Það er kannski þannig þegar það er orðið eins og Roger Waters, s.s. löngu orðinn heimsfrægur og ríkur og gæti þessvegna bara hætt alveg að vinna og bara lifað lúxuslífi það sem eftir er ævinnar.

En heldur þú virkilega að svona fólk hafi bara verið heppið. Vissulega spilar heppni þarna stóran hlut enda skiptir það mjög miklu máli í svona bransa að vera á réttum stað og á réttum tíma en það þarf líka mikið meira til. Menn eins og Roger Waters væru ekki í þessari stöðu ef þeir væru bara heppnir, ef maður ætlar að endast VERÐUR maður að hafa hæfileika. Það þýðir ekkert að dæma svona fólk út frá einhverjum nokkrum MTV poppstjörnum sem er bara verið að búa til stjörnur úr. Og heldur þú að lífið hjá þessu fólki sé alltaf bara dans á rósum. Þau þurfa að berjast við allskonar kjaftasögur, orðróma, brot á friðhelgi einkalífs og í tilfelli manna eins og þeirra úr Pink Floyd allskonar fíknir. Svo getur líka líf svona fólks verið rosalega stressandi, tónlistarmenn þurfa oft að fara í langar tónleikaferðir þar sem er flogið frá einum stað til annars í marga mánuði í burtu frá heimili sínu. Svo þetta með að tónlistarmenn þurfi ekki að mennta sig, það er bara kjaftæði! Heldurðu að maður fúnkeri eitthvað í tónlistarheiminum ef maður hefur ekki lært neitt í tónlist. Það getur ekkert hver sem er bara keypt sér rafmagnsgítar lært nokkur grip og orðið stórstjarna.

Þetta er sampil af mörgum hlutum eins og náttúrulegum hæfileikum, áunnri hæfni og svo náttúrulega heppni og góðum samböndum.