heimspeki, þar sem rétt og rangt eru ímynduð hugtök, eins og heimspekingar ættu að vita.

“Að læra heimspeki” er álíka fáranlegt og að “læra að verða listmaður”. Fyrir það fyrsta þá læriru aldrei að *verða* listamaður heldur er þér það í blóð borið og það sama gildir um heimspeki EN það er eitt sem flestir flaska a þegar þeir fara krítisera heimspeki nám ( best er að líkja þessu við listnám ) er að þegar þú ert að læra að “verða listmaður” þá verður náttúrulega að vera með þetta “touch” fyrir list ( samt orðið andskoti skrautlegt hvað fólk leyfir sér að kalla “list” nú til dags ) það sem þú lærir í listaháskólanum t.d. er hvernig ber að halda á penslinum fyrir réttar áferð, hvernig liti þú átt að nota til að fá rétta litar tóna e.t.c. Mjög svipaða hluti læriru í heimspeki þ.e. þú lærir aðferðir heimsspekinnar og þú lærir um aðra heimsspekinga því það væri lítill þróun ef ekki væri verið að velta sér úr gömlum hlutum, endurhugsa þá, fá nýjar hugmyndir útfrá þeim e.t.c. ( bara reitt eins og ef þú ætlar að reisa hús þarftu fyrst að hafa grunn, þarna eru bara aðrir búnir að steypa hann fyrir þig ). En aftur á móti finnst mér fjári sorglegt þegar einhverjir miður bjartir einstaklingar fara í háskólann til að “læra að verða heimsspekingar” og eru þetta upp til hópa kaffi mokka drekkandi götuvitar á kaffi reykjavík gvöð hvað ég hata svoleiðis pakk :). Þannig að móttóið er: Ef þú hefur “touch'ið” og þarft að læra aðferðina helltu þér í þetta, en ég skil ekki hvaða hálviti fer að ráða heimsspeking í vinnu, vel á minnst við hvað fara heimsspekingar að vinna við ?

Hvað sem þú gerir, þá máttu ekki eyða miklum tíma
í vangavelturnar sem þú lætur í ljós hér.

Þær leiða bara til sjálfsvorkunnar, og þaðan
kemur ekkert uppbyggjandi. Af hverju skiptir
einkunnin þig svona miklu máli?

Ef ég ætti að gefa þér, og öllum öðrum, ráð væri
það einfaldlega: Efastu um allt nema sjálfa/n
þig. Þú getur ekki hugsað eða gert neitt
uppbyggilegt á meðan þú ert sífellt að hafa
áhyggjur af einkunnum, og vorkenna þér svona.

6 í einkunn, skiptir engu máli. Þú kannt það sem
þú kannt, og ef það er eitthvað sem þú hefur
áhuga á, þá ertu lukkunnar pamfíll.

Ég hefði haldið að það að útskrifast úr heimspeki
væri bara byrjunin á öllu saman. Að sjálfsögðu
ertu aldrei “búin” í heimspeki.

Hvernig gastu tekið þrjá áfanga í heimspeki hjá sama kennaranum með eina bók á engilsaxnesku? Var þetta kannski ekki í HÍ? En hvað um það, heimspeki er sú grein sem á að gera mann betur í stakk búinn til að temja sér gagnrýna hugsun. Heimspeki er kennsla í aðferð hvernig þú svo vinnur úr því er þitt mál. Hér er ekki spurningin um að hafa eitthvert “touch” heldur að átta sig á aðferðinni. hafi maður gert það getur maður íhugað þau vandamál sem við hverjum og einum blasir og þarfnast úrlausnar við. Það sem margir flaska á er að hadla að nám sem tileinkun einhverrar tækni sem þeir geti svo beitt er þeir klára skólann án hugsunar. Þetta er algerlega rangt því þeir sem læra svona í skóla skilja aldrei til full það fags em þeir hfa lært ásamt því að þeir hafa ekki bætt sig sem manneskjur en það er hið æðsta markmið náms. Samkvæmt þessu er allt nám tileinkunn þeirrar aðferðar sem notuð er í viðkomandi grein. Í heimspeki tileinka menn sér aðferð við að hugsa á sjálfstæðan og gagnrýninn hátt, kannski frumgrein alls náms og góður grunnur undir frekar nám. Bestu stærðfræðingar og forritarar eru heimspekingar og öfugt. Hafi menn lært rökfræði þá sjá menn hversu stuttt er þarna á milli. En heimspeki er lærdómur til lífstíðar þessi aðferð til hugsunar ser í stanslausri þróun hjá hverju og einu okkar og öll getum við verið heimspekingar meðvitað og ómeðvitað.

Ég get ekki séð að maður geti lært heimspeki. Mín hugsun er sú að þú lærir að skilja hana og opna sjálft þig fyrir henni í t.d. undrun, lengri spurningum, í sátt en samt í endalausri leit að öllu og engu.

Þér var gefið 6 í einkun því kennaranum hugðist þú ekki vera nógu opinn eða leitandi. En hvað er ég að skipta mér að því hvernig kennt er í heimspeki, ég sjálfur sem er ekki búinn að taka einu sinni einn áfangi í menntó í tilveruleit.

Fyrir mér eru heimspeki og rökfræði ansi vandlega hlekkjuð saman. Og ef maður gerist sekur um að setja fram gloppótta kenningu eða illa ígrunduð rök er ljóst að það er hægt að gefa því lága einkunn. Að “læra” heimspeki hlýtur því að felast í því annarsvegar að þjálfa sig í rökfræði og framsetningu, og hinsvegar hreinlega að afla sér þekkingar. Mér þykir því ekkert svo fráleitt að gefa fólki einkunnir fyrir heimspekinám.