já þetta er nú freakar ömurlegt
en ef við hugsum út í það þá erum við ekkert það skárri, við bara fáum reyndar ekki pening fyrir það en við erum að setja eitthvað höllywood fólk, leikara og söngvara á einhvern stall og dýrka það
ég meina í raun er þetta bara venjulegt fólk, sem hefur bara atvinnu í því að leika á hvíta skjánum eða performa…
í staðinn ættum við á fókusera á það sem er rauverulegt vini og fjölskyldu eða eittvað…
æj bara fáránlegt hvernig þetta er orðið…
stundum fer þetta meira að segja út í öfgar
allavega…soldið sem ég hef verið að velta fyrir ;)
“Life is a journey I don't have a map for.”