Ein skólasystir mín hafði lent í því að konan sem hún vann hjá tók vegabréfið hennar svo hún gæti ekki farið og svo átti hún bara að þrífa allt og sjá um allan þvott auk þess að passa barnið. Hún átti ekki að fá að fara neitt á kvöldin og var því þarna í hálfgerðu stofufangelsi. Þegar konan loks sló hana fyrir að strauja eitthvað ekki nógu vel, þá loks tókst henni að strjúka úr vistinni. Ein frænka mín var í Frakklandi og var held ég hjá 3 fjölskyldum á einu ári. Ein hjónin, hún mátti ekki borða með þeim heldur átti hún að borða barnamatinn með barninu því það var ekki keyptur neinn matur fyrir hana.

Ég sá líka talað við einhverja Breska stelpu í sjónvarpsþætti sem hafði lent hjá fólki sem hleruðu öll hennar símtöl og fóru inn í herbergið hennar og lásu dagbókina hennar, bréf að heiman o.s.frv.

Hins vegar er þetta oft líka á hinn veginn og alveg jafn margar sögur af fólki sem lendir í að fá brjálaðar au-pair. Hins vegar finnst mér að ef fólk á annað borð getur ekki passað börnin sín sjálft og bregður á það ráð að ráða au-pair, þá verði það alla vega að treysta henni nógu mikið til leyfa henni að eiga sitt einkalíf líka. Fólk verður að skilja það að þetta er manneskja sem vinnur fyrir það en ekki einhver þræll.