Ég held að þú ættir að leita læknis fyrr en síðar,það er ekkert endilega þannig að þú ért dæmdur til að vera í meðfera að eilífu…svona líðan er oftast alltaf hægt að lækna og jafnvel losa fólk við.



Ef þér liggur eitthvað á hjarta eða líður illa, endilega hafðu samband við símaþjónustu Rauða kross hússins og ræddu málin. Síminn er opinn allan sólarhringinn.

Grænt númer 800 5151
Hér er grein á doktor.is sem fjallar um þessi mál….Aðeins eitt líf

http://www.doktor.is/grein/efni/grein.asp?id_grein=1315&flokkur=4&leit=þunglyndi

Hmmm…. Hljómar ekki vel…. Ég myndi mæla með því að þú talaðir við vini þína og færir að umgangast þá meira. Þú átt að fara að gera eitthvað skemmtilegt, ekki bara hanga inni. Reyna að forðast það að vera einn og hugsa um það hvað þér liður illa. Finndu eitthvað skemmtilegt áhugamál. Farðu t.d. í líkamrækt eða farðu að æfa eitthvað. Hættu síðan að hugsa um þessa dömu, það eru nóg af fiskum í sjónum.
Ég er kannski enginn sérfræðingur þá held ég að þetta gæti hjálpað mikið.

greg

ég hef tekið svipaðan pakka eftir að hætta með stelpu, ekki svona stóran samt … ég var bara það heppinn að eiga frænda sem er snillingur og hjálpaði mér fullt við að fá samhengi og sens í hlutina, þ.e. *afhverju* ég væri sitjandi allan daginn keðjureykjandi, nennandi ekki að gera sístækkandi litlu hlutina

sko mín sýn á þetta með þunglyndi etc. er það að þetta virðist frá mér séð mest vera boðefnaskorti að kenna … við mikið stress er hormóni sleppt út í blóðið sem er ætlað að gera líkamann betur undirbúinn að takast á við erfiða líkamlega hluti - leifar frá steinöld semsagt - en það sem þetta hormón gerir líka er að það eyðir boðefnum í heila, serótóníni & einhverju fleira sem ég man ekki

og það sem gerist í höfðinu á manni er að bara … heilinn hættir að starfa eins og hann á að gera … framtaksþörfin / mátturinn hverfur og bara … maður situr og keðjureykir

en það bara virðist vera svo mikið “svindl” einhvernveginn að útskýra þunglyndi sitt með einhverju eins smávægilegu og boðefnaskorti en sko … bara … ég held samt að þetta sé málið

ég hef nefnilega gert svolítið af því að borða of mikið af alsælu og það er NÁKVÆMLEGA eins niðurtúrinn af því - aðeins “harðari” kannski - og þegar maður er á bömmer yfir einhverju alvöru máli … þ.e. eins og það eru til aksturshermar er niðurtúr af mdma nokkurskonar þunglyndishermir

og … hm … það sem ég er að reyna að komast að niðurstöðu með hérna er það að … það er nefnilega hægt að hafa áhrif á búskapinn … hreyfing gerir mjög góða hluti fyrir hausinn á manni, sem og það að tala um hluti … sem er gott til að “minnka” vandamálin sem virðast risastór í höfðinu á manni en þegar maður heyrir sjálfan sig segja frá þeim - einhverjum sem maður veit að skilur mann, þarf að vera rétta manneskjan - er eins og þau bara skreppi saman

svo er líka hægt að éta lyf við þessu veit ég, hef ekki prófað en ég hef heyrt góða hluti af því

þannig að … ef ekki nema einn fjórði af því hvernig þér líður er vegna þess að heilinn á þér er eins og undin tuska eftiralltsaman og þú getur lagað það bara með þessum ýmsu aðferðum sem vitað er að virki á þennan hátt þá er EINN FJÓRÐI af þessu farinn! og það bara … er of “auðvelt” að laga boðefnin í heilanum á fólki miðað við hvað það er geysilega erfitt að ætla að þrauka af sér þunglyndi að það bara einfaldlega tekur því ekki að binda endi á þetta alltsaman … ef maður prófar að reikna, ef það tekur þér ár (sem gæti verið annaðhvort tala bjartsýni eða svartsýni, tek hana bara sem dæmi) í að laga þetta og koma þér á þó ekki væri nema hálfan kjöl þá geturðu átt SEXTÍU ÁR af því að vera jafn heill einstaklingur og þú varst þegar þú varst yngri … og ef þú ert eins og ég hef verið stundum þá finnst þér þetta ekkert skipta neinu máli - hvaða máli skiptir það hvort ég synti eða hjólaði? til hvers syndir maður eða hjólar? - þá e.t.v. manstu hvernig bara hluturinn sjálfur skipti nógu miklu máli til að þú gerðir hann og hlaust ánægju / lífsfyllingu af … núna þegar þú ætlar út að hjóla og tekst að skakklappast á hjólið á endanum eftir 3 klst. af sjálfssannfæringu og ferð út er þetta eitthvað svo trivial og useless … málið er það að þú ert bara að sjá þetta frá öðrum sjónarhorni eða í gegnum þykk gleraugu af ull

en þú þarft ekkert að fara og biðja foreldra þína um aðstoð eða sinna tilkynningaskyldu við þau, þú þarft ekki að nota vini þína heldur … það er algjörlega hending hvort þetta fólk í nánasta hringnum í kringum þig er í stakk búið til þess að hjálpa þér - það ræðst aðallega af því hvernig manneskjur það er og hver þín tengsl við þau eru … hinsvegar yrði ég illa svikinn ef þú sem varst einusinni svona frekar skært ljós þekkir það fáar manneskjur að það sé enginn sem getur komið á móts við þig skilningslega séð … ég hef komist að því eftir að hafa talað talsvert við alveg nokkrar manneskjur um mín mál að það skiptir minna máli hvað þau segja, þó það geri það auðvitað, aðalmálið er að maður fái það á tilfinninguna að þau skilji hvað maður er að segja þó maður e.t.v. geri það ekki alveg sjálfur … það eru yfirleitt litlu hlutirnir sem eru málið - þ.e. sem fólk gerir fyrir þig

þetta með að fara til læknis - ég veit vel hvað það er erfitt … maður þarf einhvernveginn að hitta á “rétta” lækninn - SÉRSTAKLEGA ef það er í sambandi við sjálfan mann … þ.e. Manneskjan Ég … þá þarf læknirinn auðvitað að vera Manneskjan Sniðuga Sú sem eins og áður sagði þú færð á tilfinninguna að skilji þig … það sem læknir þarf að vera er ekki það að hann sé lítill kringlóttur maður með spaka rödd og gleraugu heldur að þú getir allavega smá tengst honum / henni … svo þarf maður að panta tíma og allskonar allskonar … þannig að .. hm … það er meira en að segja það að “drífa sig til læknis” út af einhverju svona … afþví sá partur af manni sem læknirinn er hugsaður til þess að lagfæra er einmitt parturinn sem er að flækast fyrir manni á leiðinni til hans …

en hugsaðu þig um, þú átt eftir finnst mér líklegt að fatta hver það er sem þú getur talað við … til þess að komast að því hvort það er “rétta” manneskjan (sem er ekki svo strangt skilyrði eða þröngur rammi samt, það eru örugglega fleiri en þú heldur) geturðu jafnvel ekki byrjað á því að tala um ÞÍN mál heldur spurt viðkomandi um eitthvað sem tengist þínu sem hún gæti hugsanlega hafa lent í … eða fattaru … fundið ykkur sameiginlegan grundvöll … ef manneskjan kemur af fjöllum geturðu alltaf bakkað, það er auðvitað smá verk að byrja að tala saman um eitthvað svona

en hérna hefurðu hlutina sem ég hef fyrir minn persónulega sannleik að virki þegar ég er down … ég tek það fram að ég hef ekki verið jafn gleyptur af svona ástandi og þú, en þetta eru samt litlu basic hlutirnir mínir

1) hlustaðu á tónlist. hátt. einn. ef þú þarft að fríka út, lemja einhvern eða fara að hágráta þá mæli ég með því að þú gerir það … ég hef grátið svona 5 sinnum síðustu ár, öll nema eitt hafa komið - jafnvel vikum eftir atburðinn - þegar ég hef setið og verið að hlusta á eitthvað dót … en þetta er sennilega sér ég en það er aldrei að vita

2) hreyfðu þig … ótrúlegt hvað það gerir … liðkar vinnslu líkamans þannig að kerfið er ekki að berjast á tveim vígstöðvum í einu … léttir allan hausgang umtalsvert

3) minnkaðu reykingar. þetta tengist ráðinu að ofan, hjálpar þér líka með svefn … ég efast um að þú eigir neitt erindi í að reyna að hætta að reykja enda er það algjör óþarfi að svo stöddu … hinsvegar mæli ég með því að keðjureykja ekki … kauptu þér e.t.v. nikótíntyggjó með sígarettunum, það er ekki eins mikið puð fyrir blóðrásina og hjartað, þið kannist við hvernig maður verður ef maður er búinn að sitja heila nótt og reykja endalaust, maður er orðinn morkinn einhvernveginn … með tyggjóinu nær maður að halda sér sæmilega geðheilum nikótínlega séð en maður verður minna úldinn og ógeðslegur … nicotinell mint 2mg er fínt :)

4) finndu þann sem þú getur talað við - eða þær manneskjur, eru örugglega fleiri en ein … enginn getur interfeisað algjörlega við allar þínar pælingar, hver hefur sína bylgjulengd

5) talaðu við hann

6) hugleiddu lækni … ef þú veist um einhvern sem hefur verið hjá sálfræðing eða geðlækni geturðu spurt hver það var og hvort viðkomandi hafi verið sniðugur

7) sofðu reglulega - allavega eins og þú getur
hefur tvenn áhrif - þér líður betur líkamlega af reglulegheitunum og þú nærð meiri dagsbirtu sem ég trúi 100% á að hafi MIKIL áhrif

reyndar er þessi árstími undanfarið sérstaklega slæmur fyrir flesta að eiga við einhverjar krísur að etja sökum þess hversu dimmt það er … það er eins og það slökkni á pörtum af manni …

hmm mér dettur ekkert meira í hug

reyndar jáh, ég mæli ekkert sérstaklega með því að reykja hinsegin eða drekka, hampneysla dregur sokk yfir hausinn á þér og þó hugsanlega þú sért einn af þeim sem verður ekki þunglyndur beint af hampneyslu veldur hún örugglega einhverju framtaksleysi o.fl. sem þú þarft ekki á að halda núna … og drykkja virðist skapa ósýnilega ástæðulausa bömmera daginn eftir - sama hversu þægur maður var … ég held að andleg áhrif áfengisneyslu séu ekki alveg nógu mikið í umræðunni … áfengi er Slæmt fyrir sálina

allavega ef hún er í hrörlegu ástandi fyrir …

hm jáh … ég held ég hafi sagt það sem mér dettur í hug svona í fljótu bragði

en … gerðu eitthvað í þínum málum þó það sé ekki nema bara afþví ég sem þú veist ekkert hver er segi að það sé hægt … það er kannski ekki þess virði að hafa augun opin hvað þá standa í lappirnar eða anda núna akkúrat eins og er … en í rauninni er ekkert ÞAÐ langt í gamla þig … sem mun reyndar aldrei koma aftur heldur muntu verða ný manneskja, þ.e. opið inn, opið út en sterkari stoðir afþví þú hefur séð lengra inn í sjálfan þig en flestir … þ.e. það sem drepur þig ekki styrkir þig

og í þessu tilviki er það akkúrat þannig: þú getur valið um að styrkja þig eða drepa þig … og Ég segi styrktu þig afþví ég bæði veit að það er hægt og ég veit hvað það er magnað að hafa gert það … ekki útaf einhverri samúð með ættingjum þínum enda er þetta skrifað til þeirra.

ég er einfaldlega að benda þér á hest sem ég veit 100% að vinnur … þú þarft bara að hafa fyrir því að föndra hann sjálfur.

en það er hægt

veit ekki hvort þú átt eftir að nýta þér það en þú mátt senda mér skilaboð hvenær sem er ef þér líst eitthvað á það sem ég hef verið að skrifa hérna … þannig að … ég er ekki að segja þér að gera það heldur bara benda þér á að möguleikinn er fyrir hendi

ok?

-kristleifur-

ath. - þetta er í fyrsta skipti sem ég skrifa *nafnið* mitt undir grein.

það er ástæða fyrir því.

Talaðu við foreldra þína og/eða vini sem þú treystir og pantaðu þér tíma hjá geðlækni eða öðrum sérfræðingi á þessu sviði, það er mjög mikilvægt. Þó að það fái örugglega á foreldra þína að heyra hvernig þér líður þá myndi fá enn meira á þau ef þú sviptir þig lífi. Ekki hugsa um að hlífa þeim með því að segja þeim ekki frá þunglyndi þínu, það stoðar lítið því málið snýst um þig og þína líðan og ég held að allir foreldrar vilji hjálpa börnunum sínum ef þeim líður illa. Það sem þú þarft að gera númer eitt, tvö og þrjú er að biðja um hjálp og vittu til hún er til staðar.

Það er enginn fullkominn og það er óraunhæf og ósanngjörn krafa að ætlast til þess af sjálfum sér að maður sé ósigrandi hetja sem stenst allar raunir, við erum öll við mannleg. Það færir engum gæfu að reyna að vera ofurmenni.

Ef þér finnst tilhugsunin um að tala við foreldra þína erfið þá getur þú farið sjálfur á næstu geðdeild (Landspítala) eða bráðamóttöku og beðið um að þú verðir lagður inn vegna sjálfsvígstilrauna. Ég þekki ekki þann prósess nákvæmlega en ég held að allir þeir sem biðja um slíkt séu teknir í viðtal strax og í framhaldi af því lagðir inn. Þú gætir beðið um að foreldrar þínir væru látnir vita. Þetta er örugglega ágæt aðferð því þá ertu strax í höndum fagfólks sem hefur hjálpað fólki í þínum sporum áður. Þá þarftu heldur ekki að verða hræddur um viðbrögð foreldra þinna því fagfólk mun hringja í þau og láta þau vita hvar þú ert og hvert ástand þitt er. Á þennan hátt getur þú e.t.v. forðast aðstæður sem þér finnast óþægilegar og erfiðar gagnvart fjölskyldunni.

Mundu bara að þú ert ekki sá eini sem líður svona, það er fullt af fólki sem þjáist af alvarlegu þunglyndi. Slíkt er ekkert til að skammast sín fyrir og mundu líka að það sýnir mikinn hetjuskap að gera sér grein fyrir vandamálinu og leita sér hjálpar. Gerðu eitthvað strax til að leita þér hjálpar, vertu svolítið eigingjarn og hugsaðu um þig og hvað er nauðsynlegt fyrir þig að gera til að öðlast fyrri lífsgæði, en ekki hugsa um hvernig aðrir gætu brugðist við eða hugsað, það skiptir nákvæmlega engu máli.

Það væri gaman að heyra frá þér aftur þegar þú ert búinn að leita þér hjálpar og þér farið að líða betur. Gangi þér sem allra best.

Kveðja,
Ylfa

Kæri givar,

Mig langar að segja þér frá því
að ég lifði af þetta versta tímabil
sem þunglyndisjúklingur getur hugsað
sér…. þ.e. yfir jól og áramót.
Og ef ég get það þá getur þú það líka ;)

Í dag er ég ekki á þeim buxunum að
“yfirgefa svæðið”.
Ég á samt enn “erfitt” með bara að fara í
sturtu og í föt til að fara út með
voffa að labba. Ég nefnilega þekki þetta
með það að hafa engann áhuga á að halda
sér til á nokkurn hátt. Ég hef aldrei
verið eins “tussuleg” og síðustu mánuði.
Egoið gersamlega í rúst. En SAMT gerir
maður ekkert í því… ferlega skrýtið en
málið er bara að “takið” (þunglyndið“ er
svo STERKTTTTTTT!
Hér að neðan er grein sem ég sendi inn
þ. 9. des. lestu hana og vittu að þú
ert ekki einn um þetta helv.. sem
þunglyndið er. Þú getur ekkert að þessu
gert og þarft hjálp. Hefur þér dottið
í hug að prenta út þessa grein þína og lauma
henni til foreldra þinna, ég meina þú
getur þá alltaf skroppið út á meðan
þau lesa hana?? Eða sýna vin hana?

Eitt sem ég vil líka segja elsku dúlla,
einsog þú segir sjálfur þá áttu að
góða vini sem er MJÖG GOTT, það er
t.d. það sem mig vantar….
Þarna sérðu, þú átt aðeins meira heldur
en næsta manneskja að lifa fyrir.
You get my point?
Gangi þér vel krútt og þú mátt senda
mér skilaboð um hvað sem þér dettur í
hug að deila með mér, þ.e.a.s. ef
þú þarft þess. Ok?

Greinin…
——————————-
Ég sé ekkert framundan nema ömurlegheit…

Í þessarri viku er ég búin að brotna niður og
gráta 4x, 1x af myndinni ”When a men loves a
women" sem var sýnd á rúv, en hin 3 skiptin
hentu einfaldlega bara við það að ég var að
hugsa um mig og mitt líf, hvað þetta er ömurlegt
allt saman. Það bregst ekki, í hvert skipti sem
ég hugsa um líf mitt, kemur uppí huga minn eitt
orð “sjálfsmorð”…ég myndi samt ekki gera pabba
það, hann er það eina sem ég elska útaf lífinu og
gæfi líf mitt fyrir, og ég myndi ekki særa hann
svona!, en engu að síður er einsog mér létti við
það að vita hvað það væri þægilegt að bara hverfa
úr þessu ógeði. (Tár)
Auðvitað á ég stærri fjölskyldu, en hann bara stendur
mér svo nálægt.

Núna dynja jólalög í útvarpinu og ég sekk bara
lengra (EF ÞAÐ ER ÞÁ HÆGT) niður í þunglyndið.
Og ég er mjög nálægt því að fá tár, ja,..
allavega er tár-sviðinn til staðar í augum mínum.

Ég er búin að vera þunglynd í tvö ár, reyndar
lengur, en ekkert að ráði nema núna tvö síðustu ár.
Ég hef ekki unnið í eitt og hálft, eða lengur, er
reyndar bakveik en skítt með það, það myndi
sennilega lagast ef ég kæmi mér uppúr þessum skít
sem líf mitt er í dag. Þetta er svo ömurlegt,…
svo tilgangslaust, svo pathetic…

Fyrir tveimur árum var ég sokkin á kaf í dópið,
vín, pillur og kók. Ég reif mig uppúr því sjálf,
fór í einskonar afvötnun inní svefnherbergi hjá
sjálfri mér. Þá gekk ég reglulega til geðlæknis
en hætti því fyrir ári síðan því þá var ég komin
á 5 já 5 tegundir af pillum,…ég gafst endanlega
upp þegar ég fékk krampa í kjaftinn!! Það hefur
hvarflað að mér að labba bara inná geðdeild og
segja “hjálpið mér”, en ég hef aldrei verið þar
áður og er ekkert viss um að það sé staðurinn fyrir
mig. Þó svo ég viti að fólk þarf ekkert að vera
geðveikt til þess að vera þar!
Ég er með hund sem ég fer út með á hverjum degi,
en eftir því sem jólin nálgast á ég æ erfiðara
með að fara út, ég bara á mjög bágt með að líta
framan í fólk. Og undanfarið, og virðist vera
eftir því hve jólalögum fjölgar í útvarpinu þá förum
við, (þ.e. ég og snati) æ oftar út þegar er farið
að dimma. Aumingja hann!

Mér finnst ég enga vini eiga lengur, það hvarf
helmingurinn af þeim eftir að ég hætti að drekka,
og hinum helmingnum hef ég ýtt í burtu frá mér.
Ég hef 1x orðið þunglynd áður og þá fékk ég geðlyf
sem virkuðu í snatri. Í dag virka allar pillur
eitthvað neikvætt á mig. Ég get ekki einusinni tekið
svefnlyf án þess að snúa virkninni, þ.e. vaki
heillengi hálf “high” og fer að éta eða gera eitthvað…
Ég gerði tilraun fyrir 4mán síðan að byrja á nýju
geðlyfi og það tók svefninn frá mér á þriðja degi
svo ég snarhætti því. Ég á erfitt með svefn í dag.
Og þegar helvítis svefnleysið gerir vart við sig þá
hugsa ég mest um þetta orð… sjálfsmorð.

Er þetta hlutskipti mitt í lífinu.
Að vera gersamlega einangruð, sofa á daginn
og vaka á nóttinni,.. mér líður best í myrkri.
Mæta ekki í nein afmæli eða neitt hjá fjölskyldunni
minni afþví að ég er svo feit og ógeðsleg
Og vil ekki að fólk sjái mig svona hrikalega útlist.

Tár

Einusinni var ég sæt og skemmtileg og átti helvítis
helling af vinum ! Hvað er að ske…

Ég er nú ekki trúuð, en ég hugsa nú stundum með mér
að betra eigi ég skilið en þetta helvítis helvíti…

Það þurfti svolítinn kjark til þess að skrifa þetta
þannig að please ekki fara skammast yfir því að
sjálfsmorð sé sjálfselska (ég veit það enda hef
ég alltaf sagt það sjálf og hef agnúast útí fólk sem
hefur gert sínum nánustu svona lagað)

Ég skil alveg hvað þú ert að fara í gegnum því ég hef gengið í gegnum þetta allt saman sjálf. Í dag líður mér vel og mæli ég með því við alla sem upplifa svona þunglyndi að hafa samband við geðdeild landspítalans það er opið þar allan sólarhringinn og alltaf hægt að leita þangað. Hafðu engar áhyggjur af því að foreldrar þínir svifti þig því þeir einfaldlega geta það ekki nema þú ætlir hreinlega að drepa þig og teljist í lífshættu en samt er mjög erfitt fyrir þau að svifta þig samt sem áður. Það er búið að breyta lögunum þannig að þetta er frekar erfitt miðað við hvað þetta var auðvelt hérna áður fyrr. Þú þarft á hjálp að halda þegar að þú reynir sjálfsvíg það segir sig bara sjálft ekki hugsa út í það hvað aðrir halda um þig hugsaðu um heilsuna og þú verður að gera eitthvað róttækt til að ná heilsu aftur, þú þarft hjálp bæði lyfja og læknis. Að fara inn á geðdeild er ekkert til að skammast sín fyrir, fólkið þar hefur bjargað fleiri fleiri mannslífum. Þú þarft að takast á við þína eigin fordóma því þeir eru að koma í veg fyrir það að þú leitir þér hjálpar. Þú segir að þér finnist þú vera eigngjarn og að þú viljir ekki vera þessi sem þarf að hitta geðlækni einu sinni í viku til að skrimta en þetta eru ekkert annað en fordómar en ég kannast alveg við það sjálf, ég þurfti að horfast í augu við mína fordóma áður en ég leitaði mér hjálpar. Þú ættir kannski að vita það líka að þó svo að þú farir upp á bráðamóttöku og talir þar við geðlækni þá þýðir það ekki þar með sagt að þú verðir að leggjast inn, þú velur það sjálfur því að þeir leggja þig ekki inn nema með þínu samþykki svo að þú gætir alveg farið og talað við einhvern án þess að leggjast inn.

Leitaðu þér hjálpar og gangi þér vel. Kv. Jezzybelle.

Blessaður og velkomin í hóp hinna einhleypu, hóp þeirra sem hafa misst ástina sína og hóp þeirra sem hafa misst sýn á tilgangi lífins.

Ég var að lesa svörin sem fólk hefur komið með hérna og tók eftir að flestir segja þér að tala við vini þína. Góður punktur. En það er stundum ekki hægt að tala við hvaða vin sem er. Finndu þann sem er líklegastur til að skilja þig… þú lagðist í þunglyndi eftir sambandsslit, nú ertu allt í einu einn, þá er kannski ekki besta lausnin að tala við einhvern sem er í hamingjusömu sambandi og búin að vera það í mörg ár. Finndu frekar vin sem hefur lent í slæmum sambandsslitum og/eða er einhleipur í dag og veit þar af leiðandi hvernig tilfinningin er/getur verið.
Svo er náttúrluega vinalína Rauða Krossins sniðug því þá veit engin hver þú ert ef þú ert of stoltur til að segja vinum og vandamönnum hvað þú sökkst djúpt (sem by the way ekkert rangt).

Þú sagðir það sjálfur… það er eigingjart af þér að ætla að fremja sjálfsmorð án nokkura skýringa og að leita ekki til vina og fjölskyldu þegar þér líður illa. Ef þú lætur ekki á því bera að þér líði illa þá geta vinir þínir ekki vitað að þér líði illa og að þú þurfir á stuðningi að halda…
Það er hræðilegt fyrir vinina að fá svo kannski að frétta mörgum árum seinna að þú hafir reynt að fremja sjálfsmorð - nú tala ég af reynslu. Vinur minn sagði mér seinna, þegar viðkomandi var orðin happy að hann hefði reynt sjálfsmorð. Mér leið hræðilega því á þeim tíma umgengumst við mjög mikið og ég vissi ekki betur en viðkomandi væri mjög hamingjusamur og sáttur við líf sitt, ég fékk þá tilfinningu að ég hefði brugðist vináttu okkar. Þannig að þegar þú (einhver) hugsar um sjálfsmorð þarf að muna að það er fólk í þessum heimi sem elskar þig en hefur ekki hugmynd um að þér líði illa og mun því (líklegast) ásaka sjálft sig ef þú fremur sjálfsmorð. Þó að sjálfsmorð sé lausn frá vanlíðan viðkomandi skapar það mikla vanlíðan hjá svo mörgum öðrum - er það e-ð sem þú villt?!?!?!?!

Jæja ég vona að ég hljómi ekki vond en þetta er staðreynd… hugsaðu aðeins um afhverju þú sökkst svona langt niður - ástarsorg. Hugsaðu svo um restina af heimunum og mundu að það eru miklu fleiri sem eiga MIKLU meira bágt en þú.

Ég þekki þig auðvitað ekkert en ég efast um að þú verðir einn af þeim sem þurfa að hitta geðlækni 2 í viku bara til að skrimta… mér heyrist þú vera miklu sterkari en það. Bara að hafa skrifað þetta bréf hér á huga sínir vilja þinn til að komast upp úr þessu, og í öllum veikindum er viljinn til að láta sér batna eitt sterkasta vopnið.

Baráttukveðjur Lísbet :0)

PS mundu að það er ekkert að því að vera ekki alltaf “Herra mitt líf er fullkomið og ég er svo sterkur”.

eg er sammala thvi ad thu varst mjog eigingjarn eda sjalfelskur!! en samt, reyndu ad vera jakvaedur og fara ut, fara i gymmid eda e-d, manni lidur strax betur ef madur er ad gera e-d!!
skrifadu nidur hvad thu aetlar ad gera fyrir daginn, og ekki hangsa gerdu allt sem thu skrifadir nidur!! ther mun orugglega lida adeins betur!! ja og reyndu ad tala vid einhvern sem thu treystir eda bara einhvern, manni lidur yfirleitt betur eftir ad hafa talad um hlutina!!
ef thig langar til ad tala vid mig tha geturdu sent mer e-mail i vivica@lovemail.com,
maybe i can help!!

Uhmm sko félagi, nú hef ég langa og mjög erfiða reynslu af þunglyndi og öllum þeim pakka(sjálfsmorðshugleiðingar og tilraunir og slíkt)og að stórum hluta er það einmitt vegna stelpu.
Það gerðist nákvælega það sama. Ég mætti í vinnuna kom síðan heim og keðjureykti og þambaði kaffi.
Fór síðan til geðlæknis (að sjálfsögðu með MIKLUM efasemdum um að hann gæti nokkuð hjálpað mér)og þar kom að því ég var settur á lyf. Það er ekkert til að skammast sín fyrir, þau tilteknu lyf sem ég var á áttu að taka tvær til þrjár vikur að virka en í mínu tilviki gerðist það sálfræðilega að um leið og ég var búinn að taka fyrstu töfluna fór mér að líða betur, vegna þess að ég vissi að ég væri að hjálpa sjálfum mér.

Það fyrsta sem þú verður að gera er að þó það sé erfitt er að tala við þá sem þér þykir vænt um og segja við þau “Ég á við vandamál að stríða og ég þarf hjálp núna”! Þú getur bókað að það verður erfitt og þér á áreiðanlega eftir að líða eins og fífli þegar þú segir frá því en þú getur líka bókað það að þaðan færðu fyrstu hjálpina.
Með vini þína þó svo að þú hafir alltaf verið “hetjan” eða Mr. Perfect þá verður þú bara að sætta þig við það að ekkert er perfect og ef þú dregur þig í gegnum þetta verðuru þá ekki meiri hetja í augum þeirra.


Æi anyways …..Insane ramblings

Gangi þér vel

besta leiðinn er að byrja á lifjum ég veit það hljómar illa en ég veit að þau virka best við þessari vanlíðan . Hugsaðu bara um þau eins og þegar vængbrotinn fugl sem er batnað þarf að flugja aftur þá hendir maður honum í loftið til að hjálpa honum svo þegar hann getur flogið sjáfur þá þarf hann ekki lengur á hjálp að halda

lifn hjálpa þér að byrja að gera hluti sem þú getur ekki gert vegna vanlíðan svo þegar líf þitt er komið í lag og þú byrjaður að vinna og gera allt sem þú gerðir´áður þá heldur þú því áfram eftir að þú hættir á lifjunum .

það er mjög stór prósenta unglinga og ungs fólks sem tekur prozak til að meika skamdegis þunglinið hér á islandi .

sorg og þunglyndi eru mjög svipuð það er eins og maður sé að syrgja án þess að einhver deyji .

ég er mjög stolt af þér að leita hjálpar hér á huga og er það kannski fyrsta stigið í batanum að þú leitir hjálpar .

foreldrar þínir þurfa ekki að vita hvernig þér líður en það er betra að fá stirk frá einhverjum

Viðtöl eru mjög góð til að ná bata og maður þarf kannski að fara í viðtöl einu sinni tvisvar í mánuði en ekki á hvejum degi eins og Woody Allen Geðlæknirinn er maður sem vinnur við að hlusta á þig og hjálpa þér hvernig best er að leysa úr hlutunum í daglega lífinu , ég get bent þér á einn góðan sem er ekki með svo langan biðlista (því stundum er árs bið )(opnaðu skilaboðin þín)

oft er það þannig að fólk sem stundaði íþróttir lengi tengir gleði við hreifingu fær serotin í gegnum hreifingu svo passaðu þig að hreifa þig.

en mundu að þunglyndi er bara sjukdómur sem er hægt að lækna þú er bara fótbrotinn í smá tíma en svo grær fóturinn og allt verður í lagi .
það eru margir sem hafa sigrast á sjukdóminum og lifa góðu lífi í dag .

vandamálin eru til að leysa þau.

Dbd

…Þú baðst Guð um að láta þig deyja og hann bænheyrði þig ekki…Mundir þú drepa einhvern sem þú elskaðir þó hann bæði þig um það?…Mundir þú ekki frekar reyna að gleðja hann ef þú mögulega gætir,hlusta á hann,reyna að hjálpa?…Þú ættir kannski að prufa að biðja Guð um eitthvað almennilegt næst…Ég veit það er klisja,en án gríns,þú ert ungur,myndarlegur,átt lífið framundan,býrð í landi þar sem eru ótal tækifæri og þér standa ótal leiðir opnar ef þú villt.Finndu þér draum og láttu hann rætast,nú eða bara finndu frið,hvað sem þú villt.Ég ráðlegg þér að tala við Guð,hann bænheyrir kannski ekki eitthvað örvæntingarfullt rugl,en hann er meira en tilbúinn að láta suma drauma rætast;)…Bless,bless…