Ég er alveg sammála því sem þú segir. Forritun er auðvituð aðalþátturinn í öllu námi í Tölvunarfræði, en þessi viðbót sem Tölvunarfræðin gefur umfram hráa forritunarkunnáttu er svo óendanlega mikilvæg þegar kemur að stórum og viðamiklum verkefnum.

Sýnir þetta bara ekki hversu vanþróaður tölvuiðnaðurinn er að mörgu leiti. Sem betur fer er þetta að breytast og sífellt fleiri hliðargreinar hugbúnaðariðnaðar eru að verða til. Það má vera að það sé heppilegra að tala um hugbúnaðarverkfræði í stað tölvunarfræði eins og gert er í flestum öðrum löndum.

Meginmálið held ég þó að það eru mjög margir ólíkir sérfræðingar sem þurfa að koma að hönnun hugbúnaðar þar sem tölvuvæðingin nær til svo margra sviða mannlegrar þekkingar og tækni og engin hefur inngrip í alla þætina. Hér vantar kannski meiri almenna menntun í hugbúnaðarfræðum. Kannski ætti forritun að verða stærri þáttur í almennri stærðfræðikennslu í grunnskólum og framhaldsskólum.

M.

Af hverju þarf svona mikla hönnun og greiningu?

Á ekki forritarinn að vita hvað hann er að gera, lifa
og hrærast í kóðanum, hugsa eins og tölva og geta
forritað án þess að eyða svona löngum tíma í að hugsa
um það?

Stærðfræðingar þurfa ekki að hanna og greina, þeir
þurfa bara að vera brilliant, af hverju þurfa forritarar
að kvelja sig svona? Eru þeir ekki brilliant?

Kóða meira, tala minna. Fyrirtækjarekstur? hrmpf!
Kröfur og þarfir? Hrmpf! Að láta stjórna sér svona!

Nú er ég endanlega kominn á þá niðurstöðu að ég
muni aldrei vinna við forritun (eða tölvunarfræði).

Þá er nú betra að vera amatör (kannski ég verði
bara stærðfræðingur).

Þessi umræða er nú bara að verða spaugileg. Allir sem starfa við forritun koma að hugbúnaðargreiningu og hönnun líka þannig að segja að forritari sé eitthvað allt annað fyrirbrigði er bara tómt rugl.

Eini munurinn felst í því að menn hafa sýnt menntuðum tölvunarfræðingum þá virðingu að vera ekki að kalla sig tölvunarfræðing nema að undangenginni háskólamenntun, hafa frekar þorað í slag við kerfisfræðinga.

Ástæðan fyrir því að ekki er margir kúrsar í háskólum sem hægt er að segja að sé eingöngu kennsla í forritun er sú að forritun er ekki flókin sem slík. Hún krefst bara smá hugmyndaflugs og rökhugsunar. Ef þú hefur lært eitt forritunarmál þá ertu búinn að læra 70% af flestum öðrum forritunarmálum. En aðferðir og þekktir algóryðmar sem er sífellt verið að nota aftur og aftur þarf að kenna, og þá skitpir ekki máli hvað forritunarmálið heitir. Einnig þurfa menn að þekkja það sem er í gangi hverju sinni og vita hvar þeirra styrklekar eru, eins og Open GL, COM/COM+, .NET, java, MFC og svo framvegis.

Forritun er enn í dag stærsti hluti tölvunarfræðinnar hversu mikið sem þið viljið reyna að afneita því. Greining er auðvitað stór hluti af hugbúnaðarþróun og verulega mikilvægur, en þessi hluti er sífellt að fara meira yfir til ráðgjafa og það sem ráðgjafar voru að gera er að fara meira og meira undir sölumenn.

Nú þurfa menn að fara að horfa opnum augum framan í staðreyndir og hætta að halda á ímynd forritara sé svona slæm, tölvunarfræði eru vísindi, og vísindamenn hafa einfaldlega þessa nörda ímynd, og hún er ekkert slæm.

Forritari er maður skrifar kóða, hann getur ekki skrifað kóða án þess að vita hvað kóðinn á að gera, hann getur ekki vitað hvað kóðinn á að gera nema að greina verkefnið. Að greina verkefni er að skipta verkefni í smáar einingar til að yfirsýn verði einfaldari.

Þú vilt meina að aðalstarf tölvunarfræðinga sé að spjalla við væntanlega notendur og fá að vita hvernig væntanlegt forrit komi til með að henta best því hlutverki sem því er ætlað.

Mér finnst þú vera að vanvirða þessa ágætu stétt með að einfalda og gera jafn lítið úr þeirra starfsviði sem raun ber vitni.

Í mínu fyrirtæki myndi ég miklu frekar vilja ráða einn tölvunarfræðing, einn sjálfmenntaðann gúru sem hefur ekki þá fordóma og stífni sem er kennd í háskólum, og svo c.a. 8 manna blöndu af allskonar starfsstéttum sem hafa þekkingu á tölvum, t.d. verkfræðinga eða tæknifræðinga, veðurfræðing, jarðfræðing, viðskiptafræðing, ljósmyndara, lögfræðing eða hvað sem er, því að það sem vantar mest af öllu í iðnaðinn er fólk sem hefur reynslu af öðrum starfssviðum en bara tölvum.

En margt sem þú segir er vitanlega alveg hárrétt, eins og að tölvukerfi og ábyrgð þeirra hefur vaxið gríðarlega á síðustu árum. Þannig verður greining og hönnun veigameiri en áður, en það breytir því ekki að kóðaskrif eru enn mikilvægasti parturinn af þeirra starfi og er ekki fyrirsjáanlegt að það muni breytast eitthvað.

Alveg eins og með smiðinn, þó að teikna og mæla áður en það er hafist handa við að negla sé mikilvægt, þá er hans aðalstarf fólgið í því að negla (fyrirgefið smiðir fyrir þessa hræðilegu einföldun).

Nú er ég kominn með sinaskeiðabólgu í puttana.

Það getur nú hreinlega verið (þar sem að ég kann ekkert betra orð yfir það) að ég hafi átt við alla þessa titla sem þú talar um (og hendir undir einn hatt með orðinu “tölvunarfræðingur”) þegar ég talaði um forritara.

Þar sem flestir sem læra þessa grein fara allir sömu leið/braut en enda kanski í mjög mismunandi störfum, þá er að mínu mati í lagi að kalla þá alla forritara sama hvort þeir skrifi kóða eða ekki.

Mér finnst þetta orðið alltof viðkvæmt málefni að menn vilji ekki tala um menn sem eru að hanna forrit sem forritara, bara því þeir skrifa ekki kóða. Það getur vel verið að það sé ekki rétt, en þetta er bara, að mínu mati, smámunasemi. Fólk æsist yfir þessu svipað og þegar menn segja talva en ekki tölva.

Þetta var svona hjá mér í náminu og ég var ekki yfir mig hrifinn. Námið byggðist aðallega að búa til forritunarþræla, en minni áhersla var lögð á greiningu og hönnun, og ekki var hvat til frumkvæðis.
</nöldur>