sé líf á öðrum hnöttum:
Spurningin er ekki “hvort” sé líf á öðrum hnöttum, heldur
“hvort” við finnum líf á öðrum hnöttum.
Vísinda menn höfðu nýlega uppgvötað frosinn klump á mars
sem gæti verið til úr frumum. Í okkar vetrabraut gæti verið um
svona 1000 plánetur sem hafa þróað líf.
Því að getgátan er sú að líf ferðast milli hnatta í gerð
halastjarna sem að klessir á hnetti um leið og þeir verða til.
Aðstæður eru ekki alltaf hentugar og mun líf á öðrum hnöttum
vera miklu harðgerðara en það sem við þekkjum nú.
Þetta byggi ég á því að jörðin er stöðug þegar hún snýst í
kringum sjálfan sig en ekki aðrar plánetur… Útaf tunglinu.
(Þ.e. tunglið dautt, við dauð…)
Þar af leiðandi hafa örugglega aðrar verur þróast við mun
andstyggilegri aðstæður og svona. Og þær gætu verið með
frumstætt dráp eðli ef við finnum þær fyrst….
Við menn erum viðkvæmir og erum orðnir of háðir tækninni.
Hinsvegar er það annað mál að okkar sólkerfi varð til á
nokkrum mínútum og er það því ofur sjaldgæft. Svo sjald gæft
að í trilljón plánetna vetrar braut, er aðeins 1-3 þannig sólkerfi.
Líka gæti það verið að maðurinn tortrími sjálfum sér áður en
hans kemst útúr dyrastafninum á eigin sólkerfi, eða þá að
náttúran geri það… Og ef ekki hún… Geimverur?
Ég læt ekki sjá mig hér nema að ég sé fullur/með svefngalsa/geðbilun á háu stigi