Vísindamenn hafa þennan leiðindar“trait” að þeir vilja sanna allt. Hingað hafa þeir aðeins tekist að sanna að líf getur orðið til í vatni. Þangað til einhver sýnir fram á annað þá munu þeir vera handvissir um að líf geti bara orðið til í vatni.
Auðvitað þarf það ekki að vera. Líf getur áreiðanlega allstaðar orðið til svo lengi sem einhvað er til staðar. Heck, Það hefur orðið til nýtt líf í ísskápnum mínum, inní honum, undir og bak við. Ekki gleyma einum hlut. Líf þarf orku til að viðhalda sig. Það þýðir að ef líf á að geta þrifist þá þarf líf að verða til þar sem auðvelt er að afla orku. Þegar líf varð til hér á jörðinni þá varð það til akkurat þar sem aðstæður voru bestar. Í vatni. Í vatni myndaðist einfrumungar sem ljóstilífuðu, átu prótein, átu hvorn annan og allas. Prótein- og ljóstilífunarkvikindin mynduðust fyrst. Ljóstilífun(allavega hér á jörðinni) þarf vatn koltvíoxíð og sólarljós til að virka. Soldið sérstakt ferli. Það tekur kolefnin úr koltvíoxíð, sleppir hreinu súrefni sem er restin af efninu og étur svo kolefnin.

Ó já eitt enn. Dæmið með að allar lífverur væru úr vatni tengist þessu víst. Þetta voru aðalrök vísindamannana um að allt líf þyrfti vatn áður en þessi furðulega tilraun sem ég lýsti fyrir ofan. Jörðinn hafði nógan tíma til að þróa einhvað nýtt og það besta sem það fann upp á voru miglugró sem þurfa hvort sem er vatn til að fjölga sig í og reyndar bakteríur sem fundust í neðanjarðarhellli og lifa eingöngu á steinefnum(það er víst einskonar efnatilífun sem býr til næringu úr steinefnum og koltvíoxíð eða einhverju öðru lofttegundum).

Við mennirnir erum náttúrulega þröngsýnir bastarðar og viljum ekki trúa neinu fyrr en við sjáum það. Svo þar með höfum við það. Líf verður aðeins til í vatni og í ísskápum.

Annars er ég orðinn þreyttur á þessari umræðu svo að núna ætla ég að gefast upp á þessu og leifa þér að rífast eins mikið og þú villt. Mér fynnst það bara gaman.