maður eyðir þeim í að vera með fólki sem maður vill vera með. En hjá mér kemur alltaf upp kvíði og þunglyndi rétt fyrir jólin, veit ekki afhverju en það bara gerist. Kannski vegna þess að mér finnst ég ekki eiga skilið að vera með þeim sem mér þykir vænt um, vegna þess að mér finnst ég vera skepna sem á ekkert gott skilið. Úr þeim hugsunum koma meðal annars öll ljóðin mín, ég er geðvikur eða eitthvað og vill enga hjálp en samt vill ég hana…….. GUÐ HVAÐ ég þoli þetta EKKI LENGUR, AAAAAAAARRRRRRRGGGGGG<BR