Pointið var að benda honum á að ef til vill hefði hann styrkleika á öðrum sviðum, sem hann ætti etv að nýta sér. Að kannski væri málið ekki að buffa sig upp. Kannski er málið að fara út að hlaupa eða út að hjóla, að synda, spila fótbolta, handbolta, körfubolta og svo framvegis.

En… auðvitað… þá skiptir grunnstyrkur líka máli í þessum greinum sem ég taldi upp að ofan, en vanalega er betra að finna íþróttina fyrst og svo að finna rétta styrkinn sem gagnast best í greininni sem maður keppir í.

Mér þætti sorglegt að hann færi bara að lyfta blint og buffa sig upp á alla kanta og uppgvötvaði svo etv að hann hefði hæfileika í íþrótt sem krefðist þess að hann væri td með léttan efri búk en styrk í fótum ( svo ég miði við hjólreiðar til dæmis ). Ef hann er búinn að buffa sig til skrattans þá er hann orðinn allt of þungur til að ná árangri. Það er pointið. ;)

Eg hef rekist a það oftar en einu sinni að sund se ekkert serlega goð brennsla eða þolþjalfun nema maður kunni eitthvað fyrir ser, er eitthvað til i þvi að þinu mati?

Eg er bara að spyrja, hef ekki stundað sund siðan i skolasundi.

Þetta var kannski skoldið klaufalega orðað hjá mér. Það sem ég átti við er að það þolíþróttir nota misjafnlega marga vöðva. Þannig að ef við tölum um mismiklar þolíþróttir ( út frá þessu sjónarhorni ) þá er skíðaganga “mesta” þolíþróttin, þar sem hún krefst þess að þú beitir u.þ.b. 90% allra vöðva líkamans. Það er líka í fullu samræmi við þetta hlutfall að skíðagöngumenn mælast að meðaltali með hæðstu súrefnisupptöku ( VO2max ) allra þolíþróttamanna. Langhlaup koma svo þar á eftir í notkunn á vöðvum u.þ.b. 80%, hjólreiðamenn í u.þ.b. 70%, en svo sundmenn í u.þ.b. 60% notkunn vöðvum líkamans. ( Ég myndi nú ekki taka þessar prósentutölur allt of hátíðlega en þetta er nokkurnvegin svona. Súrefnisupptaka fylgir held ég ekki nauðsynlega hlutfalli af notuðum vöðvum nema í tilviki skíðagöngumanna ( að því sem mér skilst ) þar sem þessi rosalega vöðvanokunn maxar súrefnisupptökuna svona svakalega ).

1500M sund er klárlega þolíþrótt, en í 100M sundi myndi ég ætla að önnur orkuferli en það loftháða séu yfirgnæfandi, og því held ég að 100M sund sé ekki alveg innan ramma þolíþrótta. Þú mátt samt alls ekki skilja mig sem svo að ég sé að gera lítið úr sundi sem íþrótt. Ég er bara að segja að vöðvarnir ( þar sem þeir eru ekki það stór hluti heildar vövamassans ) eru ekki að skapa eins mikið súrefnis “sog” og til dæmis það súrefnis sog sem skíðaganga skapar.

Sársaukinn sem þú finnur fyrir ( er sko ekkert að gera lítið úr honum eða að efast um að hann sé til staðar ) orsakast líklega að stórum hluta af mjólkursýrum og álagi á vövðann. En líklega fer púlsinn ekki eins hátt upp í sundi og til dæmis skíðagöngu. Það er líka þekkt og staðreynd að hágmarkspúls er oft ólíkur milli þolgreina. Og hann helst töluvert vel í hendur við hve marga vöðva þú notar í íþróttinni. Þannig er tildæmis ekkert mál að rjúka upp í þak ( að mér finnst ) þegar ég hleyp, en púlsinn er miklu lægri þegar ég hjóla.

Ástæða þess t.d. að maraþonhlauparar eru svona grannir, þ.e.a.s. hvers vegna þeir þurfa ekki að vera massaðri, er sú að þeir dreifa álaginu á fleiri vöðva ( þessi 80% ). En ef þú kíktir á hjólastólamarathon ( sem er raunveruleg íþrótt … auðvitað ) þá eru keppendur þar með rosalega stóra handleggs og efribúksvöðva; ástæðan er sú að álagið dreifist á svo lítinn hluta allra líkamsvöðva. Sundmenn eru kannski ekki alveg jafn massaðir en þeir eru þó yfirleitt ( ef ekki alltaf? ) mjög sterkir/massaðir í kringum axlir og efribúk; ástæðan er sú sama og með hjólastólamarathonið að álagið dreifist á færri vöðva.

Þess vegna ( að álagið dreifist á svona fáa vöðva ) skiptir miklu máli að rækta þessa vöðva vel og byggja þá upp, og gera það rétt ( massi er ekki það sama og gæði ), þegar það kemur að þolíþróttum sem nýta lágt hlutfall líkamsvöðvanna. Hjólreiðamenn eru yfirleitt með massaða fætur, en þó alls ekki eins massaða og kraftlyftingamenn ( nema sprettarar ). Það má kannski segja að hjólreiðar séu soldið þarna mitt á milli þess að græða á styrkingu og tapa á aukum þunga sem stórir vöðvar valda. En nú er ég kannski soldið kominn út fyrir efnið.

Að auki vil ég skjóta inní að í þolíþróttum, sem nota lágt hlutfall líkamsvöðva, geta þessir vöðvar sem notaðir eru verið takmarkandi þátturinn. Þ.e.a.s. fyrst þegar þú ert að byrja í íþróttinni eru verkirnir helst í vöðvunum og vövarnir eru að drepa þig, en svo þegar þú hefur ræktað þá upp fer þolið að vera stærri takmarkandi þáttur. ( En vöðvarnir í þessum greinum verða þó alltaf stór þáttur þar sem það er svo mikið álag á þeim. )

Vonandi er þetta eitthvað skýrara núna. Það var alls ekki meiningin að dissa sund. ;)