ég er líka trúleysingi.
hmmm, þetta er líka oft það sem ég er oft að hugsa. Um að vera maður sjálfur og enginn annar. æi þetta er eintómt bull hjámér!

Góð grein en mundu að trú á ekkert er sama sem að trúa að trúa á ekkert þá ert þú að seigja að það sé eikvað til að trúa takk

Þetta gæti alveg eins verið byggt á jógaspeki og/eða hindúisma. Mjög svipaðar pælingar þar, og í raun öllum trúarbrögðum sem byggja á innri íhugun og gagnrýninni hugsun frekar en kreddum og kennisetningum.

en að vera trúleysingi er bara sorglegt það verður að vera eithvað eftir dauðan himnaríki eða helvít eg vil frekkar fara í helvíti en vita að það sé ekkert eftir dauðan.

Afhverju segiru að þú sért trúleysingi þegar þú trúir á öll þessi orð sem þú skrifaðir? Frekar má segja að þú tilheyrir engin trúarbrögð, annars er mikið til í þessi orð þín og ég er sammála þessu að fólk eigi ekki að óttast dauðann heldur reyna að horfa hlutina öðruvísi ekki sjá bara að það sé svart eftir lífið heldur að við lifum og “deyjum” aldrei. Persónulega tel ég að trúarbrögð séu ekki að virka fyrir heiminn sem heild, við verðum að rækta trú á okkur sjálf frekar að reyna trúa á eitthvað sem er skapað af einni bók eða riti.

Hjartanlega sammála.

,Góð heimspeki,

Kristin trú er lífsspeki fullkomnuð af trú. Þó þið viljið ekki gleypa allan úlfaldan (alla biblíuna: Trú og lífsspeki) þá gætuð þið í það minnsta litið til þess hluta kristninnar sem varðar lífsspeki.

Hvað varðar ykkur trúleysingjana þá finnst mér að þið ættuð að taka það til greina varðandi lífsspeki; að lífsspeki biblíunnar er að mestu í einfaldleika. Það er ekkert þanning séð farið út í öll smáatriðin varðandi hitt og þetta; heldur er þannig séð gefið einfaldan grunn að því.
-,,Er það ekki oftast þannig að eftir því sem meira er tjáð sig um hlutina; þá gerast þeir götóttari?.´´

Jesú Kristur var t.d ekkert að skrifa 10.000 síðna ritgerð um það af hverju maður ætti að elska náungan eins og sjálfan sig – ef Jesú Kristur hefði gert það þá hefði mannkynið í raun ekkert val um það hvort það vildi feta hinn kristna veg vegna þess hversu kristnin þætti ,,common sense´´ út í hinar ystu æsar.

Sem sagt er hér eingöngu átt við það að ef lífsspeki annara (t.d Búddisma) færa meira ljós inn í hin og þessi smáatriði sem kristnin boðar; þá er ekkert sem mælir á móti því. Það þarf ekkert að hugsa svo að ef maður samþykkir þá góðmennsku sem biblían boðar; þá sé maður um leið að ósamþykkja þá góðmennsku sem t.d Búddisminn boðar – sérstaklega ef talað er um sömu hlutina út frá öðru sjónarmiði.

fín grein og góð speki

Það er sennilega rétt hjá þér að vera trúlaus því betra er að vita en trúa einhverju sem stríðir á móti skynsemi, svo fremi að skynsemin er ekki blönduð af fyrirframskoðun sem sést á því að neita hlutum og atriðum sem snerta fjölmaraga, bara ekki þig og vera´þá eis og strúturinn og stinga hausnum í sandinn.Skynsemin hlýtur að byggja ályktun sína á hlutlausu rökfræðilegu mati.
Þú vitnar í að þér líki ákveðin hluti sen búddista en ég hef ekki neina sérstaka kunnáttu í þeim fræðum og hef talið að best væri að eltast ekki við útlend austatjalda fræði.Þó finnst mér að svona fljótá litið þessi sen ismi líkjast bæði Konfúsíusi og Búdda, en ég tel þá vera siðfræðinga.
Vinnan vinnunar vegna og að sökkva sér niður í hana, að sjálfsögðu með því líður tíminn fljótt og verkið verður hnitmiðaðra og betur gert. Þannig færðu hrós og þér líður betur. Hvað varðar það atriði siðfræðinnar að vera maður sjálfur er gott og blessað svo fremi að þú haldir þig við það að gera ekki öðrum meini eða leiðindum, sem þú aftur á móti ert áfjáður um að taka ekki eftir. Að sjálfsögðu hefst þú ekki hand við að gráta við barm vinar eða væntanlegs maka Þú mætir hverjum nýjum sem nýjum og þurfir að vinna hans traust og virðingu og að sjálfsögðu með jafnræði í huga þá er um gagnkvæmann hlut að ræða. Allt það sem maðurinn gerir er menning hvað sem okkur finnst um matið og flokkun í há og lág menningu. Maðurinn er það sem hann hugsar og framkvæmir og aðrir hugsa til hans í samræmi við hegðun er hann sýnir gagnvart umhverfi og öðrum. Þetta er kallað Aflsvæði viðkomandi persónu og þetta er það sem kallað er af öðrum þau áhrif er maðurinn ber með sér og eru þau ýmist óþægileg eða mjög notaleg. Oftast eru það þeir ónotalegu sem eru mestu sjálfselskupúkarnir. Ég segi þetta vegna að siðfræði sem segir þér að hugs aðeins um þig og þínar þarfir er ekki á réttri leið því heimurinn á ekki að fyllast af sjálfbyrgingum, meira um það síðar. Tilgangur lísins er samstilling og samvinna og Dauðinn sem þér er tíðrætt um er aðeins hluti af eilýf mannsins og alls lífríkisins og er dauðinn aðeins lokaorð lífkeðju sem valið heur sér hið neikvæða til dýrkunar og þarf ekki að fara langt til að líta á neikvæða hluti otg atvik. Vegna tíma leysis er þetta ekki meira í dag. Þetta er gaman að geta reynt á heilann dálítið.

Gat ekki annað en rekist á þversögn í fyrirsögn þessarar greinar sem þú eftilvill hefur gaman af.
Ef að dauðinn á að vera lækning “alls” og þetta “allt” sé allt líf og dauðinn lækning við því, að virðist allt benda til þess að þú lítir á lífið sem einhverskonar sjúkdóm!

Ég hefði frekar notað fyrirsögnina, “Dauðinn sem friðþæging þess að vera ekki viss um neitt!!!”

pæling