Menn eru bara með mismunandi tónlistasmekk. Ég get t.d. ekki skilið hvað er svona flott við hip-hop og þannig tónlist

Ég fíla Pink Floyd af því þetta er flott tónlist og þeir eru öðruvísi, með flotta skrítna hljóma og svoleiðis.

Að því fólki finnst þeir góðir og það eru þeir líka. Hlustaðu á Dark Side Of The Moon og Obscrude(eða eithvað þannig) By Clouds. Þessar tveir plötur gerðu mig að PF aðdáanda.

svo vitlaus annaðhvort fílaru þá bara eða ekki fer eftir mönnum þarft ekki að búa til kork um það!

Hvað sjá menn ekki við Pink Floyd. Þetta er hljomsveit sem á ser svo langa sögu. Hljómsveit sem er svo töfrandi að ekki er hægt að lisa með orðum. En smekkur er smekkur og ef þú fílar hana ekki fílaru hana ekki þarft ekki að gera kork um það.

Shine On You Crazy Diamond er nú ekki gott til að byrja með…lagið tekur sirka 8-9 mínutur að byrja

Ég meina…ég hef hingað til ekki fílað þá mikið en ég veit að þeir eru með þeim bestu og vinsælustu, þannig að til hvers að vekja athygli á þessu?

Þetta er ein af þessum sveitum sem maður þarf einfaldlega bara að “fatta”, og þegar það gerist eru þeir svakalegir.
Hlustaðu á lög eins og Wish You Were Here, Time og Another Brick In The Wall part II. Það eru ágætis lög til að byrja á.
Og ef þú fílaðir ekki SOYCD þá ertu einvaldlega ekki nógu þroskaður til að hlusta á blús, og skalt reyna aftur við lagið eftir svona 1-2 ár.

Sko, fólk heyrir bara alltaf um þá sem rokkhljómsveit og býst þá náttúrulega við heyra í einhverju fokkin Dream Theatre þegar þeir eru búnir að downloada lögunum en heyra þá bara rólega phsycdelic tónlist.

Eru menn að segja forspilið í Shine On You Crazy Diamond sé leiðinlegt? Þetta er með betri sólóum sem ég hef heyrt.

Það tekur smá tíma að komast inní tónlistina þeirra,
en annars eru þeir ekki fyrir alla.

ég er sammála. löng og þunglynd lög. drullusama um pælingarnar á bakvið lögin, lögin verða samt áfrám leiðinleg

Mér finnst PF einfaldlega bestir, og mér er slétt sama hvað þér finnst, og nenni ekki að útskýra það fyrir þér hvað ég sé við þá.

Að hlusta á Pink Floyd er ekkert auðvelt, og þú kemst allra síst inní þá ef að þú downloadar bara “einhverjum” lögum af netinu, þessi hljómsveit einfaldlega virkar ekki þannig. Margar aðrar hljómsveitir geta það, einfaldlega afþví að þeira lög geta “meikað sens” þegar maður heyrir þau í stykkja tali.

Pink Floyd sömdu hinsvegar ekki lög, þeir sömdu plötur. Tökum sem dæmi þessar þekktustu, The Wall, The Dark Side Of The Moon, Animals, Wish You Were Here og fleirri, þessar plötur voru samdar allar sem eitthvað ákveðið “konsept”. Þessar plötur voru ekki gerðar til að ná 1 og 1 lagi á einhverjar top10 popcharts, heldur til að hlustandinn fengi einhverjar u.þ.b. 40-50 mín. af efni, í heilu konsepti, sem að hann gæti notið.
Auðvitað áttu þeir það til að gera slagara, en það var ofast óvart. Another Brick in The Wall part. 2 var tildæmis eitthvað sem að átti bara að falla inní The Wall, þeir bjuggust aldrei við þeim vinsældum sem að lagið átti seinna meir eftir að fagna.

En allavega, ég man líka eftir því að ég fílaði ekki Dark Side fyrr en eftir nokkrar hlustanir. Þetta er einfaldlega ekki tónlist sem að þú getur dottið inní eftir að hafa hlustað á nokkur lög í bakgrunninum á meðan þú ert að pikka inn einhverjar línur á msn, þetta er plata sem þú verður að setja allar þína athygli í.

Ég man persónulega eftir minnu fyrstu alvöru reynslu af Pink Floyd, ég var 13 ára í skíðaferðalagi, var á leiðini heim frá Ítalíu og datt í hug að prófa The Dark Side, bara svona uppá flippið þarsem ég átti eftir nokkrar evrur til að eyða. Fyrst lét þetta rosalega skringilega eyrum í, þetta var bara eitthvað bull!
Ég skildi ekkert í þessu, allt í einu fóru einhverjar klukkar að dingla og læti, þetta var bara eitthvað rugl!

Þannig að diskurinn fylgdi mér heim þarsem að hann lá í nokkrar vikur í dvala, þangað til að ég fermdist síðan seinna nokkrum vikum eftir kaup mín á The Dark Side. Í fermingargjöf fékk ég síðan þessar fínu græjur sem að átti seinna meir eftir að leyfa hljómum þessar hljómsveitar að njóta sín í fullum gæðum og þá fyrst fóru boltarnir að rúlla. Í safnið bættust síðan fleirri þektar plötur þeirra, svo sem The Wall og Wish You Were Here, en allt í allt held ég að ég hafi keypt mér í kringum 11-12 breiðskífur með þeim. Og þá er ég að tala um KEYPT, ekki downloadað! Það er einfaldlega allt annar hlutur að downloada tónlist og að kaupa hana.
Það er einhvernveginn mikið auðveldara að detta inní hlutina þegar að maður slekkur á tölvuni (sem er, btw, kveikt á 24/7 hjá mér), setur diskinn í, dimmir ljósinn og hlustar, og svo líka helst að lesa “bókina” sem að fylgir með (þarsem að textarnir eru), þá er svo mikið auðveldara að njóta þessarar hryllilega góðu textasmíðar úr huga Roger Waters, sem að hefur ætið og mun alltaf veri einn fremsti textahöfundur rokksins. (og jafnvel þótt víðar væri leitað)
Og ekki skemmir að brenna svona einsog 1-2 reykelsi á meðan hlustunini stendur, það skapar svo þægilegt andrúmsloft.
Þess má til gamans geta að reykelsis lykt minnir mig alltaf á The Wall. =)

En síðan ég datt inní Pink Floyd, þá hef ég ekki snúið aftur. Í dag elska ég Pink Floyd meira en margt, og þá er mikið sagt þarsem að ég elska marga hluti alveg fjandi mikið.

En síðan getur einfaldlega verið að þú sért bara ekki Floyd týpan, (ég hef samt aldrei kynnst neinum sem að fílar ekki Pink Floyd eftir að hafa hlustað á þá í nokkur skipti), og þá mæli ég bara með því að þú færir þig yfir í eitthvað annað.

Þú ert ábyggilega nýr í svona tónlist, þú vilt einfaldlega bara láta mata þig.. við sem höfum áhuga á þessu og fýlum pink floyd sjáum við það sem við fýlum, og erum þá ekkibara að spá í söngnum og textum

Þetta tekur tíma, vertu þolinmóður og þá muntu enda í rúmi dásemdar og fegurðar. Pink Floyd er ekkert léttmeti, sennilega seigari en þykka nautsteikin sem þú kaupir á Hereford, en þegar þú kemst að kjarnanum leika um þig safarýkar og gómsætar kenndir sem þú hefur sjaldan fundið fyrir áður.

Ég man þegar ég byrjaði að hlusta á þá, þá var ég í gítarskóla og kennarinn lét mig læra Wish You Were Here með Pink Floyd, “Pink Floyd” hugsaði ég með mér, “er það ekki svona sýrurokks vitleysa?”, þannig að ég neiddist til að fara niður í bókasafn og leigja mér diskinn (var ekki eins ríkur þá og í dag), við fyrstu hlustun var Wish You Were Here ágætis lag, rólegt og frekar auðvelt að spila á gítarinn, síðan þegar ég hafði ná að klára lagið prófaði ég að setja á hin lögin á disknum, Shine On You Crazy Diamond varð fyrir valinu og þvílík steypa hugsaði ég með mér, bull og vitleysa, en jæja viku eða tveimur seinna lét kennarinn mig læra Another Brick In The Wall Pt.2, fékk ég diskinn lánaðann hjá frænda mínum (enn blankur) og hlustaði á lagið, ágætis lag og allt það, ég spilaði það á gítarinn og hætti að hlusta, fannst Wall jafnvel leiðinlegri en Wish You Were Here.
En ég prófaði síðan að hlusta aftur á Wish You Were Here og varð þá Have A Cigar fyrir valinu og þvílíkt lag, þar fór beint á toppin í mínum huga og hefur verið eitt af uppáhalds lögum síðan, þá fyrst kviknaði logi fyrir Pink Floyd, ég keypti mér Dark Side Of The Moon og þá varð ekki aftur snúið, ég var gjörsamlega hooked á PF, ég var loksons búinn að fatta The Wall og hann fór varla úr tækinu mínu í 2 mánuði.

En púnkturinn er þetta tekur tíma.

Shine On You Crazy Diamond er með fallegri lögum sem ég hef heyrt. Jú það tekur smá tíma að “byrja” finnst sumum.. En mér finnst forspilið yndislegt. Svona eins og góður forleikur :)