Sko… þetta er gömul og góð spurning. Henni hefur aldrei almennilega verið svarað, enda hef ég allavega ekki enn rekist á það að gerð sé einhver ítarleg könnun á málinu.

Ég vinn bæði með menntuðum og ómenntuðum forritari. Ég er ómenntaður sjálfur, en forritari að atvinnu, og tel mig bara hafa það mjög fínt. Ég sé aftur á móti ekki mynstur í því hver venji sig á faglegri vinnubrögð eftir því hvort þeir fóru í Háskóla eða ekki. Málið hérna er að þeir menntuðu eru mun reyndari forritarar, einfaldlega vegna þess að þeir eru eldri.

Mér finnst mjög gaman að líkja Háskólamenntuðum forriturum við netkort. Flestir kaupa 3Com netkort vegna þess að það er áreiðanlegt. Aftur á móti eru takmörk fyrir því hversu æðislegt eitt helvítis netkort getur verið, svo að 1.500 króna netkort getur mjög auðveldlega verið nákvæmlega jafn gott og 6.000 króna 3Com kort. En svo eru auðvitað til piece-of-shit netkort sem kosta 1.500 kall og er ekki hægt að treysta fyrir neinu, en þau netkort *eru* í minnihluta.

Mín reynsla er *ekki* sú að Háskólamenntun skipti máli þegar menn á annað borð kunna að forrita. Forritarar sem eru það vegna margra ára af áhuga eru búnir að kynna sér allan fjandann. Helsti munurinn er kannski að þeir þekkja ekki endilega orð undir öll vinnubrögð eða aðra tiltölulega tilgangslausa þekkingu, sem þeir aftur á móti bæta upp með öðrum kostum, til dæmis tilhneigingu til að vinna meira en þeir þurfa (sökum áhuga). Til dæmis hef ég vanið mig á það sem heitir víst “Ungverska aðferðin” í forritun, (sem er að nefna strengja breytur ‘sNafn’ og integer-breytur ‘iNumer’ frekar en bara ‘nafn’ og ‘numer’) í mörg ár, en það var ekki fyrr en á þessu ári sem ég frétti hvað þessi aðferð héti. Enda um að ræða algerlega tilgangslausan fróðleiksmola. Það er gott dæmi um það sem mér finnst áhugaforritarar líklegri til að venja sig á frekar en menntaðir… Ungverska aðferðin, sem og bara almenn smáatriði sem geta skipt gríðarlegu máli undir kringumstæðum sem menntaðir forritarar gera yfirleitt ekki ráð fyrir því að komi að… t.d. að einhver annar fari að krukka í kóðanum manns. Áhugaforritari finnst mér líklegri til að vilja þá hafa kóðann sinn skilvirkari og auðlesanlegri… á meðan menntuðum forritara er þannig séð hlandsama. Hann er líklegri til að gera ráð fyrir að næsti forritari sé jafn góður eða lélegur og hann sjálfur.

Að mínu mati er Háskólamenntun eitthvað eingöngu til að tryggja að forritari virkilega kunni að forrita, og venji sig almennt á skipulögð vinnubrögð. En sko… þá er ég samt ekki að tala um meira en að það eru svona 90% líkur á því að menntaður forritari venji sig á skipulögð vinnubrögð, en sirka 60-70% líkur á því að ómenntaður geri það. Og eftir aðeins örfá ár af reynslu myndi ég segja að hlutfallið væri komið upp í 90%, sem væru farnir að venja sig á skipulögð vinnubrögð.

Það sem mér hefur fundist áberandi við Háskólamenntaða menn almennt, er ákveðin þröngsýni. Ekki alger og truflandi þröngsýni, en full lítil ævintýraþrá. Þetta þarf ekki að vera *vegna þess* að þeir fóru í Háskóla, heldur gætu þeir hafa farið í Háskóla *vegna þess* að þeir hafa ekki einhvern svakalegan “losta” fyrir forritun eða tölvum.

Það kæmi mér á óvart ef meirihluti forritara væru Háskólamenntaðir. En ég segi bara fyrir mig… ég hef ekki lennt í vandræðum með mín 1.500 króna NE2000-samhæfðu netkort. :)

Þetta eru svona… pælingar. Ekki taka algert mark á neinni tölfræði eða fullyrðingum í þessu svari, því að ég get ekki, ætla ekki og nenni ekki að rökstyðja eitthvað upphátt hugs. :)

Það vantaði í eiginlega valmöguleikann “næstum því búinn með Háskólanám en hef ekki tíma til að klára”
Matti

Ekki gleyma því að þessi könnun er ekki marktæk fyrir allan tölvugeirann því að hér eru aðallega ungir strákir - svoldið sem ég sé ekki mikið af í vinnunni hjá mér. Ég hef prófað bæði að vera fiktari og menntuð. Menntunin skilaði mér miklu - skýrslugerð, hönnun o.s.frv. En kannski lærði ég ekki mikið að forrita í skóla - enda getur hvaða auli sem er forritað. En gert það vel það er annað mál þá þarf að geta reiknað út algorithma, fyrirspurnatíma o.s.frv.

Það eina sem ég hef til málanna að leggja í þessa umræðu er þetta…
Mér hefur fundist að menntaðir forritarar, eins og Armon benti á, hafi ekki sama áhuga og áhugamenn hafa fyrir forritun. Ég er sjálfur ómenntaður, en þó ég reyni að temja mér heimasmíðaða aðferð af ‘Ungversku aðferðinni’ þá á ég það til að gleyma því í stundum.
Forritarar segja mér að læsileiki kóða sé ekki það lykilatriði sem menn tala um heldur frekar að kóðinn sé alltaf eins…það sé alveg jafn gott að skrifa iGildi, iGildi_f (gildi sem er populatað af funktion), ifGildi eða terlinBuxurGildi…bara svo lengi sem aðferðin sé ALLTAF sú sama.

Öguð vinnubrögð finnst mér skipta miklu máli. Þegar ég fer að kíkja á óskipulagðan kóða eftir sjálfan mig þegar kóðinn er orðinn tveggja mánaða gamall skil ég sjálfur hvorki upp né niður í hvað ég var að spá.

Það er eitt aðtriði sem mér finnst að mætti koma fram hérna.
Það sem virðist oft gleymast í öllum þessum forritunarpælingum er það að forritunin er ekki nema einn hluti af öllu hugbúnaðarferlinu. Í hugbúnaðarferlinu felst meðal annars þarfagreining, ritun þarfalýsingar, hönnun, högun kerfis og fleira og fleira. Það að skrifa kódann er í raun einfaldasti hluturinn af þessu öllu saman og er í raun mjög létt. Forritari sem sest niður til að skrifa kóða fyrir forrit sem búið að hanna og greina þarf sáralítið að hugsa. Þegar hann byrjar er búið að hanna allt sem hann þarf að forrita.
Ég er alls ekki að segja að þeir sem komi út úr háskóla séu eitthvað betri forritarar (ég er sjálfur í háskóla) en fólk verður bara að hugsa um það að það er ekkert vit í því að setjast bara niður og skrifa forrit beint af augum. Þá koma upp óteljandi ófyrirséð vandamál.
Það sem mér finnst að þeim sem eru “sjálfmenntaðir” forritarar er það að þeir þekkja ekki allt hugbúnaðarferlið og finnst aðalmálið vera að skrifa niður forritskóda.
Varðandi skjölun á forritskóda þá eru nú engar ákveðnar reglur sem segja hvernig skal gera það. Oft er það nú þannig að fyrirtæki setja sínar eigin reglur hvernig eigi að skjala kódann.
Þetta er allaveg mín reynsla.
Elm

Ég er með háskólamenntun en ekki í tölvunarfræðum heldur verkfræði. Ég vinn samt við hugbúnaðargerð. ( ekki bara forritun ) Það verkefni sem ég ásamt örðrum er að vinna að er afar stórt á íslenskan mælikvarða. ( 15 manns að vinna að sama verkefninu og u.þ.b. 2 milljón línur ) Það sem mér hefur helst fundist vanta hjá mér sem hugbúnaðar smiðs er nánari þekking á því ferli sem hugbúnaður fer í gegnum, þarfagreining, hönnun o.s.fv. og sakna ég þess því svona út í annað að hafa ekki farið í tölvunarfræði. Þar sem við erum svona mörg hef ég kynnst allskonar hugbúnaðar fólki og má líklega skipta þeim í tvo hópa.

1. Þeir sam hafa áhuga á hugbúnaðargerð. Vilja hanna forritið, gera áætlanir og skila svo góðu forrit á réttum tíma. Ég er líklega einn af þessum en er ekki með háskólamenntun í hugbúnaðargerð. Til að bæta mér það upp leita ég af þekkingu hjá samstarfsfólki mínu.

2. Þeir sem vilja bara vaða af stað og forrita. ( hackers ) Þetta eru oft geisilega klárir náungar sem eru fljótir að klára hlutina, beita nýustu tækni og skrifa oft snjallan kóða því það er skemmtilegra. Það vill þó þannig til að þeir forrithlutar sem þessir menn hafa skrifað eru yfirleitt þeir sem erfiðast er að aflúsa og höfum við oftar en ekki þurft að endurskrifa forritshluta eftir þá. Þessir menn eru samt ekki al slæmir. Það er fínt að nota þá í að skrifa smá standalone utility því þeir eru snöggir að því og lítil hætta á einhverjum hönnunarslysum því þetta er svo einfalt. Einnig má stundum nota þá sem þræla og láta þá kóða vel skilgreinda hluti sem eru full hannaðir.

Niðurstaða mín er semsagt sú að afþví að við erum að skrifa mjög stórt forrit er algerlega nauðsynlegt að vera með fagfólk sem tileinkar sér þau vinnubrögð sem kennd eru í t.d. Háskólanum. Þó er hægt að nota sjálfsmenntað fólk eins og mig sem er tilbúið að tileinka sér þessi vinnubrögð undir leiðsögn hinna. Í þessu ferli eru Hakkarar stór hættulegir og valda oft meiri skaða en hjálp.

Í smáum verkefnum er kannski overkill að fara í gegnum allt þetta ferli og þá má nota hakkarana því þeir eru oft mjög klárir.

ímyndið ykkur að þið bæðuð smið ( forritara ) að byggja 20 hæða blokk. Hann fengi enga teikningu og ætti bara að redda þessu. Það ættu að vera svona á bilinu 2 - 15 íbúðir á hæð eða skrifstofur og kannski klósett samt ekki víst því það væri ekki búið að athuga hverjir ættu að vera í húsinu. Ef hann byrjaði bara að slá upp grunn yrði þetta líklega einhvert stórslys. Allir eru sammála að það þyrfti fyrst að hanna húsið og svo að byggja það. Það er útbreiddur misskilningur að þetta eigi ekki við um hugbúnað því það er svo auðvelt að breita honum eftir á en staðreyndin er sú að það hönnun er jafn mikilvæg þar og við húsabyggingar.

En ef okkur vantar bara einfalt borð þá er bara best að biðja smiðinn um það og hafa eingar áhyggur af teikningum.

Ég er sjálfur ekki háskólamenntaður en starfa sem forritari. Ég get tekið undir flest sem hér stendur. Fiktarar eru oft fyrstir með nýjungar og forrita vel, en eiga ekki eins auðvelt með stór og öfluga hönnun/vinnuferli. Hvað skipulag varðar tel ég að það sé persónubundið. Þeir sem eru háskólamenntaðir hafa margir hverjir þurft að temja sér skipulögð vinnubrögð, og eru þ.a.l. oft skipulagðari en “hackararnir”. Aftur á móti eru slugsarar alltaf slugsarar óháð prófgráðu.

Eina ástæðan fyrir því að ég starfa sem forritari án háskólamenntunar er sú að ég nota þetta sem undirbúning fyrir tölvunarfræðinám. Ég mæli eindregið með háskólamenntun, ég er bara ekki tilbúinn í að takast á við hana strax.

Ekki er hægt að segja að þessum háskólamenntuðu vanti áhuga. Það þarf mikinn áhuga og þrautsegju til að komast í gegnum háskólanám. Auk þess er kennt ýmislegt annað nauðsýnlegt í háskólanum sem áhugafólkið kann ekki.

lengi lifi forritun
forritun