Hæhæ ég hef verið í megrun síastsliððið ár eða svo.. og vil bara koma á framfæri hvernig mér gekk ;)
Það er mjög erfitt sko líka að vera feitur. Og sumir virðast ekki skilja það að það er ekkert hobbí að vera feitur maður ákveður það eiginlega ekki maður verður það bara, eða er það.
Ég átti við offituvandamál að stríða í 5.bekk og lennti í einellti þess vegna..(mjög alvarlegu) ég fékk þunglyndi á hæðsta stigi (er samt komin á allralægsta stig núna) og fékk þá löngun að vilja að hætta að lifa. Ég gat ekki farið út úr húsi án þess að það var kallað á mig öllum illum nöfnum. Krakkarnir náðu að halda þessu frá kennurum og öðru starfsfóllki í skólanum.Og ég var þá talin vera ýmindunarveik í augum kennarana, og lokuð 3x í viku í skókanum í littlu herbek með “skólasálfræðingi” með í för.. talaði hann og talaði um það hvað væri að vera ýmindunarveikur og spurði afhverju ég væri að ýminda mér sonna. Það var t.d. kastað eggjum í mig eitt sumarið þegar ég var að fara í 6.bekk, ég var úti og krakkar komu og gríttu í mig eggjum! Það var líka einhvað um það að það væri sparkað í mig og lamið.En samt mest af munnsöfnuði,sem særir lika! Það byrjaði svo að togna úr mér í 6.bekk. Og byrjaði ég í megrun í byrjun 7.bekkjar gekk mér ágætlega og mjókkaði eitthvað, en svo stakk mamma uppá því að við færum saman í Trimform sem þrælvirkar á mig er ég öll að komast á réttan kjöl núna og verð liklega orðin “venjlulega” mjó fyrir skólabyrjun eða um jólin.
Og ég vil bara biðja heimska krakka um að hætta að uppnefna sem eru ekki alleg eins og þeir. Við erum sko með tilfinningar! Það eru ennþá 3aðilar sem ellta mig í hvert skipti sem ég geng út og kalla á eftir mér einhvað svona sko. Þetta einellti situr svo í manni alla okkar æfi og gerir manni erfitt fyrir, t.d. er ég rétt byrjuð að venjast því að einhverjir hafi áhuga á að tala við mig utan fjölskyldunar.