Bítlarnir@2004.is

Það er aldrei að vita, það gæti brugðið til beggja vona. Dylan er ennþá að skanka vel og sama má segja um David Bowie, samt eru þeir báðir búnir að vera lengi að. Dylan hefur haldið sig við sama stílinn en Bowie þróast á sinn hátt á sína vegu. En þetta eru báðir tónlistarmenn með sólóferil sem geta fullkomlega ráðið hvert þeir vilja fara í sinni tónlist án þess að þurfa að samþykkjast við aðra þrjá hljómsveitarmeðlimi. Rolling Stones t.d. verða seint taldir til hlutskörpustu sveita síðastliðna þriggja ára, fullkomlega staðnaðir og fólk hlær að þeim. Ég held að það hafi einfaldlega verið góður hlutur að Bítlarnir hættu á þessum tímapunkti. Fortíðin er alltaf sveipuð einhverjum ljóma sem nútíminn berst við að draga úr (sbr. Stonesarana aftur ;) )

Ætli þeir væru ekki eins og Stuðmenn eru núna.

Ef að Bítlarnir væru enn að? Þá væri heimurinn öðruvísi. Það er einfaldlega nærri því ómögulegt að spá fyrir hvað hefði gerst ef að Bítlarnir hefðu haldið samstarfi sínu áfram. Ég tel hins vegar nærri því öruggt að ef Bítlarnir hefðu haldið áfram hefði tónlistin á áttunda og níunda áratugnum þróast öðruvísi, enda er oft talið að tónlistarheimurinn hafi tekið flugdýfu niður á við með morðinu á John Lennon.

Við skulum hins vegar skoða hvað gerðist á árunum eftir að hljómsveitin lagði upp laupana. Georg Harrison sendi frá sér snilldarverkið All things must pass, John Lennon gaf út John Lennon/Plastic Ono Band og svo ári seinna Imagine, og Paul McCartney stofnaði fljótlega The Wings sem var ein stærsta hljómsveit áttunda áratugarins. Af þessu hlýtur að vera ljóst að þeir hefðu auðveldlega getað haldið vinsældum sínum langt fram í áttunda áratuginn í það minnsta og án efa mun lengur. Eins og segir í greininni, og ég er sammála, störfuðu The Beatles betur saman sem heild en einstaklingar, því þessi heild var e-ð miklu meira en summa þeirra fjögurra.

Hvað er svo það síðasta sem þeir gáfu út? John Lennon gaf út Double Fantasy, sem er alls ekki sem verstur, George Harrison gaf út Brainwashed, sem er það heldur ekki (og þykir mér leitt hversu litlu til var kostað í kynningu á honum, sökum þess að diskurinn er mjög góður) og nýjasta stúdíóplata Sir Paul McCartney var Driving Rain, sem ég tel vera góðan disk. Nú er því hægt að draga þá ályktun, að lagahöfundar hljómsveitarinnar, þeir John, George og Paul, væru enn í fullu fjöri ef að þeir væru enn starfandi, og af öllu þessu dreg ég þá ályktun að ef Bítlarnir væru enn starfandi væru þeir að senda frá sér efni af það miklum gæðum, að fáir stæðust þeim snúning. Hins vegar er spurning hvort að þeir væru álíka vinsælir og þeir voru er þeir voru upp á sitt besta. Eins og þú segir og ég tek undir er Love and Theft góður diskur, en samt sem áður eru vinsældir Dylans meðal ungs fólks ekki nærri því jafnmiklar og þær voru áður (hann er semsé ekki “mainstream” lengur, þó að margir hlusti á hann). Einnig skulum við taka með í reikninginn að vinsældir Bítlanna voru stjarnfræðilegar, og því kannski ekkert skrítið að það væri ekki hægt að halda þeim við.

Í bók sinni A Day in the Life, skrifar Mark Hertsgaard, um það, að góðar líkur hefðu verið á því að Bítlarnir hefðu starfað áfram með þeim hætti, að hver og einn mundi bæði gefa út sólóefni, en einnig spila með hljómsveitinni. Þetta fyrirkomulag gerði öllum kleift að gefa út eins mikið efni og þeir vildu, og ekki hefði þurft að deila um hvað hver og einn ætti að fá mikið pláss og breiðskífum Bítlanna. Hins vegar gaf McCartney út þá yfirlýsingu að þeir mundu aldrei koma saman aftur, og kom þetta í veg fyrir samstarf þeirra á milli allan áttunda áratuginn. Hins vegar voru samskiptin milli John og Paul byrjuð að þiðna skömmu fyrir dauða þess fyrrnefnda, og með því lokuðust allar hurðir á samstarfi til frambúðar. Hins vegar komu hinir þrír eftirlifandi meðlimir saman 1992 að mig minnir og tóku upp lögin Free as a bird og Real Love sem Lennon hafi samið, og má segja að upptökurnar á því hafi verið síðasta verk Bítlanna.

Lokaniðurstöður: Ef Bítlarnir væru enn starfandi, væru þeir að senda frá sér gæðaefni, ég mundi hlusta á það, en hins vegar er erfitt að segja til um hvort að þeir væru jafnvinsælir og áður.

Mér finnst líklegt að ef þeir væru enn að spila saman og gefa út plötur að þá væri það einhver alveg ómögulegur skítur. Þeir hefðu örugglega frekar lítið repect, einsog Stones. Ímyndið John Lennon að röfla um þetta stríð og hungursneyðar og Bush og Yoko alltaf með honum! Það væri óþolandi, jafn óþolandi og Bono. Og þá er nú mikið sagt.
Það er alveg rétt sem var sagt í þessari grein, að það var tímasetningin sem skipti mest máli í þessu sambandi. Og svo auðvitað vinsældirnar: Hljómsveit sem getur hætt að spila á tónleikum og farið að leika sér eitthvað í stúdíói, hefur náttúrulega rosalegt advantage(fann ekkert betra?) fram yfir önnur bönd, Svo líka að Bítlarnir fengu alltaf mun lengri tíma í hljóðveri heldur en önnur ensk bönd, sem tóku sínar plötur upp á örfáum tímum í hléi frá tónleikum. Ég veit að Bítlarnir tóku fyrstu plötuna upp á einum degi, ég meina eftir það.

Einn stærsti þátturinn í velgengni þeirra var að hætta svo snemma. Gott fyrir þá.

Er þetta ekki einum of mikið “ef” til þess að það sé hægt að segja eitthvað um þetta

Ég stórlega efast um að þeir væru ennþá að gera góða tónlist í dag.
Þeir hefðu samt örugglega getað haldið langt áfram á þeim tímapunkti sem þeir hættu, kannski 10 ár, hver veit.

Bítlarnir eru bestir. Þeir eru enn jafn vinsælir, mundi ég segja.

bítlarnir eru án efa besta hljómsveit heims !

Ég hef pælt í þessu.
John sagði einu sinni í viðtali að þeir væru á leiðina að fara að taka upp nýja plötu , rétt eftir að abbey road kom út.

Sú plata hefði verið frábær. Lög eins og Imagine, Wah-Wah, God, Maybe I´m amezed, Teddy boy, I dig love, My sweet lord og Instant Karma. Jafnvel besta bítla-platan, nei segi það nú ekki, eða kannski.

Í fyrsta lagi væri ekki séns á norðurjöklinum að þeir væru enn að í dag. Og mundu örugglega ekki gefa út nýtt efni. En menn hætta ekki að vera tónlistar-snillingar. Flaming Pie með Paul er uppáhalds Paul-platan mín og hann gerði hana 1995.