sko, núll er ekki hægt að skipta í -1 og +1 eins og þú leggur það fram. Sem dæmi, 0 bananar = -banani+banani. Þú getur eki haft -1 banana, annaðhvort 0, 1 osfrv. Núll er tákn fyrir ekkert, sem sagt getur þú ekki sagt -1 í þessi tilviki, því að það er ekkert minna en ekkert.

Incubi skrifaði “Ef marka má ”Law of Conservation of Matter and Energy“ þá getur ”ekkert“ ekki verið til í raunveruleikanum.”

En orkuvarðveislulögmálið er ekki brotið ef við gerum ráð fyrir andefni sem gerir heildarsummu orku og efnis í heiminum núll.

En hvað ef alheimsorkan er núll? Er þá mögulegt að ekkert hafi verið til fyrir Miklahvell? Og ætti þá að finnast jafn mikil orka og andorka (efni og andefni) í alheiminum? Getur verið að tilvist okkar byggist á svo til óskiljanlegri óreglu einskis, þ.e. að efnisheimur okkar hafi orðið til vegna tímabundins ójafnvægis á núllorku alheimsins? Eða….?

En efnið er nú að dreifa sér um heiminn hraðar og hraðar, hraðar í dag en í gær og miklu hraðar en við miklahvell(þyngdarkrafturinn minnkar með aukinni fjarlægð milli hluta sem verka á hvorn annan, sem útskýrir þetta ef til vill).
Hvernig á þá heimuirnn að geta dregist saman aftur?
Pæling….

kv.
Andskoti

Ef þú skiptir 0 í tvennt færðu út 0, ef þú tekur ekkert og setur í tvo kassa, þá ættu báðir kassarnir að vera tómir.

> 0/2 = 0
> 1+0+0+0+0 = 1+0
> 0-1-0 = 0-1

Það er bara asnalegt að setja upp andefni og efni sem |1| því að auglóslega verður til eitthvað við árekstur efna og and-efna. Þ.e. þegar and-efni og efni rekast saman mynda rafsegulgeislun ( orka :), eins og sést á E=mc^2 er þetta gífurlega mikil orka, en þótt svo að efnið tortímist við áreksturinn þá er samt eitthvað til staðar ekki satt ? Orkan er eitthvað. Þ.a.l. er asnalegt að setja þetta upp sem 0 = 1+(-1)


Þú fullyrðir alveg hrikalega, það getur enginn sagt fyrir um hvort eitthvað sé fyrir utan heiminn, ef þú hugsar þetta sem mengi t.d. þ.e. H er grunnmengið heimurinn, og þú tekur ummengi hans þá ættiru að fá ekkert, vegna þess að það er ekkert fyrir utan grunnmengið, en það er spurning hvort þetta sé grunnmengi eða ekki, og því getur enginn svarað.

Nei. 1 deilt með 2 er 0,5.

Sölinn getur víst brunnið upp, það gilda sömu reglur um hana og allar aðrar stjörnur í alheiminum.


Eldurinn sem þú talar um, er ekkert annað en orka sem myndast við efnasamruna í sólinni, þetta gerist þegar vetni umbreytist í helíum. Allt efni er í þeim ham er kallast rafgas ( e. plasma ) vegna hitans sem myndast við efnasamrunan. Sólinn getur á endanum brunnið upp, hún gæti dregist saman í dvergstirni, þanist út, sprungið og marg fleira :)

binno, sólin getur alveg brunnið upp.

Eins og þú segir er hún gerð úr gasi, helíum og fleiri efnum. Þessi efni er orkan sem sólin hefur. Þar sem sólin þarf orku til að geta lýst svona, þá notar hún þessi efni og eyðast þau semsagt. Því meira sem þau eyðast því minni verður massi sólarinnar og einnig þá það “gravity” sem sólin hefur á stjörnur/plánetur í kring. Ef það minnkar, þá fjarlægist Jörðin sólina og verður kaldara og kaldara hérna. Við brennum ekki upp (nema að önnur sól sé ekki langt frá og við mundum reka til hennar eftir að sólin sé brunninn upp).

en að sætta sig bara við að hafi ekki komið,Heldur alltaf verið þar?

Ég ætlaði einmitt að spurja að þessu líka..
Er fólk búið að loka alveg á sköpunina og farið að halda að það sé algjört Crap..ég persónulega finnst þetta mikla kvell dæmi ekki vera alveg að meika það..ekki spyrja mig akkverju bara þetta meikar ekki sens…eftilvill finnst sumum sköpunin vera algjört rugl..en ég vildi aðeins fá að heyra hvað ykkur finnst

Staðreyndir syna að ekki er til fyrirbæri sem verður til án forsprakkara eða fyrirennara.

Sem sagt, ekki er til efni sem hefur orðið til án orku eða að orka orðið til án efnis.

andefni er ekki efni sem verður til úr minus eða neikvæða orku heldur er rætt um efni sem hefur öðruvisi uppröðun en okkar efni. frumeindir andefnis eru þau sömu og í okkar efni en eru semsagt raðaðir upp svona:

kjarnin

i stað protona og neutrona sem venjulega kjarnin atóms, inniheldur andatóm kjarna úr neutrona og electrona og i sporbaug kjarnans eru protonar.

þetta er ekki endanleg niðurstaða visinda vegna þeirra staðreynda að ekki hefur gefist tækifæri að rannsaka andefni í nátturulega aðstæður.

ekki hefur fundist andefni úr nátturu til að framkvæma slika rannsókn.

visindamenn hafa prófað uppsettningu atóms í mismunandi útfærslum. niðurstaðan hefur alltaf verið svo að uppsettningu atóms í þeirri mynd sem hún er nú er stöðugast.

pælingar með viddir eru athyglisverðar en stanga að sjálfsögðu við staðreyndum um tilvist efnis.

einnig vildi ég koma á framfæri vangaveltur um tima sumra einstaklinga hér.

timin er afstæður og reiknast timin frá upphafspunkti.
timin er ekki mælanlegur þar sem hugvit er ekki tilstaðar og er timin eingöngu mæliákvörðun mannsins til að mæla öldrun,hraða og þyngd hluta.

allt efni hefur upphaf, og þannig er hægt að mæla öldrun hraða og þyngd með tima. en þar sem ekkert var er ekki hægt að mæla neitt.

semsagt: áður en okkar efnisheimur varð til var enginn timi.

en þetta er væntanlega i mótsögn við þessari staðreynd að án orku verður ekki til efni sem aftur ámóti verður ekki orka án efnis, sem hægt er að mæla tima á.

svo að ég segji bara

HRINGUR

Hvers vegna ætti eitthvað að vera til.
Réttast vari að ekkert væri til.
Hvenær byrjað ekkert að verða eitthvað.
Rak guð bara við og opps við hringsólum á
litlu spörðunum hans :)

Þetta er allt byggt á einum rökum. Það er: Ef þú getur tekið tvær stærðir og gert þær að engu. þá ættiru að geta á sama hátt tekið enga stærð og gert að tveimur.
Ég sé að það eru margir sem miskilja eitthvað hjá mér kenningu mína. (ég verð að segja að þetta sé kenning því ég get ekki borið fyrir mig beinharðar sannanir, og þetta mun að öllum líkindum verða kenning áfram uns einhver kemur með betri kenningu eða afsannar þessa). ég ætla að setja þetta í aðeins einfaldar fram:
ALheimurinn er til. En hann er eins og bankalán. Allt sem er í honum er jafnvirði lánsins. Þannig að þegar að skuldadögum kemur verður allt tekið upp. Ástandið í dag er að þessum sökum aðeins tímabundið. Þannig að einn dag í framtíðinni verður allt tekið upp og heimurinn hættir að vera til. En þá getur sagan öll endurtekið sig upp á nýtt.

Ja….reyndar getum við ekki gert alveg hvað sem við viljum. Við verðum öll að bregðast við okkar lífræðilegu þörfum, því verður ekki hjá komist.

Það getur verið möguleiki á því að allt efni hafi verið til áður heimurinn eins og við “þekkjum” hann í dag varð til. Allt efni sem er til þjappað niður í einn lítinn punkt. punkturinn er orkulaus, enn með óendanlega mikinn massa. en vegna þess að hann er það eina sem til er þá geta ekki þær reglur sem við höfum sett á alheiminn. eins og þyngdarlögmál og annað svoleiðis, verið í gildi. þegar það er bara einn hlutur til þá er hann í eðli sínu óendanlega lítill og með óendanlega mikinn massa. en vegna þess að hann er það eina sem til er, þá er ekki hægt að bera hann samann við neitt annað þannig að við getum líka sagt að hann (punkturinn) hafi verið óendanlega stór með óendanlega lítinn massa.
Samt getur það verið að efni án orku. það er. algjört orku leysi hafi komið því af stað að orka varð til.
Ef hins vegar að það gæti verið að alheimurinn okkar sé bara einn af mörgum þá hlýtur næsti alheimur að hafa áhrif á okkar alheim með þyng sinni. það er þyngt hans togar til rúmið alla leið til okkar þannig að einhverstaðar myndu áhrifinn gæta. nema þá að á milli alheima sé bilið það stórt að þyngaraflið hættir að virka þar og eða að þar á milli sé ekkert til sem þyngdaraflið getur haft áhrif á.
Þessi skilgreining vekur reyndar upp aðra hugmynd um útþennslu alheimsins. Ef fyrir utan alheiminn okkar td. sé ekki neitt. bara endalaus víðátta af tómi þá getur það skilgreint afhverju heimurinn sé að þenjast út. Efni eins og ég skil það leitast alltaf við að fylla upp í tómið. Þegar maður grefur holu í garðinn fyllist hún smátt og smátt aftur. Þegar maður býr til loft tæmi í td. kúlú og opnar hana síðan þá leitar loftið inn. Efnið leitast alltaf til við að vera á sem auðveldasta og orkuminnsta hátt.
Auðveldast fyrir alheiminn er auðvitað að þenjast út í tómið. Að halda heiminum í horfinu. það er að heimurinn breytist lítið sem ekkert frá hverri milljarð ára til þeirra næstu myndi taka miklu orku.
Það tekur þarf orku til að halda á bolta í brekku. Boltinn rúlar síðan niður brekkur þegar við sleppum honum. Það tekur síðan orku að grípa hann.
Sama gildir mjög líklega líka um alheiminn.

Að lokum. Ein spuglering. Ef alheimurinn er óendanlega stór og að mikli hvellur hafi verið óendanlega kraftmikill þá hlítur hann að standa enn yfir. Það er að segja að einhverstaðar þarna úti er efni enn að myndast í loga tungunum. Og við erum bara til inn í svæði sem er orðið kallt inn í miðri eldkúlu.

Umræðan hér er vissulega áhugaverð, hún snertir enda tilveru okkar allra á djúpan hátt; allir hljóta að hafa áhuga á þessu málefni.

Mér þykir hins vegar slæmt að sjá í rökrænni orðræðu menn setja fram “trú” (ég trúi/held að heimurinn sé svona eða hinseginn….) sína og/eða “tilfinningar” (mér finnst….); í rökrænni orðræðu dugar ekki geðþótti okkar.

Og fleira þykir mér slæmt, og er það íslenskan hjá mörgum hugamönnum og -konum; hví vandið þið ykkur ekki betur? Mér reynist auðvelt að líta fram hjá innsláttarvillum og villum vegna lesblindu, en stafsetningarvillur þykja mér verri og málfarslegar ambögur verstar. Hvaða gagn er enda af orðræðu sem byggist á “röngum” orðum og hugtökum, eða setningum sem ekki er fullkomin íslenska (eða hvaða annað tungumál sem um mætti vera að ræða). Tungumálið er grundvöllurinn að öllum skilningi og því langar mig að biðja hugafólk að leggja svolítið á sig í orðræðunni, sleppa letinni og finna sig einhvers vert.

Kveðja