Nei, fyrirgefðu, ég var ekki að reyna að móðga mig, mér fannst það bara skortur á fyrirhyggju, eins og kom fram hjá svo mörgum öðrum sem kommenteruðu á þá grein. Þú verður að þekkja hvers konar dýr þú ert að fá þér áður en þú færð þér það. Eins og t.d. ef fólk fær sér hund og það fattar ekki að hundafóður kostar alveg ótrúlega mikið, hundurinn þarf gífurlega hreyfingu, a.m.k. einn göngutúr á dag í ákveðinn tíma og þar að auki þjálfun til hlýðni. Hundar fara líka úr hárum og þegar tíkur fara á lóðarí þá blæðir úr þeim eins og hjá kvenmönnum. Þar að auki þarf það að þrífa upp eftir hundinn sinn kúk o.s.frv. o.s.frv. Hundar hafa líka mismunandi persónueinkenni eftir tegundum, sumar tegundir eru barnbetri en aðrar og aðrar eru betur fallnar til varðgæslu. Að eiga hund er næstum eins og að eiga barn, því maður þarf virkilega að ala hann upp. Ég tek hundana bara sem dæmi til að leggja áherslu á það að maður þurfi að vita hvað maður sé að fara út í áður en maður tekur ábyrgð á lífi einhvers einstaklings. Því dýr eru jú einstaklingar eins og við hin.

Þú segir að þú hafir ekkert verið að hugsa um hvort að kötturinn þinn myndi eignast kettlinga eða ekki á sínum tíma. Hvað varstu þá eiginlega gömul? Ef þú varst barn, þá var það skiljanlegt og þá hefðu foreldrar þínir átt að taka ábyrgðina á því. En ef ekki þá þykir mér það mjög ábyrgðarlaust. Ég veit að ég myndi persónulega ekki vilja hafa líf nokkurra kettlinga á samviskunni ef það tækist ekki að gefa þá. Fólk sem kann ekki að hugsa um dýr á ekki að eiga þau. Þessari setningu er ekkert persónulega beint til þín eða neitt svoleiðis, ég er bara að tala um svona almennt.