Það er nú ekkert sérstakt program. í rauninni er æfingarfélagi bara upp á félagskap og peppið. Það má nú oftast fá einhvern til að spota þit í þessi fáu skipti sem þess þarf.

SS gengur vel þegar þú ert einn. Prógrammið gengur ekki endilega útá að lyfta að failure þannig þú þarft ekki að hugsa um spottara. Byrjaðu á þyngdum sem þú veist að þú ræður við og eftir nokkrar vikur ertu farinn að vita næstum nákvæmlega hvort þú getir klárað settið.

Að sjálfsögðu vill maður stundum fara út fyrir comfort zone en þetta prógramm setur það mikið álag á þig að miðtaugakerfið myndi ekki ná að jafna sig ef þú ætlaðir alltaf að beinlínis klára þig. Ég kann ekki íslenska orðið yfir þetta en það nefnist “centraal neurvous system fatigue”.

Í þau skipti sem þú myndir síðan ætla að klára þig að þá er ekkert mál að finna spottara í ræktini. Það segir aldrei neinn nei við að spotta annan. Aldrei.

Það sem ég er að reyna að segja er, endilega prófaðu SS.

það sem silverboy sagði