Síðan ég man eftir mér hef ég lent stöku sinnum í því þegar ég var rúmliggjandi og með mikinn hita að fá skrýtna tilfinningu. það er erfitt að lýsa henni en hún felst í því að mér leið eins og það væri einhver sem væri hjá mér. ef ég hugsaði um eitthvað þá var eins og þessi vera apaði eftir mér og ég spenntist allur upp. ég fékk tilfinningu eins og ég væri á stað með miklu rými og ef ég opnaði augun var það eins og að horfa öfugt í kíki. þó ég reyndi að vera rólegur var eins og veran væri að ýta á eftir mér og að reyna að fá eitthvað út úr mér. því lengur sem þetta gekk á í hvert skipti því æstari varð veran þangað til að þetta hætti jafnsnöggt og þetta byrjaði. Þetta stóð alltaf yfir í nokkrar mínútur.


Þegar ég var yngri gerðist þetta einungis þegar ég var með hita en þegar ég varð eldri fór það stundum að koma fyrir mig án þess að ég væri með hita. þetta gerðist samt bara á nóttunni þegar ég var að fara að sofa. fyrst hélt ég auðvitað að ég væri kominn með hita og stökk fram á bað og mældi mig en allt var í lagi. þetta hélt samt áfram þegar ég fór fram og var ennþá í gangi þegar ég skreið aftur upp í rúm.

Þetta pirraði mig aldrei neitt svakalega enda var ég ekki mikið að hugsa um þetta og þegar þetta gerðist þá beið ég bara eftir að þetta leið hjá.

En fyrir stuttu fór þetta að færast í aukana og gerast oftar, þá kannski aðra hvora viku eða svo. Ég þarf auðvitað minn svefn og þegar þú leggst örþreyttur á koddann þinn þá viltu ekki að hausinn þinn fari að mindfucka þig í döðlur.

Svo gerðist það fyrir tveim vikum þegar þetta kom yfir mig að ég fattaði að þetta gæti verið einhver andi eða orka. ég prófaði strax að reyna að tala við viðkomandi með því að segja hluti eins og “Farðu” og “Ég vil þetta ekki” sem ég hef heyrt að virkar stundum, og viti menn eftir nokkrar endurtekningar á þessum orðum þá hætti þetta.

Það gerðist samt aftur í gærkvöldi og þá mjög reiðilega. mér leið eins og veran væri mér mjög reið og hún var miklu æstari og aggresívari en hún var oftast. þetta ágerðist yfir þessar mínútur sem ég lá og reyndi að hunsa þetta en það var ekki séns. mér var farið að líða rosalega illa og orðinn hálf hræddur þegar ég mundi eftir því hvernig ég lét þetta fara síðast. ég byrjaði að hvísla “farðu” en ekkert gekk. ég hækkaði aðeins raust mína en þetta ágerðist bara og ég var orðinn mjög smeykur og leið illa og vissi ekki hvað ég átti að taka til bragðs. Ég er ekki trúaður maður en það sakaði ekki að reyna…ég fór með Faðir Vorið hátt og skýrt og eftir að því lauk sagði ég eitthvað á þessa vegu “Þetta er mitt hús og ég skipa þér að láta mig vera”. og það hætti.

Nú veit ég ekkert hvort ég sé að verða geðveikur eða hvort það sé eitthvað í gangi en endilega komiði með hvaða ráð sem er sem gæti virkað.
mig langar ekkert endilega að losna við þetta, ef það er einhver sem vill hafa samband við mig þá vil ég leyfa honum það, nema þetta sé vont að þá vil ég auðvitað losna við það sem fyrst.