<b>Skátahreyfingin berst til Íslands</b>
Sumarið 1911 stofnaði Ingvar Ólafsson fyrsta skátaflokkinn á Íslandi. Líkur benda til að fyrsti skátafundurinn hafi verið haldinn 16. júlí sama ár. Ingvar hafði dvalið í Danmörku og kynnst þar starfsemi skáta. Hann var flokksforingi í Rungsted og sótti þangað fyrirmyndina. Um haustið 1911 hvarf hann á ný til Danmerkur, en nokkrir af skátunum í flokknum hans héldu áfram að hittast og stofnuðu ásamt fleiri drengjum Skátafélag Reykjavíkur 2. nóvember 1912. Störfuðu þeir fyrst í einni sveit undir forystu Sigurjóns Péturssonar frá Álafossi. Tveimur árum seinna voru þrjár sveitir í Skátafélagi Reykjavíkur, alls 57 skátar og sveitarforingjar voru þeir Benedikt G. Waage, og Helgi Jónasson frá Brennu auk Sigurjóns, allt kunnir forystumenn úr íþróttahreyfingunni.

Á sumardaginn fyrsta árið 1913 var skátafélagið Væringjar stofnað innan vébanda KFUM og var sr. Friðrik Friðriksson aðalhvatamaður að stofnun þess. Fyrsta skátafélag stúlkna, Kvenskátafélag Reykjavíkur var stofnað innan vébanda KFUK hinn 7. júlí árið 1922 og varð Jakobína Magnúsdóttir fyrsti félagsforingi þess, en Gertrud Friðriksson síðar fyrsti félagsforingi kvenskáta á Húsavík, átti mestan þátt í stofnun félagsins.

Hinn 6. júlí 1924 héldu fulltrúar skátafélaganna Væringja og Arna í Reykjavík og skátafélagins Birkibeina á Eyrarbakka undirbúningsfund að stofnun Bandalags íslenskra skáta. Var ákveðið að sækja um inngöngu í alþjóðabandalag skáta (The Boy Scouts World Wide Brotherhood Association). Var íslenskum skátum veitt innganga 29. ágúst 1924, en fyrsti stjórnarfundur Bandalags íslenskra skáta var haldinn 6. júní 1925 og þar fyrsta stjórn þess kjörin. Hana skipuðu Axel V. Tuliníus skátahöfðingi, Ársæll Gunnarsson og Henrik Thorarensen. Kvenskátasamband Íslands var stofnað 23. mars árið 1939 voru félagar þess þá 459 undir forystu Jakobínu Magnúsdóttur.

Árið 1944 sameinuðust síðan þessi tvö landssambönd skáta í núverandi Bandalag íslenskra skáta.