Ég man einu sinni þegar ég átti styggan gára, þá tókst mér að temja hann, og byrjaði á því að stinga hendinni inn í búrið og var með hana kyrra góða stund, þó fuglinn væri mjög hræddur. Þetta gerði ég svona tvisvar þrisvar á dag, lengi. Loks hætti hann að kippa sér upp við þó hendin kæmi inn.
Næsta stig var að setja puttann fyrir framan hann, þar næst fá hann á puttann, svo að taka hann út úr búrinu á puttanum,lengra frá búrinu í hvert skipti, svo að reyna að fá hann á öxlina. Allt tók þetta langan tíma og þolinmæði. En það var þess virði.
Þó endaði það nú sorglega hjá mér, því þegar minn fugl var orðin vel gæfur, náði kötturinn á heimilinu í hann en drap ekki, en efir það varð hann aftur jafn styggur og í upphafi. Hann hætti að treyst mér. )o:Gangi þér vel. Kv. Marzibil