Hefur ekkert að gera með gáfnafar þó fólk hafi talörðugleika.

Spes pæling. Finnst það ekki vangefið né fólk sem getur ekki talað jafn hratt og það hugsar. Finnst eiginlega voða lítið um fólk sem stamar, það er bara fólk sem er lengi að tala.

ég stama stundum /:

stam getur líka komið upp þegar fólk er stressað.

Hverskonar spurning er þetta, auðvitað ekki.

Annars getur stam verið mjög alvarlegt vandamál, heftir fólk gríðarlega og veldur miklu óöryggi.
Littla frænka mín stamar mjög ílla, hún segir nánast aldrei neitt að fyrra bragði og svarar venjulega aldrei með öðru en já eða nei. Maður þekkir hana ekkert af viti vegna þess að hennar karakter fær aldrei að skína. Örugglega mjög oft sem hana langar til að segja eitthvað eða dettur eitthvað sniðugt í hug en brennur inni með að segja það vegna þess að það er auðveldara að þegja.

alls ekki

nei alls ekki

Vangefið fólk.

Í fyrsta lagi er orðið vangefið svo ofnotað sem neikvætt orð að það hefur misst alla merkingu og þú hljómar eins og þú sért að móðga fólk sem stamar.

Í öðru lagi er lítið að því að stama, örugglega óþægilegt, en þetta er ekkert öðruvísi en aðrir gallar sem fólk hefur.

Eitthvað*

Og nei, það er það ekki.