Ég er mjög mikil áhugamanneskja um handbolta og ég á mér uppáhalds menn í liðum. Sjálf spila ég og held með Fylki [þeir eru náttlega bestir] En svo hætti alveg lang UPPÁHALDS maðurinn minn, og ég var ótrúlega reið og ég nennti aldrei á fylkisleiki eftir það, Enda voru þeir að skíta á sig [líka kanski af því að heimir hætti] En svo kom hann aftur og Það var snild. Ég er ótrúlega glöð og loksins geta þeir eitthvað. Afhverju að fara til útlanda til að reyna sig þar, þegar í næstum flestum eða allavega allmörgum fær aðilinn ekkert útúr því og kemur bara heim aftur. Æfingin skapar meistarann og það er lang mesta hrópið að komast í landsliðið og vera einn af meistörum landsins :D Einnig af því að ÍSLAND ER BEST….

Bætt við 13. janúar 2007 - 23:53
Ég var ekki beint reið eftir að hann hætti heldur…æjj ég veit ekkert hvernig ég á að orða það, vonandi vitiði hva ég meina. Ég er ekkert að segja að fylkir séu lélegir, bara þeim gengur betur að spila allir saman sem lið, og þess vegna finnst mér svo leiðinlegt þegar einhver hættir. Það er svona partur af boðskapnum´i þessari grein.