Það væri ekki mjög skrautlegt að trúa að það sé ekki til neitt æðra okkur . Því eithvað skapaði okkur og þá er það strax orðið æðra.

Til Gizzo

Ef Guð væri ekki til þá væri ekkert til þess að lifa fyrir.

Líttu svo á málið:

Í heimi þar sem maður missir trú á sjálfum sér og sínum vegi jafnframt sem maður missir trúna á vegi heimsins;þá er samt einn vegur og ein vera sem maður missir aldrei trúna á – Guð.

Ég hef kynnst mínu réttlæti og ranglæti.
Ég hef kynnst réttlæti og ranglæti heimsins.
Ég hef kynnst réttlæti Guðs.
Og ég komst að því að réttlæti, kærleikur og miskunnsemi Guðs er sannleikur, en allt það sem kemur frá þessum heimi er ekkert annað en sjálfsréttlætingafullur hræsnisgrautur.

Það er ekki hægt að lýsa dýrð Guðs, vegna þess að hún lætur mann finna fyrir einhverju sem maður hefur aldrei fundið fyrir áður – uppfylling í lífinu.


Guð skipti sér svo mikið af Ísraelsmönnum vegna þess að Hann hafði gefið Abraham fyrirheit (lestu 1.Mósebók). Aðrar þjóðir voru mjög svo vondar (öllum sama um vesalinga, drepið fólk eins og dýr, spilling og kúgun, sifjaspell og banggang, og fleiri taumlaus athæfi sem engin lögregla sá um að stöðva vegna þess hver gerði það sem hann vildi) og því áttu þær það ekki skilið að hljóta náð fyrir augum Hans.


Þú skrifar:
,,Því að Arabar voru bara svo uppáþrengjandi á þeim tima og engin nennti að mótmæla því að fá kristna trú sem þeir þvinguðu siðan á meirihlutan af heiminum .. hvernig væri lífið ef allir myndu trúa á “Heiðnatrú” okkar Íslendinga ? ´´


Arabar? Í frumkristninni fóru upprunalega gyðingatrúboðar um allt rómverska heimsveldið til þess að útbreiða kristna trú og þá komu m.a fyrir kraftaverk. Upprunalega voru trúboðarnir gyðingar en strax gerðist það að fleiri þjóðerni bættust inn í hópinn þangað til kristin trú varð þjóðernislaus trú. Þetta var upprunalega þjóðlaust kristiniboð en þegar kristin trú varð gerð að ríkistrú þá byrjuðu kaþólikkar hálfpartin að þröngva henni annars staðar. Það er við kaþólikka að sakast en ekki kristna trú. Ítalir eru ekki arabar, og norðmenn eru ekki arabar, og arabar voru og eru múslimar. Þú ættir að lesa mannkynssöguna áður en þú ferð að tjá þig um eitthvað yfir höfuð.

Ef allir væru ástatrúar þá væir heimurinn uppsafnaður af mönnum sem brenna óvopnuð börn, gamalmenni, og fatlað fólk inni í húsum og ræna unnum eigum þeirra vegna þess að ásatrúarmenn nenna ekki að hafa neitt fyrir hlutunum með því að vinna. Síðan hefðu ásatrúarmennirnir farið heim til sín og skrifað bók þar sem þeir eru að drepa tröll, kappa og konunga svo að fólk viti ekki hvernig þeir eru inn við beinið.


Þú skrifar:
,,ó nei þá færum við í Valhöll og þar sem þú ert svo mikill aumingji að þurfa að trúa á einhvað myndir þú örugglega fara í bardaga bara til að deyja þar svo þú komist i Valhöll !´´


Ég átti mér 10 ára feril í slagsmálum þar sem ég ýmist vann eða ýmis tapaði. Þó gaf ég það upp á bátinn vegna þess að ég fattaði það að slagsmál er AUMINGJASKAPUR. Hér eru smárök:

Í dag þykir það karlmannlegt að hefna fyrir hið minnsta mótlæti því annars er maður aumingi. Þetta er heimskulegur hugsunarhátttur því að ef menn hegða sér eftir áliti þeirra hræsnara sem þora ekki sjálfir að framkvæma sínar eigin hvatningar; þá eru ofbeldismenn að sanna það fyrir sjálfum sér að þeir eru aðeins gungur sem eru strengjabrúður annarra gunga – Sannur karlmaður fylgir sinni eigin sannfæringu.

Spyrjið ykkur hvor sé hugrakkari: Sá sem viljandi veitir sársauka eða sá sem viljandi tekur við sársauka. Hver sem er getur veitt sársauka og skotist undan honum af ótta við afleiðingarnar, en sá sem verður fyrir sársauka er hugrakkur því hann þorir að mæta honum og kryddar hin kristna breytni upp á hugrekkið með því að gera úr engu hefnd þolandans (maður sem endurgeldur ofbeldi með ofbeldi; gerir það vegna óttans við það að hljóta meiri meiðsl), vegna óttans við það að meiða aumingja andstæðinginn. Ath að með þessari ofbeldisumræðu er ekki hvatt fólk að stunda sjálfspíslir því það er rangt - hverjum manni skömmtuð sín þjáning í öllum myndum gegn um lífið og ber þess vegna ekki að auka heimskulega á „pakkann“.

Þó þú trúir ekki á Guð þá mun Hann samt vera Guð yfir þér. Hvað varðar þig og þína ,,valhöll´´ þá get ég sagt þér það þú ættir ekkert að taka norræna goðafræði trúarlega. Það vita allir.

Það eru sumir sem bera því við að aðeins aumingjar trúi á Guð vegna þess að þeir vilji aldrei þurfa að hafa fyrir hlutunum og nýta sér aldrei sinn eigin styrk. Maður á auðvitað ekkert að vera vælandi í Guði út af smáatriðum. Ég meina, ef maður er t.d að spila fótbolta þá er þetta mannamál þannig séð að hver uppsker sem hæfileikar hans hafa upp á að bjóða, maður verður ekkert ákallandi Guð um styrk til að ná boltanum af andstæðingnum. Ef maður færi að biðja Guð um hjálp í svona málum þá væri maður að gefa þá yfirlýsingu að maður sjálfur væri aumingi og auk þess væri maður að láta það óbeint í ljós að Guð sé ósanngjarn.

Þó Guð geti hjálpað öllum sem á Hann kalla þá ætlar maður ekkert að dirfast að vera að reyna að fá athygli Hans vegna einhvers dægrastundarmáls. Maður ætlar ekkert að óvirða alla þá vesalinga í heiminum sem mest þurfa á hjálp Guðs að halda, t.d hungraða fólkið í þróunarríkjunum, fólk sem orðið hefur fyrir áföllum og svo framvegis.

Þegar beðið er Guð um hjálp þá stafar það vegna sálrænna mála, neyðarlegra mála (t.d einhverjum líður illa, eða þá að einhver hefur lent í slysi), maður biður um styrk til þess að gera Hans vilja (t.d klúðra ekki hlutunum í þeim málum sem leiða af sér góðmennsku og svo falla ekki inn í gildru ranglætisins). Maður trúir á sjálfan sig í hófi (þ.e ofmetnast ekki) og maður biður Guð um hjálp í málum sem eru raunverulega mikilvæg. Þegar maður hefur lagt sig 100% fram í einhverju mikilvægu máli en það gengur ekkert; þá biður maður Guð um hjálp (t.d segjum svo að maður væri fastur á eyðieyju og leitaði sér mats, ef það gengi ekkert upp eftir mikið og langdrægt púl, þá bæði maður auðvitað Guð um hjálp).

Þó vil ég nefna það að Guð er góður og hjálpar fúslega öllum þeim sem til Hans EINLLÆGLEGA leita varðandi hin og þessi mikilvægu mál. Við eigum ekki að vera stolt og líta á hitt og þetta sem svindlgjöf frá Guði til okkar; heldur verðum við að líta svo á málið að Guð geri þetta vegna góðmennskunnar einnar – þetta er ekki svindllgjöf nema stolta fólkið vilji sjá þetta sem svindlgjöf. Líkt og Guð lætur sólina skína á okkur og skýin rigna án einhvers tilefnis (sem við stolta fólkið lítum á sem sjálfsagðan hlut); þá er Hans hjálpa og kraftaverk gerð eingöngu í góðvild og án hins minnsta tilefnis.


Líttu á þetta svona hvað varðar hugrekki kristins manns:

Maður gefur skít í álit annara vegna þess að maður er trúr sannleikanum. Maður er ekki háður almenningsálitinu vegna þess að álit Guð skiptir mann miklu meira máli. Maður býður ranglátu umhverfinu byrginn og lætur í sér heyra svo að góð áhrif komi fram. Annað en sumir þeir sem væla yfir öllu á kaffistofunni og gera ekki neitt í málum þjóðfélagsins sem varðar sig og sína.

Maðurinn getur barist heimshorna á milli, en hver getur sigrast á sínum óhófsömu girndum? Maður sigrast á sjálfum sér með hjálp Guðs. Það er hægt að sigrast á reiðinni, losta, fégirnd, lyginni, vímuefnum og ,,you just name it!´



P.S
Ert þú ekki í meirihlutanum og ert þú ekki á móti kristnum minnihluta? Er það ekki aumingjalegt? Ekki ert þú að bjóða ranglátu umhverfinu byrginn!