Atlantis var borg við grikkland að mig minnir sem hafi horfið ofaní sjóinn þegar það var sprengigos hinumegin við miðjarðarhaf. Við þetta gos þá kom svo gríðalega flóðbylgja sem reyf niður landsvæðið sem borgin var á.

Atlantis var aldrei í Atlantshafi, þetta er stór miskilningur að fólk tengi þessi tvö nöfn saman.

Málið var að sá sem skrifaði um Atlantis sá aldrei nokkurn tímann Atlantis. Sókrates (minnir mig) var sagt frá Atlantis af egypskum faróa og eftir hans frásögn skrifaði hann um Atlantis.

það er líka talið að atlantis hafi verið þar sem bermuta eyjurnar eru. undan strönd flórída og þar. sumir tala um undarleg atvik eins og flugvélar hverfa og skip. og tengja það við orkugajafa sem liggja djúpt á hafsbotni þar sem atlantis á að liggja.

atlantis á að hafa sokkið því það var svo mikil spilling þar. og þær hamfarir sem dundu yfir atlandis hafi verið refsing.

það eru til skráð atvik hjá bandaríska hernum um undarleg atvik á þessu svæði. og var einu sinni samið lag um þetta. held það sé eftir mike oldfield. og er um flugmann sem flýgur inn í bermúta þríhringinginn og hverfur. minnir að lagið heiti five miles out.

Atlantis tengist geimverum ekki á neinn hátt

samhvæmt mínum fróðleik hafði atlantis ekki komist fyrir í miðjarðarhafinu, þanig að … sorry

hamrott3n

Sokrates skrifaði aldrei um atlantis því að einu heimildirnar um sókrates og hans pælingar er bókin síðustu daga sókratesar og ég hef lesið hana þannig að Sókrates skrifaði það aldrei.
heldur var það platón

Atlantis var aldrei til. Þetta er tilbúningur Platons. Platon skrifar söguna um Atlantis í samræðum sem heita Tímajos og Krítías (sem er ókláruð). Hver sem les samræðurnar sér strax að þetta er tilbúningur.

Samkvæmt sögunni var Atlantis eigi að síður í Atlantshafi. Ekki í miðju Atlantshafi eins og einhverjir hér halda fram, heldur rétt fyrir utan Gíbraltarsund (Súlur Heraklesar). Eyjan á að hafa verið á stærð við Asíu og Lýbíu saman (þ.e. Litlu Asíu og Lýbíu). Það er enginn séns að slík eyja hafi verið fyrir utan Gíbraltarsund.

Eyjan sem sökk í hafið er Santorini (Þera) í Eyjahafi fyrir norðan Krít. Hún sökk reyndar alls ekki neitt heldur sprakk í gífurlega öflugu sprengigosi sem olli flóðbylgjum nægilega stórum til að rústa allri menningu á Krít um langan aldur. En kveikjan að sögunni um sökkvandi eyju er þar. Önnur kveikja að sögunni er auðvitað Egyptaland, sem á tíma Platons var horfið stórveldi.

Sagan sem Platon segir er sem sagt samsett úr mörgum þáttum sem hann hafði heyrt um og vissi af. En það er út í hött að benda á eitthvað eitt atriði úr sögunni hans og láta eins og það sé Atlantis sem hann var að tala um. Ef ég segi sögu um bandarískan forseta sem var við völd á styrjaldartímum, var í hjólastól, varpaði kjarnorkusprengju á aðra þjóð og sagði af sér, þá er út í hött að láta eins og ég sé að tala um Roosevelt. Hann var í hjólastól (um tíma a.m.k.) og var forseti um styrjaldartíma eins og reyndar Harry S. Truman og Richard Nixon. En Truman sem varpaði bombunni sagði ekki af sér og var ekki í hjólastól og Nixon sem sagði af sér var ekki í hjólastól og varpaði ekki bombunni. Það er ekki hægt að láta eins og einhver einn þeirra sé forsetinn sem ég er að tala um.

Tilgangur Platons með sögunni um Atlantis er óljós og vekur ekki gífurlegan áhuga fræðimanna eða mikla athygli. Hins vegar kom fram túlkun á þá leið að hann væri að setja fram samfélagsgagnrýni (enda er Tímajos nokkurs konar framhald af Ríkinu og Krítías framhald af Tímajosi). Þá myndu bæði Aþena og Atlantis tákna Aþenu en á mismunandi tímum. Atlantisbúar (sem eru vel að merkja vondu gæjarnir í sögunni) tákna þá Aþenu samtíma Platons sem var orðin spillt og löstug; hin fátæka Aþena í sögunni táknar þá skv. þessari túlkun dyggðum prýdda Aþenu 5. aldar f.Kr. sem sigraði Persa við Maraþonsvelli.