Hvað með mat? VEistu, þú ert 14 ára og þú þarft umfram allt EKKI að hugsa hvað þú ert að éta!

Þú átt eitthvað erfitt, því að þú ert alltaf að hugsa um þyngd þína. ÞEtta kallast anorexía. Miðað við það sem þú ert að skrifa ertu haldinn byrjendastigi anorexíu þar sem þú ert að reyna að finna eitthvað sem þú fitnar ekki af. Eftir ár gætirðu verið komin með anorexíu á háu stigi. Þú ert með þyngdina þína á heilanum.

Það sem þú étur brennirðu og það skiptir engu máli hvað. Ég drekk kaffi, ét M&M í gríð og erg, borða jógúrt, brauð með túnfiskssalati, snúða og grænmeti og ávexti og hreinlega allt þar á milli, en er ég of þung? Máske. En veistu af hverju? Út af því að ég er að æfa og ég er með vöðva. Vöðvar vega allt að 10 sinnum meira en fita. Er ég of feit útlitslega séð? Nei. Alls ekki. Fólk er að kvarta yfir því hvað ég sé mjó.

Ég á bæði vinkonur og frænkur sem hafa nánast látist úr anorexíu eða bulimiu. VEistu hvernig þetta byrjaði? Þetta byrjaði með því að þær voru allar að reyna að finna mat þar sem þær fitnuðu ekki af. Sleppa einum fæðuflokki. Kannski fyrst kjötmeti eða eitthvað álíka og svo þróaðist það út í anorexíu.

Þú verðu að hætta að hugsa um þyngdina þína. Borðaðu það sem þú vilt borða (mæli reyndar ekki með næstu sjoppu) því að það er sá matur sem þú þarft til að brenna. Ekki vera að fylgja einhverjum megrunarráðum eða kúrum. Það er ekki heilbrigt og það eyðileggur líkamann þinn. Éttu eins og þú vilt og farðu svo út að hlaupa. Þá fyrst ferðu að grennast.

Btw. Maður verður ekkert sérstaklega saddur af kaffi né swiss mokka.

ég er 14 og get ekki að þessu gert!

Þessi setning þarna segir allt sem segja þarf. Þú ert með í það minnsta byrjenda stig, vonandi vægt byrjenda stig af anorexíu.