Já, margir hafa hugsað þetta, fegurðin er ekki til. En ef ég segi eins og er þá fannst mér þetta ekki mjög góð grein

Ég tel að fegurð sé til, hún er persónubundið val. Það sem mér þykir fallegt þarf ekki að þýða að öllum öðrum þykji það.
T.d. verður konan þín alltaf falleg ef þú bara heldur alltaf áfram að koma fram við hana sem slíka.

kv. larush

Fegurðin er að sjálfsögðu til þó að hún sé ekki söm fyrir hvern og einn. Fegurðin er alveg jafn mikið til og tíminn, þó að þetta séu bæði tilbúin hugtök.

Þegar hugsað er um fegurð í víðara samhengi kemur í ljós að fólk sem alið er upp í sama umhverfi við svipaðar aðstæður hefur mjög líkar hugmyndir um fegurð. Því er fegurð ekki síður félagslegur hlutir, en huglægur. Fegurðarskynið er að hluta eitthvað sem alla tíð býr í huga okkar en einnig atferlisfræðilegt hugtak sem hver og einn hefur áunnið sér á lífsleiðinni.

nei og já fegurð er til en það er bara álit
“beauty is in the eye of the beholder”
meakar soldið sens núna
nei það er ekki til neitt til sem heitir fegurð
þetta er bara álits mál á stærð brjóstana…

Góð grein.

Ég hef nú ekki mikið pælt í þessu. Enn eitthverstaðar las ég að fegurð væri mælanleg. Sem sagt að það væri eitthver ákveðin hlutföll sem ætti að vera stimpluð inní heilan á okkur og okkur ætti að finnast það fegurð. Þetta á þó að vera eitthvað sveiganlegt eftir fólki og eitthver gríma var búin til sem átti að vera fullkominn hlutfalslega.

Skemmtilegt niðurlag í greininni sem ég hef ekki leitt hugann meðvitað að, en það er hverfuleiki fegurðar. Þá ekki í merkingunni að fegurðin fölnar, heldur bara að stundum hættir manni að finnast einhver hlutur fallegur og fer að finnast ljótur.

Kannski er þarna einmitt kominn einn að greiningarlyklum fegurðar, þ.e. hvað veldur því að hlutur hættir að vera fallegur fyrir manni. Dæmi sem mér dettur í hug, er t.d. sönglag sem manni finnst fallegt en svo einn góðan veðurdag, þá þolir maður það ekki.

Eins má nefna fatnaður sem manni finnst ægi fagur, en svo dettur hann úr tísku og þá er flíkin hryllingur.

Er þetta eitthvað sem getur sagt okkur til um hvað er fegurð?

M.

Húrra Amon, gott að þú ert hér á heimspeki. En fegurð er aðeins eitthvað sem er til í huga okkar manna. Ég held að persónulega eru allir hlutir fallegir á sinn hátt, þótt margir þykji ljótir, jafnvel voðalegir.

Þú spyrð hvort fegurðin sé til.

Við sjáum augljóslega að það eru til hlutir sem OKKUR finnast fallegir, og það
tel ég nógu góða sönnun á því að fegurðin sé til.

Með það í huga verður spurningin: hvað finnst okkur fallegt?
Og enn fremur: Er fegurð eitthvað sem er innbyggt í okkur? Eða er fegurð eitt-
hvað sem við lærum að meta.

Eitt sem ég velti fyrir mér er hvort að fegurð hafi einhverjar praktískar rætur.
Að finnast lítil börn krúttleg er hentugt, því það eykur á lífslíkur þess. Ég
held t.d. að flestar spendýrategundir eignist börn sem eru nokkurnveginn eins,
stórt höfuð, lítill búkur. Þannig virðast þau líka ósjálfbjarga, svo hver í
ósköpunum færi að ráðast á þau? Krúttleiki er hér í raun eitt form fegurðar,
sem er ótrúlega hentugt.

Og svo er spurning um hvort fegurð sé á einhvern hátt tengd kynferði, eða frjó-
semi. Ungt fólk er til dæmis yfirleitt talið mest “aðlaðandi”, það er í sínu
“blómaskeiði”.

Eða svipað og fiðrildið, það er langfegurst þegar það skríður út úr púpunni, og
það er jafnan tíminn sem það tekur til við mökunina.

Svo vitið þið áreiðanlega um sæg dýra sem gera sig fín fyrir gagnstæða kynið,
páfuglinn, froskurinn…

Ætli öll fegurð sé upprunin frá svona grunnhvötum?

Ég held nú rayndar að svo auðvelt sé það ekki. En fegurð, eins og öll gildismöt
hlýtur að vera nátengd tilfiningum okkar - og í raun að hegða sér mjög svipað.
Að sjá eitthvað fallegt getur vakið í okkur ákveðna tilfinningu, en hvaða hlutir
vekja hvaða tilfinningu? Það hlýtur síðan að velta á ótal öðrum hlutum sem við
höfum upplifað. Þannig að fegurð verður einnig “afstæð”.

Eru til hlutir sem við erum öll sammála um að séu fallegir? Eru til EINHVER
fegurðarlögmál sem öllum mönnum eru sameiginleg?

Þessi spurning er skilin eftir sem verkefni fyrir lesandann.

vinkonur mínar segja að kærastarnir þeirra eru sætustu strákar í heimi en síðan þegar þær eru hættar með þeim þá eru strákarnir orðnir ljóti

Fegurðin, tilvist hennar og hverfulleiki, er fullkomlega afstæð, að tala um fegurð einhvers án þess að tala um einhvern sem hefur þá skoðun á fegurð eða ljótleika þess hluts er fullkomlega merkingarlaust

fegurðin er vissulega til enn afstæð og mismunandi eftir hverjum og einum

Hef ekki heldur lagt stund á neina heimspeki en það er áhugavert að velta fyrir sér hlutum sem þykja svo sjálfgefnir. Tek það svo fram að það sem ég skrifa eru bara mínar hugleiðingar og ekki neitt réttari eða betri en aðrar.

Sumt fólk er blint, þó skynjar það fegurðina eins og við hin, en skynjunin er bara sterkari og næmari á öðrum sviðum sbr.heyrn, snerting og fl.

Það er auðvitað hægt að efast um allt, er til fegurð ? Er eitthvað til sem heitir raunveruleiki ? Ekkert er haldbært í þessum heimi

Held að engin geti neitað því að hann hafi ekki upplifað fegurð í lífinu, ef allir hafa upplifað hana þá hlýtur hún að vera til, þó svo að fegurðarmatið er jafn ólíkt og við erum mörg og getur verið breytileg með tímanum og eftir því hvernig hugarástandi við erum í.

Held það sé bæði umhverfið og okkar innra eðli sem hefur áhrif á hvernig við skynjum fegurð.

Það er ekki til neinn einn raunveruleiki, hann er eins og við sjáum hann út frá okkur.

Fegurð er eitthvað sem við skynjum, ekki bara með sjóninni einni,hana er hægt að finna innra með sér. Þegar við sjáum eitthvað fallegt,er sjónin aðeins hluti af skynjuninni allri sem við verðum fyrir.

Aðeins svona til að koma minni skoðun á framfæri, þá er fegurð bara orð og ég held að allir séu að gleyma því hvað máttur orðsins er mikill. Eins og margir á undan mér eru búnir að segja þá er orðið ,,fegurð“ notað um eitthvað sem okkur finnst ,,fallegt”. Svo til að koma aðeins inn á þessa ,,staðla“ sem allir eru að tala um þá er það bara enn eitt orðið í orðabókina. Staðlar eru ímynd sem fólk sem kemur oft fyrir í fjölmiðlum eru að reyna að setja af því að það trúir því að það sem þeim finnst,,fallegt” sé ,,fegurð“ sem auðvitað öllum hinum ættu að finnast líka. En guð sé lof fyrir það að flest allir hafa frelsi til að gera sínar eigin skoðanir. Það sem ég er að segja með þessu svari er að auðvitað er ,,fegurð” til sem orð og til í orðaforða flest allra sem svo flest allir nota til að tjá sig um hvað þeim þykir fallegt.
Munið svo þrjú ellin:
Lifið lífinu lifandi.

“You don´t love a person because she´s beautiful, you find the person beautiful because you love her” ;)

frábært umræðuefni…

mér finnst fegurðin til en þú þarft að leita langt í hluti til að sjá hana. Eins og í manneskjum þarftu að þekkja manneskjuna, sjá hana í sínu besta og versta. Stundum sér maður fegurðina þegar hún er upp á sitt versta (sem sýnir að útlitið er ekki allt)

bara umhugsun!

Fegurð er afstæð að mínu mati. Ég held að þetta sé aðeins tengt uppeldi og þeim skoðunum sem við myndum okkur. Ástæðan fyrir því að við höfum öll svona líkan smekk á vesturlöndum er sennilega sú að þar er búið að móta þessar skoðanir fyrir okkur, t.d að stór brjóst séu flott og grannar konur. Í sumum ríkjum er þetta allt öðruvísi þar þykir mun fallegra að vera feitur og mikill en ástæðan er sú að þar er búið að ala það upp í fólki að það fólk sem sé þannig sé fallegt.
Þetta er sennilega svipað með liti en það er mjög misjafnt hvaða litir fólki finnst fallegt sem sagt fegurð er skoðun og því ekki hægt að dæma neinn frá skoðunum hans. Því allir eru misjafnir og hafa misjafnar skoðanir á fallegu o.s.fr.

Þetta er mjög góð spurning.
Ég er soldið sammála einhverjum sem nefndi “Beauty is in the eye of the beholder”
Því ég var að komast að því um daginn að mömmu finnist Björgvin Halldórs. vera mest getnaðarlegur.

Ég held ég þurfi ekki að segja meira

Jako

Allt er fallegt bara á sinn hátt!