(ekki viss hvor rétti staðurinn til að setja þetta á but no way matter…)

ég hef verið að pæla í þessu þvílíkt lengi, so here it comes..

semsagt, ég á heima í smá gömlu húsi sem stendur ofan á hermannarústum (semsagt, það voru braggar og hermenn útum allt á þessu svæði á stríðsárunum) og stundum t.d. þegar ég er að læra eða lesa eða bara svona gera eitthvað þegar heilinn þarfnast smá einbeitingar finnst mér alltaf einsog það standi einhver í dyrunum mínum og fylgist með mér og ef ég horfi ekki svona alveg beint á staðinn þar sem ‘'þetta stendur’' þá sé ég alltaf eitthvað sem líkist manneskju útundan mér en ef ég horfi beint á það þá hverfur það.(og já, er ekki með hurð, er með svona dinglumdang og það eru alltaf nokkrir(alltaf þeir sömu) sem hreyfast alltaf einsog einhver sé að renna hendinni eftir þeim…og þúst þetta er alltaf svona! þó að allir gluggar séu lokaðir og allt!

stundum er það líka einsog ég bara viti hluti. t.d. vinkona mín segir að það sé draugur í kjallaranum hjá henni og svo bara upp úr þurru þegar við vorum að tala saman um mjög venjulega hluti vissi ég bara allt í einu fullt um þennann ‘'draug’'t.d vissi að þetta var kk, ekkert mjög gamall, samt ekki barn eða unglingur& smá útlit og hvort hann væri góður eða vondur,
og alls staðar þar sem ég fer og mér hefur verið sagt að séu draugar veit ég eftir smá stund hvort þeir eru góðir eða vondir :S

(má bæta við að ég trúði ekki á svona fyrir einuoghálfu ári síðan, svo byrjaði allt þetta fyrir svona 10 mán…:S)

semsagt, ég var að pæla, er hægt að verða næmur fyrir einhverju svona bara allt í einu? (heyrði reyndar einhverntímann að amma mín væri líka svona, en hún hefur alltaf verið svona)
plís..einhver svara vegna þess að þetta hræðir mig til helvítis! þori stundum ekki að fara að sofa á kvöldin við tilhugsunina um að það standi einhver og dyrinni minni og stari á mig!